เสียงกระซิบจากต้นไม้ในสวน...
ดอกหญ้าที่ไม่ว่าน้ำจะท่วม แดดจะแผดเผา ก็ยังคงผลิดอกงดงาม
ช่วงนี้ข้าพเจ้าได้กลับบ้านที่อุบลอีกครั้ง จึงมีเวลาได้เขียนบันทึก... ห่างหายการเขียนบันทึกมาได้พักใหญ่ๆ วันนี้จึงขอจับต้นไม้ใบหญ้าที่บ้านมาบันทึกไว้สักหน่อย หรือจะเรียกว่าพาชมสวนก็ได้ค่ะ แต่สวนครั้งนี้ไม่งามเท่าใดนัก แต่ก็ให้อะไรหลายๆ อย่าง
ตื่นเช้ามาเดินรอบๆ บ้าน พิจารณาดูเหล่าบรรดาต้นไม้ดอกไม้แสนรัก ต้นดอกไม้จีน หรือดอกชมจันทร์ที่พี่หนูรีให้เมล็ดพันธุ์มา งอกงาม แตกยอด ออกดอกสวย มีดอกให้เก็บมาผัด มาต้ม ได้เรื่อยๆ...
คุณแม่เล่าให้ฟังว่าน้องสาวเอามาทำเป็นยำ รสชาติใช้ได้ทีเดียว...น่าเสียดายที่ข้าพเจ้าไม่ได้ชิม ล่าสุดข้าพเจ้าเก็บมาผัดกับบร็อคโคลี่รสชาติคล้ายๆ ผักบุ้งคือ อมหวานเล็กน้อย ถูกใจข้าพเจ้ามาก ตั้งใจว่าวันหลังจะลองนำไปต้มจืดดูบ้าง น้ำซุปคงจะออกหวานหน่อยๆ น่าจะอร่อย คุณสมบัติเพียบพร้อมขนาดนี้ทั้งสวย ทั้งอร่อย มีหรือข้าพเจ้าจะไม่หลงรัก อิอิ
เวลาเก็บดอกชมจันทร์นั้น เพลิดเพลินดี...ดอกตูมที่พอจะเก็บไปผัดได้ เธอจะยื่นดอกชูช่อโดดเด่น...ดูๆ ไปก็เหมือนกับจะยื่นให้ถึงท้องฟ้า สีดอกตูมสีเขียวอ่อนสดใส ส่วนดอกบานสีขาวนวล คล้ายๆ สีของดวงจันทร์เลย...สมชื่อว่าดอกชมจันทร์เสียจริงๆ
ต้นไม้รอบๆ บ้านขณะนี้ส่วนมากจะไม่ค่อยงาม เพราะที่ผ่านมาฝนตกมาก น้ำเยอะเกินไป บางต้นถึงกับรากเน่า เหลือแต่ซากทิ้งไว้ให้ดูต่างหน้าว่า ณ ที่ตรงนี้เคยมีต้นไม้นี้ยืนหยัดอยู่ ที่ข้าพเจ้าเสียดายที่สุดก็คงเป็นต้นมังคุด ปลูกมาสิบกว่าปี คุณแม่ล้อมต้นมังคุดเค้าแล้วย้ายไปปลูกอีกที่เนื่องจากคุณแม่คิดอยากจะต่อเติมห้องครัว...สงสัยคงเพราะเค้าไม่ชินกับที่แห่งใหม่ แล้วก็หน้าฝนพอดี...รากเลยเน่า ต้นแห้งโกร๋นเลย ถึงจะสลัดใบเหลือแต่ซาก...แต่ก็ยังมีประโยชน์เพราะข้าพเจ้าให้เค้าเป็นที่พักพิงของเจ้าบวบยักษ์ที่ปลูกมาสองรอบแล้ว ตอนนี้ก็ทิ้งไว้แต่ซากอนุสรณ์เช่นกัน (คุณแม่กำลังเพาะเมล็ดใหม่แถวๆ ริมรั้วหลังบ้าน ^^)
ส่วนอีกต้นที่ดูอ่อนเปลี้ยเพลียแรงกับน้ำที่เยอะกว่าทุกปีก็คือต้นดอกที่หอมเหมือนใบเตย หรือข้าวสุก...ดอกชมนาด ครั้งก่อนกลับบ้านกำลังผลิช่อสวย เริ่มสูงและเริ่มจะเลื้อยแล้ว...กลับบ้านมาคราวนี้ แป่ววว....เหลือใบนิดเดียว คุณแม่ตัดให้แตกยอดใหม่ กำลังรอลุ้นอยู่ทุกวันว่าเมื่อไหร่จะแตกยอดซะที ไม่อยากให้มีโศกนาฏกรรมต้นไม้สละชีพอีก
เดินผ่านมาทางต้นจำปีค่อยใจชื้นขึ้นมาหน่อย...ถึงจะยังไม่มีดอก แต่ก็แตกยอดอ่อนชูขึ้นฟ้าสดใส ส่วนต้นจำปาลาวหรือลีลาวดีก็ไม่หวั่นต่อราสนิมตามใบ ผลิดอกสีชมพูอ่อนหวานส่งกลิ่นหอมเหมือนกลิ่นกุหลาบที่ลอยอบอวล...
ต้นมะม่วงแก่ชราสองสามต้น ยังคงยืนหยัดท้าลมท้าฝน ปลูกมาเกือบจะยี่สิบปีแล้ว ก็ย่อมทรุดโทรมไปตามกาลเวลา แต่กระนั้นก็ยังออกดอกผลทุกปี แม้จะไม่มาก แต่ก็พอให้ได้รับประทานและแบ่งปันเพื่อนบ้านรวมทั้งญาติพี่น้อง อีกทั้งยังเป็นร่มเงาให้กับบ้านและต้นไม้เล็กๆ อีกด้วย เหมือนผู้ใหญ่ในบ้านที่คอยดูแลเหล่าสมาชิกรุ่นเยาว์ยังไงยังงั้น
ต้นไม้ใบหญ้าที่บ้านเจริญเติบโตขึ้นตามวันและเวลาที่ล่วงไป บางต้นก็แก่ แห้งเหี่ยวและตายไปตามธรรมชาติ
เดินๆ สำรวจเห็นต้นไม้แล้วก็นึกถึงคำสอนของหลวงปู่ชาที่เปรียบเปรยชีวิตของคนกับต้นไม้...
“บางครั้งต้นผลไม้อย่างต้นมะม่วงเป็นดอกออกมาแล้ว บางทีถูกลมพัดมันก็หล่นลงแต่ยังเป็นดอกอย่างนั้นก็มีบางช่อเป็นลูกเล็ก ๆ ลมก็มาพัดไป หล่นทิ้งไปก็มี บางช่อยังไม่ได้เป็นลูกเป็นดอกเท่านั้นก็หักไปก็มี คนเราก็เหมือนกันบางคนตายตั้งแต่อยู่ในท้องบางคนคลอดจากท้องอยู่ได้สองวันตายไปก็มี หรืออายุเพียงเดือนสองเดือนสามเดือนยังไม่ทันโตตายไปก็มีบางคนพอเป็นหนุ่มเป็นสาวไปก็มี บางคนแก่เฒ่าแล้วจึงตายก็มีนึกถึงคนแล้วก็นึกถึงผลไม้ก็เห็นความไม่แน่นอนแม้นักบวชเราก็เหมือนกัน บางทียังไม่ทันบวชเลยยังเป็นเพียงผ้าขาวอยู่หนีไปแล้ว บางคนก็อยู่ได้สามสี่เดือนก็หนีไปบางคนอยู่ถึงบวชเป็นเณรเป็นพระได้พรรษาสองพรรษาก็สึกเหมือนกับผลไม้เอาแน่นอนไม่ได้จิตคนเราก็เหมือนกันพอถูกอารมณ์มาพัดไปดึงไปก็ตกไปเหมือนกับผลไม้…”
หากมีเวลาได้หยุดพัก หยุดเดินตามโลกที่วุ่นวาย....อยู่นิ่งๆ รับฟังเสียงของต้นไม้ บางทีเราจะได้รับรู้ว่าต้นไม้เหล่านั้นกำลังจะบอกอะไรกับเรา..... เงี่ยหู เปิดใจปล่อยลมหายใจให้ผสานเป็นหนึ่งเดียวกับธรรมชาติ....แล้วจะได้ยินเสียงจากต้นไม้ ไม่ว่าจะเป็นต้นไม้ริมทาง ต้นไม้ในสวน หรือต้นไม้ในกระถาง...
ขอบคุณเหล่าต้นไม้สำหรับเสียงกระซิบที่บอกผ่านมากับสายลมหนาว....^^
วันหนึ่งในฤดูหนาว 9 พ.ย. 54
ความเห็น (17)
สวัสดีค่ะน้องดาว
แวะมาอ่านบันทึกด้วยความคิดถึงค่ะ
พรุ่งนี้ไปลอยกระทงมั๊ยค่ะ
อยากทานอาหารสุขภาพ ดอกไม้ผัดน้ำมันหอยไม่ใส่หมูน่ะหมอ
สวัสดีค่ะพี่หนูรี
กระทงขนมปังสวยจังค่ะ...น่ากินด้วย อิอิ
พรุ่งนี้วันลอยกระทง....เอ จะไปลอยดีมั้ยเนี่ย
คิดแล้วคิดอีก เพราะยังขาดคนลอยด้วยค่ะ 555
ผัดดอกไม้ดาวไม่ใส่หมูนะคะท่านวอญ่า
ดาวเป็นพวกกินพืชค่ะ...ไม่ค่อยกินเนื้อ 555
ปกติชอบผัดเฉพาะผักมากกว่าค่ะ ^^
กระทงใบใหญ่เชียวค่ะอาจารย์
ไม่รู้หลงทางมาหรือเปล่า อิอิ
วันก่อนผัด...เป็นยาระบายชั้นยอดเลย ...นะคะหมอ
ผักปลูกเอง เก็บกินได้อย่างสบายใจค่ะพี่โอ...
กินมากเท่าไหร่ก็ได้ ไม่ต้องกลัวสารพิษ อิอิ
เห็นทีจะได้หยุดมองสิ่งแวดล้อมรอบตัวบ้าง
หาความสุขจากสิ่งเล็กๆรอบตัว ก็ดีค่ะ
จะความสุขเล็กๆ หรือความสุขใหญ่ๆ ขึ้นอยู่กับใจเรารับรู้นะคะพี่แก้ว
สุขสันต์วันที่ยังมีลมหายใจค่ะ ^^
- สงสัยเหมือนกันว่าพลาดบันทึกนี้ได้อย่างไร
- หน้าตาผัดดอกชมจันทร์ใช้ได้เลย
- แต่รสชาติเป็นอย่างไรบ้าง
- ใช้ได้ไหม
- สงสัยมัวแต่สอนหนังสือและไปช่วยชาวบ้านเลยพลาดบันทึกนี้แง
- คาดว่าต้นไม้ต่อไปจะงอกงามเหมือนเดิม
- แบบนี้ต้องมางานเกษตรฯ จะพาไปดูต้นไม้เย้ๆๆ
พี่แอ๊ดคะ
แหม...ผัดดอกชมจันทร์ก็ต้องอร่อยอยู่แล้วล่ะค่ะ เพราะว่า..ปลูกเอง เก็บเอง ผัดเอง แถมกินเองอีกตะหาก 555
มีความสุขที่ได้อ่านบันทึกนี้ จนอยากจะไปชมบ้านที่เมืองดอกบัวเลยเชียวค่ะ สบายดีนะคะ
เปลี่ยนภาพใหม่แล้ว เป็นไงบ้างเอ่ยคะกับการเดินทางที่ผ่านมา รออ่านค่ะน้องหมอศิลปิน :)
ทักทายยามเย็นค่ะน้องหมอศิลปิน
เป็นไงบ้างคะทริปเขาดิน ..
เอาดอกไม้มาฝากคุณแม่ แต่มิทราบว่าดอกอันหยัง ?
สวัสดีปีใหม่ค่ะพี่สาว
ไปเที่ยวเขาดินกะคุณแม่เดินจนเหนื่อยค่ะ คนเยอะมากๆ ส่วนมากพาครอบครัวมาเที่ยวปีใหม่ค่ะ ลูกเล็กเด็กแดงเต็มไปหมด
จู่ๆคุณแม่เกิดอยากดูงูขึ้นมา...เลยบอกคุณแม่ไปว่า คุณแม่ไปคนเดียวเถอะ ลูกสาวขอนั่งรอดีกว่า...ให้ดูเสือดูจระเข้นี่พอไหว แต่ไปดูงูเนี่ย...ยกมือยอมแพ้ค่ะ สู้คุณแม่ไม่ได้จริงๆ 555
สวัสดีค่ะน้องหมอศิลปิน
หายเงียบไปเลย ยุ่งๆ กะความรักในเดือนนี้หรือคะ :)
พี่สาวขา...ช่างเป็นเดือนแห่งความรักที่เงียบเหงาเรื่องรัก แต่คึกคักเรื่องงานและการเรียนค่ะ...ยุ่งมากจนไม่มีเวลาเขียนบันทึก วันๆขอแค่เวลานอนพักผ่อนก็พอแล้วล่ะค่ะ T-T