(วิหารหลวงพ่อพระพุทธชินราช ถ่ายจากหน้าประตูวิหาร)
วันนี้ (5 พฤศจิกายน 2554) ตื่นขึ้นมาแต่เช้ามืด ตั้งใจว่าเมื่อทำธุระส่วนตัวเสร็จแล้ว จะนำพาตัวเองไปออกกำลังกาย แต่เพราะมัวแต่ยุ่งกับการค้นหาข้อมูลทางอินเทอร์เน็ตและทดสอบโน้ตบุ๊คตัวใหม่ ว่าจะเล่นแผ่น DVD ภาพยนตร์ ได้หรือไม่ เผลอแป๊บเดียว เกือบจะ 8.00 น. แล้ว ตัวเองต้องล้มเลิกสิ่งที่คิดว่าจะทำ เร่งอาบน้ำ แต่งตัวเื่พื่อไป สพม.39 รอคนงานที่จะมาแก้ไข ปรับปรุงระบบประปา ซึ่งนัดหมายเวลากันไว้ประมาณ 9.00 น.
เมื่อไปถึง สพม.39 ตรวจสอบความถูกต้องของหนังสือราชการที่จำเป็นต้องนำส่งโรงเรียนในสังกัดผ่านระบบ E Office แล้ว จัดการ scan หนังสือให้เป็นไฟล์ฺ *.pdf และเข้าระบบเพื่อส่งหนังสือรวม 2 เรื่อง พร้อม ๆ กับนำไฟล์หนังสือเกี่ยวกับการเพิ่มเติมบัญชีรายชื่อผู้มีสิทธิเลือกตั้ง กก.ผู้แทนผู้บริหารสถานศึกษาใน ก.ค.ศ. แทนตำแหน่งว่าง ไปปรับปรุงในบล๊อกเรื่องดังกล่าวที่จัดทำไว้ใน g2k แห่งนี้
วันแล้ววันเล่าที่ผ่านไป บางครั้งรู้สึกหรือไม่ครับ ว่าวงจรชีวิตเดิม ๆ จะเริ่มต้นอีกแล้ว ระหว่างการเดินทางวันนี้และหลายวันที่ผ่านมา ผมสังเกตเห็นคนต่างชาติคนหนึ่งที่มาอาศัยผืนแผ่นดินไทย มีครอบครัวเป็นคนไทย จะใช้วิธีออกกำลังกายโดยปั่นจักรยานตามเส้นทางที่กำหนดอย่างสม่ำเสมอ ไม่ว่า่สภาพอากาศจะเป็นอย่างไร ฝนตก ร้อน หนาว ชายต่างชาติคนนี้จะดำเนินกิจกรรมนี้ทุก ๆ วัน ไม่มีการผ่อนผันให้กับตัวเอง เส้นทางที่เขาใช้เดิมทีเป็นถนนรอบ ๆ แม่น้ำน่าน แต่น่าจะตั้งแต่ช่วงที่พิษณุโลกต้องประสบกับภาวะน้ำล้นตลิ่ง เขาจึงเปลี่ยนเส้นทางเป็นการใช้ถนนเลี่ยงเมืองแทน น่าศรัทธากับพฤติกรรมที่เขาตั้งใจกระทำเพื่อสุขภาพของตัวเองนะครับ ผิดกับคนไทยส่วนใหญ่ (รวมถึงตัวผม) ที่รู้ว่าสิ่งใดดี มีประโยชน์ หรือเป็นโทษ แต่ต่างปล่อยปละละเลย คิดว่า เอาไว้ว่าง ๆ ค่อยทำ หรือไม่ทำ ฯลฯ สารพัดเหตุผลที่ต่างให้ตัวเอง ซึ่งลึก ๆ แล้ว มาจากความขึ้เกียจนั่นเอง
ผมกำัลังบอกตัวเองว่า ช่วงเวลานับแต่นี้ไป ต้องเริ่มทำในสิ่งที่ควรทำ เว้นในสิ่งที่ไม่ควรทำ เพื่อให้ชีวิตที่เหลืออยู่ไม่สร้างความเดือดร้อนให้ผู้คนรอบข้าง และเร่งทำแต่ความดี ก่อนที่ตัวเองจะหมดลมหายใจ
ไม่มีความเห็น