การก้าวข้ามการบริการ
------->
เครือข่ายการค้าระหว่างพื้นที่ด้วยรถเร่หรือรถพุ่มพวง
ความต้องที่จะบริโภคของชาวชายแดนทั้งไทยและกัมพูชามีปริมาณที่เพิ่มขึ้นเช่น เดียวกับการเพิ่มขึ้นของตลาดนัดเพียงเพื่อสนองตอบความสะดวกสบายให้กับผู้คน ตามแนวชายแดน แต่การจัดขายสินค้าตามตลาดนัดไม่ใช่มีขึ้นทุกวันและสินค้าที่นำมาขายก็ไม่ เพียบพร้อมตามความต้องการ
เมื่อความต้องการบริโภคที่สูงขึ้นมนุษย์จึงได้คิดประดิษฐ์สิ่งที่จะสนองตอบ และการเอาตัวรอดจากระบบทุนนิยมที่โหมกระหน่ำพัดพาเอาความสะดวกสบายที่มา พร้อมกับทุกสิ่งที่สนองตอบในความอยากของชาวบ้าน ไม่เว้นแม้แต่ กิจการ ร้านค้าขายของชำที่พยายามรักษาความเป็นไทยในรูปของร้านโชว์ห่วย ได้ปรับเปลี่ยนกระบวนทัศน์จากการค้าแบบเดิมที่ตั้งอยู่ที่ไปเป็นการยกสินค้า ทุกอย่างที่มีในร้านหรืออาจจะมากกว่าที่มีอยู่ไปไว้บนรถยนต์จนกลายเป็นที่มา ของรถเร่ที่มีการบริการแบบถึงหัวกะไดบ้านซึ่งชาวบ้านเรียกกันว่า “รถพุ่มพวง” โดย การใช้รถกระบะต่อเติมในส่วนท้ายกระบะและจะเต็มไปด้วย อาหารสด ไม่ว่าจะเป็นไข่ หมู เนื้อ ไก่ ปลา อาหารทะเลมีให้เลือกมากมาย บรรจุมาเต็มตู้แช่ หรือจะเป็นผักสดมากมายหลายชนิดมีทั้งที่ขายเป็นกำ เป็นกิโลหรือแบ่งใส่ถุงขายผูกห้อยระโยงระยางอยู่ข้างๆรถ ซึ่งอาจจะเป็นที่มาของชื่อเรียกจนติดปากว่า”รถพุ่มพวง”
การซื้อสินค้าจาก ”รถพุ่มพวง” จึงทำให้เกิดความสะดวกสบายสำหรับแรงงานรับจ้างชาวกัมพูชาเป็นอันมาก พวกเขาไม่ต้องตุนอาหารไว้ เพราะมีบริการถึงสถานที่พักพิงที่พวกเขาพักอาศัยอยู่ แต่ก็ใช่ว่าจะมี ”รถพุ่มพวง” เข้าไปบริการแทบทุกที่ที่พวกเขาอยู่ แรงงานในบางพื้นที่ก็ไม่สามารถที่จะเข้าถึงทรัพยากรเคลื่อนที่ที่เรียกว่า “รถพุ่มพวง” ได้
การก่อกำเนิด ”พุ่มพวงเล็ก” จึงเกิดขึ้นโดยมีผู้สร้างนวัตกรรมการเอาตัวรอดชนิดนี้เป็นแรงงานชาวกัมพูชา ด้วยกันเองที่มองเห็นวิกฤตการณ์การเข้าถึงทรัพยากรเป็นโอกาสที่จะสร้างราย ได้ให้กับตนเองโดยที่ไม่สูญเสียเวลาในการเป็นแรงงานที่กระทำอยู่ มอเตอร์ไซด์จึงเป็นตัวเลือกที่ลงตัวที่จะบรรจุสินค้าส่งตรงถึงผู้บริโภคได้ สะดวกที่สุด
ความเห็น (1)
บ้านหนูก็มีค่ะแม่เป็นลูกค้าประจำด้วย