เมื่อผมไปเป็นล่ามบนเรือสำรวจน้ำมัน ในอ่าวไทย - ๕
จนท.เซอร์เวย์. : We ‘ ve the problem right here , these men denied to cut
the traps even Thai Interpreter tried to explain to them.
เรามีปัญหาเพราะตอนนี้พนง.ไม่ยอมตัดซั้งทิ้ง ทั้งที่ล่ามได้
อธิบายให้ฟังแล้ว.
จนท.เรือบอลติค. : OK. , If they didn’ tdo it sent them back and I will
sent the others boat to you later.รับทราบ , ไม่เป็นไรถ้า
เขาไม่อยากทำเดี๋ยวทางเราจะส่งเรือลำใหม่จากที่นี่ไปให้.
จนท.เซอร์เวย์. : OK. Roger , Roger. โอเค..รับทราบ.
ผู้เขียน. : ผมฟังอยู่ด้วย จึงได้อธิบายไปยังเรือที่ไม่ยอมทำตามคำสั่ง.
ได้ผลสิครับ.เพราะผมขู่ว่าทางเรือใหญ่แจ้งกลับมาว่าถ้าไม่ทำก็จะส่งเรือมาแทน..แต่ท่านจะต้องไปทำงานแทนเขาที่เรือใหญ่น๊ะ..หงอยสิครับเพราะที่นั่นต้องทำตลอด๒๔ช.ม.น๊ะ..จะดื้อทำไมล่ะลูกเพ่ ? พอเขาจะเอาจริงเห็นไหมว่าก็ต้องยอม..อยากทำ๑๒ช.ม.หรือ๒๔ช.ม.ล่ะยังไง คิดดูให้ดีดี ? ผมถามเองครับ. อยู่กับเรือนำพอเย็นก็ได้ทอดสมอนอนพักผ่อนแล้ว.ไม่ต้องการหรือไง ?ผมย้ำไปว่าเรื่องการที่จะต้องตัดซั้งทิ้งหรือไม่นั้นไม่เกี่ยวกับผมเลย ผมมีหน้าที่แปลให้ฟังเท่านั้น ! แปลแล้วท่านไม่ทำผมก็ไม่มีสิทธิ์ไปว่าอะไร ?งานจบต่างฝ่ายต่างก็แยกกันไป แต่ชาวเรือต่างหากที่ต้องวุ่นวายใจภายหลังโดยเฉพาะ..เจ้าของเรือกับลูกเรือ..หรือเจ้าของซั้งคิดเอาเองเถอะครับแต่..ถ้าตัดได้เพื่อให้งานเสร็จเร็วและลุล่วงไปด้วยดีก็ควรจะตัด.
๐๙๐๐ น. บรรยากาศเริ้มดีขึ้น รวมถึงจิตใจของผู้ร่วมงานตลอดจนท้องทะเล ทั้งที่มีแฟ๊กซ์แจ้งเข้ามาว่า จะมีพายุบริเวณที่เราอยู่ในอีกสี่ช.ม.ข้างหน้า ถ้าแม่นจริง จะมีผลเวลา๑๓๐๐น.ผมแอบตามความคืบหน้าอยู่เงียบๆ ท้องทะเลนั้นกว้างใหญ่ไพศาลนัก..เดี๋ยวพายุลูกโน้นมา.เดี๋ยวพายุลูกนี้ไป-วุ่นวายไปหมด แถมลูกใหม่กำลังจะมาอีก อย่างไรก็ควรติดตามไว้เพราะไม่มีอะไรเสียหาย..แต่ถ้าไม่ติดตามข่าวครวล่ะก็.อาจจะเละกว่าที่หลุยส์เซียน่า-นิวออลีนก็ได้..กำลังจะหมดอุปสรรคจากธรรมชาติอยู่แล้ว..แต่อุปสรรคจากคนก็เข้ามาแทนทันที..ดูสิด้วยความหย่อนยานของตำรวจน้ำ.พี่หมู่นำปัญหามาให้อีก. การทำงานระดับชาตินั้นไม่น่าจะมีคนประเภทนี้รวมอยู่ด้วยเลยจริงๆ..เบี้ยเลี้ยงก็ได้ แถมยังรับน้ำมันไปฟรีๆอีกไม่รู้กี่ร้อยลิตร..ขายกันเพลินเลยทีนี้..ผมพูดเองเหมือนจะรู้.. ตำรวจน้ำได้วิทยุเข้ามาที่เรือเรา เพื่อขอเข้าฝั่ง :
ตำรวจน้ำ. : โครอนรี๊ฟ..จากพรหมโยธี..
ผู้เขียน. : โครอนรี๊ฟตอบ..
ตำรวจน้ำ. : ทางพรหมโยธีจะเข้าฝั่ง และจะนำตำรวจมาไว้ที่เรือสองนาย.
จนท.เซอร์เวย์. : เขาฟังอยู่ด้วยแต่คงเข้าใจไม่หมดจึงถามว่า.
What ‘s the problem ?
ผู้เขียน. : จึงต้องอธิบายว่า..The Marine police needs to go for alongside
and will stop to drop two policemen onboard.
๒๔.เรือน้ำมันขนาดใหญ่มารับน้ำมัน-ที่ท่าเรือาบตาพุด. ประเทศไทย.
๑๙ ม.ค.๒๕๓๖. ผมตื่นเองราวๆตีห้าครึ่ง แล้วลงมาเตรียมการเติมน้ำมันให้เรือเล็ก เปล่าผมมิใช่คนเติม คอยประสานงานให้เท่านั้น! จนท.รอจนถึงเวลาหกโมงเศษๆแต่คลื่นลมยังแรงอยู่ เรือไม่สามารถเข้าเทียบข้างได้จึงต้องถอนสมอ. ได้แจ้งไปยังเรือติดตามขอเลื่อนไปในโอกาสแรกถ้าคลื่นลมสงบ เรามุ่งหน้าไปตามเส้นสำรวจที่แล๊ท๐๑๑-๔๗-๓๖เหนือและ ลอง๑๐๐-๓๖-๐๙ตะวันออก. เพื่อตรวจสอบและเก็บสิ่งกีดขวางต่างๆ เพราะเรือวางสายเริ่มวิ่งไล่หลังมาแล้ว.
๐๙๐๐ น. คลื่นใต้น้ำยังแรงอยู่จนทำให้เรือโคลงบ้างเป็นบางครั้ง อุปสรรคต่างๆยังมีไม่มากนัก เราเริ่มสำรวจต่อไปอย่างช้าๆแต่มั่นคง.ใกล้เที่ยงวันเรือเราได้เข้ามาใกล้กับเรือวางสายอีกครั้ง..ที่เส้นสำรวจ๒๖-๒๗ แม้จะเป็นเวลากลางวันแต่ยังมืดครึ้มเพราะสภาพท้องฟ้า เราจึงเห็นเรือบอลติคซีเด่นชัดอยู่ในลักษณะกึ่งกลาง โดยมีรูปครึ่งวงกลมล้อมอยู่ห่างๆ ในขณะที่เรือเล็กได้เข้าไปหลบที่ฝั่งกันหมดแล้วเหลือเพียงลำเดียวเพราะเป็นเรือประมงขนาดใหญ่จากภาคใต้ชื่อเรือ.”อรุณทรงศิลป์๓” จนท.พยากรณ์อากาศและหลายๆคนคิดว่า จะต้องเกิดพายุขึ้นเป็นแน่ในช่วงที่เรากำลังจะแล่นผ่านไป.ที่แล๊ท๐๑๑-๕๒-๔๘เหนือและลอง๑๐๐-๓๒-๒๑ตะวันออก. พอหันกลับไปทางเรือวางสายดูสิครับ..ท้องฟ้าเปิด อากาศเริ่มดีขึ้นความมืดครึ้มถูกพัดผ่านไปแล้วเพราะลมแรงมากในขณะนั้น. ผมหันไปมองด้านหลังฝนกำลังตกอยู่และเริ่มแรงขึ้นๆ ครึ่งช.ม.ต่อมาจึงมาถูกเราเบาๆเพราะอาจจะเป็นหางของพายุก็เป็นได้ อากาศด้านนอกเย็นจนทำให้ภายในห้องเย็นมากกว่า เพราะเปิดแอร์ตลอดเวลา ในห้องเรานั้นกว้างใหญ่พอสามารถต้านฝนได้เป็นอย่างดี สงสารแต่ลูกเรือบนเรือเล็กเท่านั้น เพราะต้องเปียกปอนทุกครั้งที่ออกมาเก็บซั้งหรือเศษขยะที่ลอยน้ำมา.
๑๖๐๐ น. เรือกลับมาเดินที่เข็ม๒๓๕ตะวันตก ด้วยความเร็วในการสำรวจ เราแทบจะไม่ได้หยุดเก็บวัสดุใดใดเลย เพราะเส้นสำรวจนี้เราได้เก็บมาก่อนหน้าแล้ว จึงถือว่าเป็นการพักผ่อนไปในตัว ยกเว้นกัปตันคนเดียวที่ต้องถือพังงาให้ตรง ใกล้ค่ำแล้วเราได้เตรียมการเติมน้ำมันให้เรือเล็ก.ถ้าคลื่มลมเป็นใจ. สองวันที่ผ่านมาคลื่นลมแรงจนไม่สามารถเติมน้ำมันให้เรือเล็กได้. ถ้าทำได้เราจะเติมน้ำมันให้กับเรือเล็กทุกลำเพราะกัปตันแจ้งว่า จะต้องกลับเข้าฝั่งใน๒๑ม.ค.นี้ เพื่อรับน้ำ-น้ำมันและเสบียงเพิ่มเนื่องจากงานได้ยืดเวลาออกไป.ทะเลเริ่มเรียบกว่าคืนก่อนๆ หลังอาหารเย็น.
๒๐๐๐ น. ผมได้วิทยุเรียกเรือเล็กทั้งหมดให้ทะยอยเข้ามารับน้ำมันและน้ำ รวมทั้งน้ำมันหล่อลื่น.Lube Oil.- Fuel & Water. ผมประสานกับหน.ช่างจนเรียบร้อยแล้ว จึงแวะมาพักสมองด้วยภาพยนตร์คาวบอย๑เรื่อง กว่าจะนอนได้ก็เกือบเที่ยงคืน.
๒๐ ม.ค.๒๕๓๖. เรือนำที่เราประจำอยู่ถอนสมอจาก แล๊ท๐๑๑-๕๘-๓๗เหนือและลอง๑๐๐-๒๙-๒๗ตะวันออก.แล้วมุ่งหน้าลงใต้ด้วยเข็ม๑๘๐ พอเรือเดินหน้าเรียบร้อยตามปกติแล้ว ใครว่างก็จะมาแวะเยี่ยมห้องอาหารประจำเรือ เช้านี้มีอาหารหลายอย่างให้ทุกคนเลือก-มีบะหมี่เหลืองผัด. ขนมปังย่างทาแยม. ชาร้อนหรือกาแฟ อิ่มแล้วใครรู้หน้าที่ ก็มักจะรีบกลับขึ้นมาประจำตำแหน่งในจำนวนนี้มีผมรวมอยู่ด้วย.
๐๗๓๐ น.เรามาพบกับสิ่งกีดขวางชุดแรก ผมสั่งให้เรือพรวิราม๑และ๒ ให้ดำเนินการย้ายจากที่เดิมไปทิ้งทางทิศตะวันตก ซึ่งห่างออกไปประมาณ๒ไมล์ทะเล.ต่อมาทางเรือวางสายได้แจ้งมาว่า สาเหตุที่ต้องดำเนินการล่าช้า เพราะเมื่อคืนได้พบกับสิ่งกีดขวางและได้ทำให้สายชำรุด ต้องเปลี่ยนสายใหม่๑ช่วงทำให้เสียเวลาไป๔-๕ ช.ม. แม้ว่าจะเป็นการแจ้งเพื่อให้ทราบอย่างธรรมดา แต่จนท.เซอร์เวย์ก็ไม่ค่อยสบายใจนักเพราะเหมือนเป็นการตำหนินั่นเอง ! ตามที่ผมบอกแต่แรกแล้วว่าพี่แกเป็นคนที่จริงจังและรับผิดชอบกับงานมาก จนผู้ร่วมงานคิดว่าแกเป็นคนจู้จี้ คอยบ่นคอยเสียงดังตลอดเวลา.. ผมคิดแล้วว่าเขาทำถูก..ถูกต้องทีเดียวเพราะว่าความผิดพลาดเล็ก-น้อยๆจากการสำรวจนั้น จะทำความเสียหายอย่างใหญ่หลวงให้กับทางเรือวางสายทีเดียวแม้จะไม่มีอะไรชำรุด ยังไงๆต้องเสียเวลาอยู่วันยังค่ำ. กลับมาที่งานประจำบ้าง บางครั้งผมนึกถึงหน่วยงานต่างๆของเรา ส่วนใหญ่จะมีแต่คนที่ไม่ค่อยมีคุณภาพ บางหน่วยงานมีอุปกรณ์ราคาเป็นล้านล้าน พอเลิกแถวแล้วพี่แกไปรวมกันที่โต๊ะบิลเลียดบ้าง แอบเล่นป๊อกเด้งบ้าง เต๋าทอดบ้าง น่าเศร้าใจจริงๆ ผบ.ชาบางคนก็มิได้เอาจริงเอาจัง ค้าของเถื่อนเสียเองก็มี จะให้เอ่ยชื่อสักคนไหมล่ะ? เอาเป็นว่าตอนนี้พี่แกเป็นนายทหารผู้ใหญ่แล้ว อย่าไปยุ่งดีกว่า..พี่แกเอาเรือตังเกบรรทุกของหนีภาษีมาขึ้นที่หาดในกองพัน.จนถูกสารวัตรทหารจับไป..เส้นดีหรือไม่ ?..เรื่องเงียบก็แล้วกัน..ใช่แล้วพี่แกทำเป็นขบวนการขนาดผู้บังคับหน่วยยังทำอะไรพี่แกไม่ได้เลย..ผมเองก็ไม่อยากเกี่ยวข้องด้วยแต่พี่แกดันมาขนเอาตอนที่ผมเป็นนายทหารเวรน่ะสิ !ผบ.หน่วยเองมีอำนาจแต่ไม่กล้าทำเพราะมาจากสามสมอด้วยกัน จึงมาสั่งให้นายทหารเวรจัดการ..นี่ไงที่เขาเรียกกันว่า..ยืมมือ..
๒๕.เรือบรรทุกตู้คอนเทนเนอร์. - เข้าเทียบที่แหลมฉบัง.ประเทศไทย.
๑๒๐๐ น. เรือเดินหน้าด้วยความเร็วในการสำรวจ โดยถือเข็ม๐๐๑มาอยู่ที่พิกัดแล๊ท๐๑๑-๔๔-๑๔เหนือและลอง๑๐๐-๓๐-๓๑ตะวันออก มีสิ่งกีดขวางให้เก็บไม่ถึง๕ ชิ้นเลยครับ มีซั้งอีก๒กอ. เราลอยลำเก็บกันเองแต่กำลังเตรียมจะลากไปรวมกับอีก๒กอถัดไป ปรากฏว่านายฮาเข็มวิ่งหน้าตื่นขึ้นมายังสะพานเดินเรือแล้วบอกว่าพี่แกหลุดไปแล้ว จึงต้องรอให้เรือติดตามดำเนินการต่อ หลังเที่ยงจึงค่อยๆทยอยลงมากินมื้อกลางวัน คือผัดถั่วและต้มปลา ให้หนักท้องไว้ก่อนรสชาดน่ะเหรอ?ไม่อยากบอก.
๑๕๐๐ น.เราได้รับข่าวดีซึ่งแจ้งว่า เรือจะได้กลับไปรับน้ำ-น้ำมันและเสบียงที่ท่าเรือสัตหีบใน๒๑ม.ค.นี้ ทุกคนจึงรู้สึกกระชุ่มกระชวย.โดยเฉพาะผู้เขียนเอง.จะได้มีเวลาไปเชคเรื่องการลาเสียหน่อย เพราะดูแล้วยังไงๆก็ไม่น่าจะเสร็จ.ในสิบสี่วัน. ต้องรีบดำเนินการให้เรียบร้อยเพราะมีเวลา๑๐ ช.ม.เท่านั้น. เรากำลังลอยลำอยู่ที่แล๊ท๐๑๑-๔๙-๓๐เหนือและลอง๑๐๐-๓๓-๕๕ตะวันออก. เรือวางสายกำลังแล่นผ่านไป และเป็นเพราะอากาศเริ่มดีขึ้นจึงมองเห็นชัดเจนพอสมควร.จบภารกิจแล้ว.
๑๙๐๐น. เรือนำมุ่งสู่ท่าเรือสัตหีบทันที ผมจึงได้พักเต็มที่เพราะระหว่างเรือเดินนั้นเราไม่ต้องติดต่อกับเรือลำใด ? หรือพูดคุยกับใคร บนสะพานเดินเรือตอนนี้จึงมีแต่กัปตันและยามเรือเดินเท่านั้น !
๒๑ม.ค.๒๕๓๖. ผมตื่นตีห้าเศษๆ เรือกำลังลอยลำอยู่บริเวณหน้าอ่าวแสมสารที่บริเวณแล๊ท๐๑๒-๓๑-๔เหนือและลอง๑๐๐-๕๔-๔๕ตะวันออก มีฝนฟ้าตกกระจายอยู่โดยรอบบริเวณ.
๐๗๐๐น. ผมถูกเรียกมาที่ห้องถือท้ายหลังอาหารเช้า เพื่อวิทยุติดต่อขอนำเรือเข้าเทียบจากการท่าเรือสัตหีบ โดยใช้วิทยุไอคอม Icom. ซึ่งสามารถเรียกได้สองช่อง คือช่อง๑๓และ๑๖.
ผู้เขียน. : ท่าเรือ..ท่าเรือ..จากเรือสำรวจ. ยังเป็นเวลาเช้ามาก จึงไม่มีคนมาทำงาน และเวรวิทยุอาจจะออกไปหามื้อเช้ากินแถวๆร้านค้าในท่าเรือ. ประมาณครึ่งชั่วโมงผ่านไป มีวิทยุดังเข้ามา..ท่าเรือแหลมเทียนครับ..
ผู้เขียน. : ผมเรียกมาจากเรือสำรวจน๊ะครับ อยากจะติดต่อกับท่าเรือจุกเสม็ดครับ..
พนง.วิทยุ. : ครับ..ครับ..เดี๋ยวผมจะเวียร์ให้. Via. = ผ่าน.
๐๘๐๐ น. การท่าเรือจุกเสม็ดจึงเรียกมาที่เรือ.
พนง.วิทยุ. : เรือสำรวจจากท่าเรือจุกเสม็ด.
ผู้เขียน. : ทางเรือสำรวจอยากทราบว่าจะขอนำเรือได้หรือไม่ ?
ถ้าได้ให้เทียบท่าหมายเลขอะไร ?
พนง.วิทยุ. : เอ้า..เข้ามาได้เลยครับ ให้เทียบที่ท่าหมายเลขสอง.
ผู้เขียน. : ทราบ..ขอบคุณและสวัสดีครับ..
๒๖. กาแฟสักแก้วไหม..จะได้หายเหนื่อยบ้าง ?
เป็นอันว่าเรือได้เข้าเทียบท่าก่อน เพราะเราเป็นเรือขนาดเล็กซึ่งสามารถดำเนินการได้เอง ถ้าเป็นเรือขนาดใหญ่จะต้องมีเรือดัน - ทั๊คโบ๊ท -Tug Boat. และจนท.การท่ามาคอยรับเชือก. ออกจะวุ่นวายกันพอสมควร. ถัดจากเรือเราออกไปไม่ไกลนักเป็นเรือบรรทุกน้ำมันขนาดเล็กของไทย ผมจำได้ว่าชื่อเรือภาคินี. กำลังวิทยุขอเข้าเทียบท่าเช่นกัน แต่ทางท่าเรือสั่งให้รอก่อน. ผมอยากบอกว่าที่จริงทางท่าเรือนี้ได้เปิดเป็นท่าพานิชย์แล้วบางส่วน แต่การทำงานยังไม่เร็วเท่าที่ควร น่าจะทำได้เร็วกว่านี้มิใช่ต้องรอเคารพธงชาติเสียก่อนจึงจะเริ่มงาน ขืนยังทำธุรกิจแบบนี้..ชัวร์ชาติต้องล่มจมทางเศรษฐกิจเป็นแน่. การทำเช่นนั้นทำให้ทางเรือต้องเสียเวลา ล่าช้าไปโดยไม่สมควร ไม่ควรให้เขาต้องจอดทอดสมอรอ..ถ้าท่าเรือว่างอยู่.*นี่เป็นความคิดของผมมาเล่าสู่กันฟังเฉยๆครับ.อย่าเพิ่งโกรธเลยเพราะของจริง อาจจะมีขั้นตอนก็ได้..ผมรู้ครับ.เช่นถ้าเป็นเรือต่างประเทศจะต้องมีนำร่อง นำเรือเล็กออกไปตรวจนอกฝั่งก่อน เรือจากบางประเทศเอ้า!ต้องมีจนท.สาธารณสุขขึ้นไปตรวจเกี่ยวกับโรคติดต่ออีก ตรวจคนเข้าเมืองอีกล่ะ ! เรียบร้อยแล้วจึงจะเข้ามาได้. สำหรับจนท.ตม.นั้นเท่าที่เห็นมักจะขึ้นตรวจตอนที่เรือเข้าเทียบแล้ว มิฉะนั้นลูกเรือยังไม่สามารถขึ้นฝั่งได้.นี่ขนาดขั้นตอนยุ่งพอสมควรแต่ยังไม่วาย..ในแต่ละปีมีคนหลบหนีเข้าเมืองทางเรือ.มากพอสมควร. ตายในตู้คอนเทนเนอณ์ปีหนึ่งเป็นร้อยๆศพ มีชาวจีน ชาวอินโดฯ ชาวสิงหล และศรีลังกาอีกมาก. ที่สำคัญผู้ที่เกี่ยวข้องก็ไม่ควรไปเรียกเก็บเงินจากเขาเหล่านั้น. เพราะจะทำให้การท่าเรือเสียรายได้ไปเปล่าๆ ถ้าเรือหนีไปเทียบที่ท่าเรือแหลมฉบัง. หรือท่าเรือมาบตาพุด.พนักงานที่อยู่หน้าประตูการท่าเรือก็เช่นกัน ควรจะพูดจาให้สุภาพสักนิด...อย่าถึงต้องเล่านิทานอิสปเรื่องโคนันทวิศาลให้ฟังเลยน๊ะ เดี๋ยวท่านอื่นเขาอาจจะรำคาญเปล่าๆ และควรใช้สมองพิจารณาสักนิดว่า อะไรควรจะอลุ้มอะล่วยได้ก็ควรทำ..มิใช่ซื่อเหมือนสัตว์. เมื่อ๒๔ธ.ค.๓๕ผมมีโอกาสมาพบเพื่อนเก่าที่เป็นลูกเรือลิคนอซ่า MV.Lignosa. เราออกไปเที่ยวที่สัตหีบ สวนทางกับรถสองแถว ที่หากินอยู่ภายในท่าเรือ.พี่แกโทรไปดักที่ประตูใหญ่และบอกให้จ่าเวรคนหนึ่งมาห้ามผม :
จนท.ประตู. : สั่งให้จอดแล้วพูดว่า..พี่-พี่ ออกไปไม่ได้น๊ะ
เข้ามารับผู้โดยสารในนี้ไปได้อย่างไร ?
ผู้เขียน. : นี่เพื่อนผมน๊ะครับ..ไม่ใช่ผู้โดยสาร.
ขอโทษน๊ะผมไม่รู้ว่าจ่าพูดภาษาอังกฤษได้หรือเปล่า ?
เดี๋ยวผมจะถามให้ก็แล้วกัน.
Hey , Salito would you please tell him you are my friend.
เพื่อน. : Yes , Panpong is my friend. จ่าและยามสองคนจึงเงียบสนิท.
ผู้เขียน. : ผมถือโอกาสเสริมไปอีกว่า ผมรู้ว่าในนี้มีคิวรถสองแถวอยู่..
ความเห็น (2)
มาเยี่ยมเยือน เหมือนเคยครับผม
สวัสดีค่ะท่านโตนี่ ฟาง มาเยี่ยมเวลาว่างค่ะ ขอบคุณที่อยากไปร่วมงานที่จัดตามนั้น ยังนึกไม่ออกว่าคนโตจะเดินลำบากเพราะภาพในบันทึกดูเข้มแข็งนะคะ แต่มีกำลังใจดีต้อง สู้ๆๆ นะคะ