นายหัว
นาย เจ้าชาย ณ เมืองห้วยแร่

ความผิดบาปที่เรื้อรัง


ความผิดบาป

ความผิดบาปที่เรื้อรัง

            เป็นธรรมดาของสัตว์โลกที่มีความสุขและมีความทุกข์มาเป็นเครื่องบรรณาการถวายแก่ชีวิตเป็นกิจวัตร เป็นวัฏจักร และเป็นธรรมดาเช่นกันของชีวิตที่จะมีปรากฏการณ์ในด้านที่ดีงามและด้านที่เลวร้ายมาประกอบแต่งเติมรสชาติให้ชีวิตได้มีความเปรี้ยว หวาน มัน เค็ม สิ่งเหล่านี้เป็นปรากฏการณ์ที่เราได้พบเจอ พานพบ และผ่านพ้น จนพิเคราะห์ว่าเป็นปกติวิสัย ยิ่งกาลเวลาผ่านพ้นไป สามัญสำนึกจึงทำหน้าที่บันทึกผล แสดงผลออกมาว่าเป็นความเคยชิน และอดีตที่เลยล่วง จนบางคราปรากฏการณ์เหล่านี้ได้เลือนหายไปกับรอยร้าวนาฬิกาและภาพมายาแห่งจักรวาล

                ในความเป็นคนหรือมนุษย์ ผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นสัตว์ประเสริฐ มีสติปัญญา มีการคิด มีการใคร่ครวญวางแผน และวิวัฒนาการเผ่าพันธุ์ จนสามารถเป็นหนึ่งในดวงดาวสีฟ้าดวงนี้ เราต่างหยิ่งทะนงว่าเราเหนือกว่าเหล่าสัตว์ป่าเดียรัจฉานทั้งปวง ทั้งที่ความเป็นจริงสัตว์ป่าเดียรัจฉานเหล่านั้น กับมีความดุร้าย แข็งแกร่ง และเล่ห์เหลี่ยมกว่ามนุษย์หลายเท่านัก แต่ด้วยเหตุผลเหนือเหตุผล เราจึงเป็นหนึ่ง คือเรามีสมองที่ใหญ่กว่า เรามีความคิด เรามีสติปัญญาที่ดีกว่า เราจึงสร้างอารยธรรมสูงเด่น วัฒนธรรมประเพณีที่ดีงามและหลากหลาย เราสรรสร้างความศิวิไลซ์และความทันสมัย เป็นผลให้เราเป็นเผ่าพันธุ์แห่งความก้าวหน้า พัฒนาและไร้คู่ต่อกรใดๆ

                อดีตที่ได้ดับวูบลงกับความรุ่งเรืองแห่งจิตวิญญาณบรรพชน วัฒนธรรมที่สง่างามได้กลายพันธ์ทันสมัย เป็นเรื่องสัจธรรมที่มิได้มุสาปั้นแต่งประการใด เป็นปรากฏการณ์ขัดแย้งเหตุผล สติสัมปชัญญะและความรู้สึกในยุคกาลปัจจุบัน มนุษย์ผู้ปราดเปรื่องทั้งหลาย ต่างแย่งชิงซื้อข้าวของเครื่องใช้ที่ไม่จำเป็นแต่อย่างใดในชีวิตเขาเหล่านั้น ด้วยกับเงินตรา อำนาจที่เขาเหล่านั้นมิได้มีอยู่จริง จุดหมายปลายทางรวมเหตุผล เพียงเพื่ออวดอ้างหยิ่งผยองลำพองตนต่อบุคคลที่พวกเขาเหล่านั้นมิได้รู้จักเสียด้วยซ้ำนั่นกระไร

                ความโชติช่วงชัชวาลแห่งวิทยาการ เทคโนโลยีและความทันสมัย ริเริ่มผลิดอกออกผลอย่างอุดมสมบูรณ์แล้ว กาลยุคสมัยแห่งโลกาภิวัตน์ ได้ปลุกเร้าให้หนุ่มสาวสรรหา สรรสร้างอาณาจักรตัณหา ความอวิชชาได้อยู่เหนือหลักวิชาการและความจริงทั้งมวล ณ บัดนี้ กระแสตะวันตกอันมืดบอดทางศีลธรรม ลัทธิอาณานิคมแฝง จักรวรรดินิยมซ้อนเร้น บุกรุกทำลาย ถากถาง และก่อการทั้งรูปธรรมและนามธรรม เราต้องทนทุกข์ทรมานกับอาชญกรรม สงคราม การทำลายล้าง การเข่นฆ่า ข่าวร้ายๆ ที่ต่างประทุขึ้นในแต่ละทวีป ภูมิภาค ลงสู่ท้องถิ่นบ้านไร่ บ้านนา ป่าดง เพียงเพื่อสนองตัณหาซาตาน เหล่าอาชญกรตัวร้ายหมายครองโลกทั้งหลาย เพียงเพื่อสิ่งหนึ่งที่เราเข้าใจและเรียกกล่าวว่า ผลประโยนช์ (เงินตรา อำนาจ บารมี)

                กาลสมัยได้เปลี่ยนแปลงไปเร็วกว่าที่คาดคิด ชีวิตคนหนุ่มสาว ต่างตกหลุม ตกบ่อโคลนตม ตะเกียกตะกายขึ้นไม่ไหว วันเวลาเปลี่ยน อะไรๆก็เปลี่ยนไปอย่างมากมายก่ายกอง ย้อนมาถึงเรื่องจริงในทรวงอก สิ่งๆหนึ่ง ดวงหนึ่งในหัวอกมนุษย์ สิ่งๆนั้นคือ หัวใจมิใช่หรือ ใช่! เราทุกคนมีหัวใจเหมือนกันทุกคนบนโลกนี้ แต่จะดีจะชั่วขึ้นอยู่กับบุคคลและสภาพแวดล้อมบันดาลผล เป็นเรื่องที่มิได้กล่าวเกินจริงแต่อย่างใด บุคคลและสภาพแวดล้อมบันดาลผล อย่าวิตกจริตไปเลย ท่านคิดถูกแล้ว ดังนั้น….

                กล่าวได้กับสภาพเหล่าหนุ่มสาวในวันนี้อย่างไรหรือ เสียงลือเสียงเล่าอ้างอันใดมิได้กระจ่างผล เสียงปัญหาสังคมดังระงมครวญคราง บอกได้ ณ บัดดลเกิดอันใดหนา พุ่งตรงมาหาข้าพเจ้าบัดนี้ ชีวิตดูต่างไร้จุดหมายและเหตุผล มองกลับอดีต… ข้าพเจ้าเป็นผู้ศึกษาและฝึกฝน พัฒนาตนเสมอมา ข้าพเจ้ามีมิตรสหายเพื่อนพ้องสนิทสนม มีครูบาอาจารย์ที่เคารพรัก มีบ้านที่เงียบสงบ มีครอบครัวเครือญาติที่หลากหลายและมากมาย ข้าพเจ้ามีและมี แต่ทุกๆอย่างเมื่อมองให้กระจ่างอย่างทะลุปุโปร่ง กล่าวคือ เป็นความว่างเปล่าที่แท้จริง

                ข้าพเจ้ารู้ว่าข้าพเจ้าไม่รู้อะไรเลย ข้าพเจ้าเป็นข้าพเจ้าได้อย่างทุกวันนี้ มีเหตุผลที่ตัดขาดมิได้คือ สิ่งเหล่านั้นที่กล่าวมา”สภาพแวดล้อมบันดาลผล” หากกล่าวว่าปลาแห่งลุ่มน้ำนี้เหตุใดจึงตัวใหญ่สมบูรณ์นัก ผลพวงเนื่องมาจากน้ำสะอาด อาหารอุดมสมบูรณ์มั่งมี ไร้การคุกคามตามล่ามิใช่หรือ คนเป็นคนได้ เพราะมีคนสอนคนให้เป็นคน สอนให้รู้จัก ให้รักและช่วยเหลือคน สอนให้เห็นคุณค่าของความเป็นคน คนนั้นจึงเป็นคนโดยสมบูรณ์มิใช่หรือ

                พูดก็พูดเถอะเอากันตามความเป็นจริง เรานั้นถูกปกคลุมไปด้วยหมอกควันมลพิษ สภาพแวดล้อมที่เสื่อมโทรมอาการหนัก ศีลธรรม คุณธรรม จริยธรรม เลือนหายตายจากเกือบสูญพันธ์และใกล้ถูกลืมเลือน ดี VS ชั่ว เปอร์เซ็นของอย่างหลังกลับได้รับความนิยมอย่างไม่สิ้นสุด ด้วยเหตุผลง่ายๆ สบายๆ อะไรก็ได้     Up To กู ท่านทั้งหลายเคยประสบพบเจอปรากฏการณ์ชีวิตที่สาธยายไปบ้างไหม หรือใครคนนั้นที่ท่านอ่านงานเขาได้เพ้อเจ้อละเมอฝันกระนั้นหรือ ท่านคือผู้หนึ่งใช่หรือไม่ที่อยู่ในปรากฏการณ์เหล่านี้ ท่านคือผู้หนึ่งใช่ไหม ที่สร้างมลพิษแก่จักรวาล ท่านคือผู้หนึ่งที่ร่วมกันทำลายสวรรค์ของท่านมิใช่หรือ ส่วนข้าพเจ้ายอมรับผิดแต่โดยดี

                จิตวิญญาณในการกระทำสิ่งที่ผิดบาปไม่ดีนั้น ไม่เคยหลับใหลในระยะความเป็นมนุษย์ เราและท่านกระทำความผิดบาปต่างๆมากมายมหาศาลในช่วงการหายใจเข้าออก สภาพแวดล้อมบันดาลผล เทคโนโลยี ความทันสมัย เป็นเครื่องอำนวยความสะดวกในการทำบาปกรรมดั่งฤดูมรสุม ที่เอื้ออำนวยเกษตรกรรมพืชผล โลกเปลี่ยนไป ความศรัทธาเริ่มหล่นหาย ก่อเกิดความผิดบาปที่เรื้อรัง จริงหรือไม่ที่ธรรมชาติของมนุษย์นั้นดีเลิศ มนุษย์นั้นรักความดีงาม มนุษย์รักกันและกัน เมื่อเขาเหล่านั้นกระทำผิดเขาก็ได้สำนึกความผิดพลาด หวังแก้ไขผลการกระทำ ความผิดบาปที่ซ้ำแล้วซ้ำเล่า มันเกิดอะไรกับคนคนนั้นที่เป็นผู้ดีงาม อะไรจะหยุดยั้งเขาได้….

                ความผิดบาปที่เรื้อรัง ความเจ็บปวดที่ซ้อนเร้น ความดีงามที่แตกกระจาย ความอยุติธรรมที่เจิดจรัส ความพอเพียงที่ได้แต่มุสาวาจากล่าว ความหวังลางเลือน โอ้ความผิดบาปที่เรื้อรัง มนุษย์นั้นปรารถนาสิ่งใด การอภัย  ความหวัง จิตใจที่งดงามและความปรารถนาทางเมตตา ไม่เคยจางหาย ไม่เคยดับสูญไปจากจิตใจที่มีศรัทธาแก้ไขในความผิดบาป และยอมรับความต่ำต้อยแห่งตน เราทุกคนต้องพึ่งพาอำนาจผู้บัญชาฟากฟ้าและจักรวาลทั้งมวล กาลเวลาได้ก้าวสู่ยุคแห่งความมืดมน มุ่งตรงสู่แสงสว่างอันเจิดจรัสจากบารมีผู้ฟื้นฟูรุ่นหลังสุด ใกล้แล้วอีกคราหนึ่งแห่งยุครุ่งเรืองสุดท้ายของฟากฟ้าและจักรวาลทั้งปวง

                เราต้องกลับไปสู่ความจริงอย่างหลีกเลี่ยงมิได้ สัจธรรมที่ต้องประจักษ์พบเจอ และเห็นผล การหายใจของหมู่เหล่าปวงชนรุ่นหลังต่างระมัดระวัง และครุ่นคิดหนัก ต่อไปมนุษย์จะไม่ไว้ใจใครแม้แต่ตัวของเขาเอง แต่ก็นั้นอีกนั่นแหละ ถ้าพูดกันให้บาดเจ็บกันน้อยที่สุด เราว่าเราคือคน เราถูกบังเกิดมาถูกบ้างผิดบ้างธรรมดา ธรรมดา ธรรมดาและธรรมดา นี่เล่าไงสภาพแวดล้อมบันดาลผล ก่อเกิดความผิดบาปที่เรื้อรัง นั่นสิ!  ท่าน ท่านทั้งหลายอย่าได้หมดหวังใดๆไปเลยกับความผิดบาปทั้งปวง เราไม่สามารถล่วงรู้ได้ในปั้นปลายการพิพากษา จงรักดี ทำดี ส่งเสริมความดีเถิด หมั่นชำระล้างสร้างศรัทธาบริสุทธิ์ รณรงค์ทำลายความผิดบาปให้สูญพันธ์จากหัวใจและแผ่นดิน จงดำเนินตามนโยบายชายผู้กล้า บุตรกำพร้าบิดา มารดา ผู้อ่านไม่ออก เขียนไม่ได้  ผู้กำชะตาพลิกฟ้าเปลี่ยนแผ่นดินสังคมทรชน เปลี่ยนแปลงผู้คนกลับกลายดี สูงส่งทระนงและเกรียงไกร  เขาคนนั้นคือใคร ? แล้วท่านคือใคร? จักดำเนินก้าวย่างต่อไปเยี่ยงไรกัน………..

                                                                                                                                                     >> เจ้าชาย << 

                                                                                                                                              2/2/2554

คำสำคัญ (Tags): #ความผิดบาป
หมายเลขบันทึก: 470016เขียนเมื่อ 2 ธันวาคม 2011 03:33 น. ()แก้ไขเมื่อ 28 กุมภาพันธ์ 2012 12:51 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (1)
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท