โคลงสี่สุภาพ ต่างเรื่อง ต่างเวลา ๒
@ อม
พระมากล่าวถ้อย
กระทงความ
พระ
พูดพางดงาม
เพราะพร้อง
มา
แนะเพื่อตรองตาม
ตนกล่าว แจ้งเฮย
พูด
เก่งทั้งถูกต้อง
ต่างล้วนสรรเสริญ๚๛
๑๒.๑๖ น. : ๙ ก.ย. ๕๔
@ หน้า
ตาสวยสดซึ้ง
ชวนมอง
เนื้อ
นาฏนวลดั่งทอง
ทาบไว้
ใจ
เธอช่างมัวหมอง
มักโหด ร้ายนอ
เสือ
สิสิงสู่ไซร้
สร่างสิ้นเสน่หา๚๛
๑๖.๕๑ น.: ๙ ก.ย. ๕๔
@ ปาก
ก็พร่ำแซ่ซ้อง
สรรเสริญ
หวาน
จัดจนมดเมิน
มิใกล้
ก้น
บึ้งสิขัดเขิน
ขาดเมตต์
เปรี้ยว
เผ็ดรสเด็ดได้
ดับดิ้นแดดาย๚๛
๑๐.๓๓ น. : ๑๐ ก.ย.๕๔
@ ปาก
เขามีไว้เพื่อ
พรรณนา
เอก
เอ่ยอรรถวาจา
จบถ้วน
เลข
ลิขิตอักษรา
ลงสู่ สมุดแฮ
โท
ท่านมีครบล้วน
เลิศแล้วเลบงงาน๚๛
๑๒.๕๗ น. : ๑๐
ก.ย.๕๔
@ ปาก
เพิ่งพูดเสร็จสิ้น
กระแสเสียง
ว่า
รักยิ่งใหญ่เคียง
คู่ฟ้า
มือ
เรียมสิเอนเอียง
ออกห่าง เหินนอ
ถึง
จะกล่าวเก่งกล้า
ก็ไร้ความหมาย
๙.๕๔ น. : ๑๐ ก.ย.๕๔
(กระทู้นี้ฉีกความ)
@
อายครูไป่รอบรู้
วิทยา
อายชื่นชมภรรยา
คู่ซ้อน
อายบุญบ่นำพา
พูนเพิ่ม
สามสิ่งมัวยอกย้อน
หยุดยั้งควรไฉน๚๛
๑๙.๓๕ น. : ๑๒ ก.ย.๕๔
๐สุ
สดับรับรู้
เรื่องราว
จิ
พิจารณาสาว
สืบค้น
ปุ
ถามไถ่ถูกคราว
คลายขัด ข้องนา
ลิ
ลิขิตให้เลิศล้น
หลีกลี้ลืมเลือน ๚๛
๑๘.๓๔ น. : ๔ ต.ค. ๕๔
๐สุ
สดับรับรู้
เรื่องราว
จิ
พิจารณาสาว สืบค้น
ปุ
ถามไถ่ถูกคราว
คลายขัด ข้องนา
ลิ
ลิขิตให้เลิศล้น
หลีกลี้เลือนราง ๚๛
๑๘.๓๔ น. : ๔ ต.ค. ๕๔
๐"แมวไม่อยู่"
หยอกเย้า
ย่ามใจ
"หนูร่าเริง"
ฤทัย
ร่ำร้อง
เปรียบนายที่คลาไคล
คล้อยจาก จรนา
หนูตะโกนกู่ก้อง
กระโดดเต้นตามจินต์๚๛
๑๘.๕๔ น. : ๔ ต.ค.๕๔
๐ไปไม่กลับ
ลับเร้น
เลือนหาย
หลับไม่ตื่น
คือตาย
แตกม้าง
พื้นไม่มี
กลับกลาย
ก่อเกิด
หนีไม่พ้น
เคว้งคว้าง
คตินี้แน่นอน๚๛
๑๘.๑๘ น. : ๔ ต.ค.๕๔
๐เกิด
ก่อเป็นมนุษย์แล้ว
รอดมา
แก่
หง่อมจนชรา ชัดแจ้ง
เจ็บ
ป่วยโรคเรียกหา
หดหู่
ตาย
แน่อย่าเสแสร้ง
สุดสิ้นสถาพร๚๛
๒๐.๔๐ น. : ๔ ต.ค. ๕๔
๐น้ำ
คำหมายมุ่งให้
ตื่นตัว
ร้อน
จิตให้คิดกลัว
พลาดพลั้ง
ปลา ที่ว่ายระรัว
รอดจาก ประมงนา
เป็น อยู่รู้ยับยั้ง ย่อมพ้นเภทภัย
๐น้ำ คำ
หวานหยาดเยิ้ม ย้อมใจ
เย็น
จิตจนหลงใหล
รสถ้อย
ปลา
ติดเบ็ดเผลอไผล
เพราะเหยื่อ ล่อนา
ตาย เพราะเล่ห์เหลี่ยมร้อย
หลอกล้อลวงเรา๚๛
๐๖.๑๐ น. : ๕ ต.ค.๕๔
๐น้ำ
คำหมายมุ่งให้
ตื่นตัว
ร้อน
จิตคิดเกรงกลัว
พลาดพลั้ง
ปลา แหวกว่ายกอบัว
บ่ถูก จับนา
เป็น
อยู่รู้ยับยั้ง
ย่อมพ้นภัยพาล ๚๛
๒๒.๕๐ น. : ๔ ต.ค. ๕๔
พาล-คนพาล, พาน-พบ,
๐น้ำ คำ
หวานหยาดเยิ้ม
ย้อมใจ
เย็น
จิตจนหลงใหล รสถ้อย
ปลา
ติดเบ็ดเผลอไผล เพราะเหยื่อ
ล่อนา
ตาย เพราะเล่ห์ลมร้อย
หลอกล้อลวงเรา๚๛
๐๖.๑๐ น. : ๕ ต.ค.๕๔
๐"ที่ใดมีรัก"นั้น
หนักใจ
"ที่นั่นมีทุกข์"ภัย
เพียบพร้อม
เมื่อรักเปลี่ยนแปรไป เป็นอื่น
ความทุกข์ย่อมรุมล้อม
รบเร้าราวี๚๛
กระทู้แต่ไม่เรียง ๑๙.๒๒ น. : ๔
ต.ค.๕๔
๐ หนาว
กายรู้สึกได้
เพราะเย็น
ลม
พัดแปรเปลี่ยนเป็น
ยอกย้อน
ห่ม
ผ้าขาดลำเค็ญ เขินขัด
ผ้า
ที่บางห่มซ้อน
บ่สู้ความหนาว๚๛
๑๖.๔๐ น. ๕ ต.ค. ๕๔
๐
ไฉนบอกเบื่อเบื้อง
โบราณ
ของเก่าก็เล่าขาน
ลิขิตสร้าง
ของใหม่ก็ให้หวาน
แว่วโสต
เก่าใหม่ไป่เลือนรร้าง
รักษ์ร้อยเรืองรอง๚๛
๐
ของดีมีมากล้น
เมืองเรา
เด็กเด็กมักดูเบา
ปล่อยร้าง
"เลียน"แบบเยี่ยงอย่างเขา
ทุกสิ่ง
วันหนึ่งจักอ้างว้าง หมดสิ้นวัฒนธรรม
๐
ของเขาใช่ว่าร้าย
เสียหาย
ประโยชน์ก็มากมาย
ค่าล้ำ
แต่เราสิงมงาย
ง่วนติด
เพียงแค่เรียนรู้ย้ำ
อย่าได้ลืมเลือน
๑๖.๒๑ น. : ๖ ต.ค.๕๔
๐
น้ำที่ไหลหลั่งล้น
รุนแรง
เพียงเพราะมือมนุษย์แปลง
เปลี่ยนน้ำ
โถมถล่มทะลวงแทง ทำโทษ
มนุษย์นา
ดุจดั่งสิ่งตอกย้ำ
ที่ย้อนเยือนเรา๚๛
๑๕.๒๕ น. : ๙ ต.ค. ๕๔
๐
หลงใหลลายลักษณ์แล้ว
ต้องลอง
หมั่นฝึกหมั่นไตร่ตรอง ตรวจแก้
ผิดถูกก็กลั่นกรอง
เกลาหน่อย
จงอย่าคิดยอมแพ้
หยุดยั้งพยายาม๚๛
๑๙.๓๐ น. : ๑๐ ต.ค. ๕๔
๐
ไข้กายคงบ่ร้าย
รุนแรง
อากาศที่เปลี่ยนแปลง
ป่วยได้
ไข้จิตพิษแสลง
เพราะรัก ลวงแล
ยากจะรักษาไซร้
สุดสิ้นหยูกยาฯ
๑๙.๐๖ น. : ๑๐ ต.ค.
๕๔
๐
โรคกายหายป่วยได้
ด้วยหมอ
เพียงแค่อดใจรอ
ระงับเรื้อ (เรื้อรัง)
โรคใจไม่รู้พอ
นี่สิ
ต้องพึ่งพระธรรมเกื้อ
กอบกู้รักษาฯ
๑๙.๔๑ น. : ๑๐ ต.ค. ๕๔
๐
ศศิที่แจ่มจ้า
จรุงหาว
พร้อมหมู่ดาราพราว
พร่างฟ้า
เพราะชุณหปักษ์ถึงคราว เคลื่อนผ่าน
สาดส่องประโลมหล้า
จรัสเรื้องจรุงใจ
๒๑.๓๖ น. : ๑๐ ต.ค.
๕๔
๐
สงสารผู้ยากไร้
เหลือเกิน
ทุกข์ที่กำลังเผชิญ
อุทกท้น
เราท่านอย่าทำเมิน มิช่วย
น้ำจิตคิดหลั่งล้น
ร่วมด้วยช่วยกัน ฯ
๑๘.๔๕ น. : ๑๑ ต.ค.
๕๔
๐
สามปีบานเบ่งได้
แรมเดือน
งามเด่นดูดั่งเหมือน
ยั่วเย้า
ภู่ผึ้งจึ่งมาเยือน
ยังดอก
แต่ว่าดวงดอกเจ้า
จืดไร้รสหวาน๚๛
๑๙.๓๒ น. : ๑๑ ต.ค. ๕๔
(ที่อีสานเรียกบานไม่รู้โรย ว่าดอกสามปี)
๐
กอไผ่เอนลู่เลี้ยว
ตามลม
คนบ่ฝืนสังคม
คลาดแคล้ว
ปรับตนถูกเหมาะสม
สบสุข
จักเจริญเพริศแพร้ว
รอดพ้นภัยพานฯ
๒๐.๕๙ น. : ๑๑ ต.ค. ๕๔
(พาน-แผ้วพาน)
๐
มาลีบานเบ่งนี้
นามใด
สีม่วงอบอวลไอ
อกเศร้า
เรียกเบญจมาศไหม
มิทราบ
ดูดั่งบานยั่วเย้า
หยอกล้อภุมริน๚๛
๒๑.๔๙ น. : ๑๑ ต.ค.
๕๔
๐
โง่แล้วยังอวดอ้าง
ฤทธี
ตนเก่งตนเองดี
ทุกด้าน
ทิฐิมานะก็มี
มากยิ่ง
ลมปากก็จัดจ้าน
จาบจ้วงผู้คนฯ
แบบนี้ก็มีอยู่เยอะ
ต้องอดต้องทนเอาเมื่อพบเมื่อเจอ
๐๘.๐๖ น. : ๑๙ ต.ค.
๕๔
๐
แก่เฒ่าอายุนั้น
มากนาน
แต่ว่าปัญญาญาณ
แย่ไซร้
กิริยาส่อสันดาน
ดีเดือด
ถึงจะอายุยืนได้
ขวบร้อยห่อนดีฯ
๐๘.๐๖ น. : ๑๙ ต.ค. ๕๔
๐
หาได้บ่นตอกย้ำ
สถานการณ์
เพียงแค่ชี้ช่องวาน
วินิจไว้
หน้าที่ที่หย่อนยาน
ย่อมฉิบ หายแฮ
จงสดับรับทราบไซร้
สืบค้นพินิจดู
๐ถึงฤดูน้ำหลาก
ทีไร
น้ำย่อมนำเภทภัย
ทุกครั้ง
เป็นเพราะมิเข้าใจ
ถึงเหตุ
น้ำจึ่งท่วมทั่วทั้ง
ทั่วพื้นเมืองเรา
๐โง่เขลาแล้วอวดโอ้ เอาภา-
ระแฮ
ขาดสติปัญญา
ย่อมพลั้ง
ควรคิดพิจารณา
น้ำหน่อย
แรกฤดูอย่ารั้ง
รีบกั้นกักกัน
๒๐.๑๖ น. ๒๐ ต.ค. ๕๔
ความเห็น (12)
นมัสการหลวงพี่
บ้านคุณยายก็ท่วมค่ะ แต่ตอนนี้ลดลงแล้ว เหลือแต่กองทรายที่ทับต้นข้าวมิดเลย
ฝนหนักจักเปี่ยมน้ำ เต็มนา
ไหลหลั่งหลากไปมา ท่วมท้น
เราควรพึ่งภูมิปัญญา อย่าร้อง โวยวาย
เพียงเพื่อพอหลบพ้น ผ่านได้ คนเดียว
พระมหาวินัย
ขอบคุณ คุณยายและอาจารย์สันติสุขที่มาเยี่ยม ขอให้มีความสุข สุขภาพแข็งแรง
๐ กักน้ำแล้วปล่อยให้ .............. ท่วมตน
รู้เท่าบ่ทันชล ........................ ชอกช้ำ
คาดการณ์เรื่องฟ้าฝน .............. พลาดผิด
ธรรมชาติจึงตอกย้ำ ................ ย่อมย้อนเยือนไทย
๐ ไหลหลั่งทะลักล้น ............... นครา
เตือนสติปวงประชา ................. ฉลาดรู้
จงพินิจพิจารณา ..................... นทีหน่อย
ภัยพิบัติเกินกอบกู้ ................... ก็ล้วนเพราะใคร
๐ ไยโทษธรรมชาติร้าย ............. อย่างเดียว
สิ่งแวดล้อมแลเหลียว ............... รักษ์บ้าง
หากเห็นแก่ตัวเชียว .................. ชาติจะ ล่มนา
น้ำจะคอยชะล้าง ...................... ลบให้เลือนหาย
๐ แบ่งฝ่ายแบ่งพวกพ้อง ............ กันนัก
สามัคคีและรัก ........................ เลิกร้าง
น้ำจึงเชื่อมสมัคร ..................... สมานจิต
พัดทุกข์มาเยี่ยมบ้าง ................ บอกให้สมานฉันท์
๐ รักกันและโอบเอื้อ ................. อาทร
ย่อมจักตามตัดรอน .................. ทะเลาะได้
พลาดผิดคิดไถ่ถอน ................. ขมาโทษ
โกรธเกลียดเคียดแค้นไซร้ ......... สละทิ้งกับนที
๐ หลากสีจางจืดแ้ล้ว ................ รวมกัน
สุขทุกข์ร่วมแบ่งปัน .................. ประเสริฐแท้
ร่วมคิดร่วมสร้างสรรค์ ................ สงบสุข
อุปสรรคเกิดขึ้นแก้ ................... กลับร้ายกลายดีฯ
พระมหาวินัย ๑๖.๒๑ น. : ๒ พ.ย. ๕๔
๐ ลอยกระทงประทีปแก้ว .............. กลางชลา
บูชิต"บาท"พระศาสดา ................ พุทธเจ้า
ที่สถิต ณ นัมมทา ....................... สาคเรศ
ประณตน้อมศิรเกล้า .................... กราบไหว้พุทธคุณ
๐ บุญใดที่ก่อไว้ ......................... วันวาน
จงส่งจงบันดาล .......................... ดับร้อน
ประสบสุขเกษมศานต์ .................. โสมนัส
อุปัทวะอย่าซับซ้อน ..................... สร่างสิ้นกมลหมอง
๐ เรืองรองศศิจ้า ........................ จรุงใจ
เปรียบจิตสว่างไสว ...................... สะอาดพร้อม
คิดอ่านประการใด ....................... ดุจดั่ง เดือนแล
อิทธิบาทธรรมนำน้อม ................... นฤมิตให้สมประสงค์
๐ พุทธองค์ทรงตรัสชี้ ................. ช่องทาง
อริยอัษฎางค์ ............................ ประเสริฐแท้
เป็นสิ่งยกอุตมางค์ ...................... พ้นมืด มนนา
ธรรมรัตน์จรัสแล้ ....................... โลกซร้องสรรเสริญ
๐ เพลินจิตจนพลาดพลั้ง ............ ประการใด
ขอหยาดนทีไหล ...................... ลบล้าง
ลอยล่องประทีปไป .................... เป็นประจักษ์
สรรพบทที่เอ่ยอ้าง .................... โปรดเอื้ออวยผลฯ
- กราบนมัสการพระคุณเจ้า
- ขอนุุญาตนำโคลงกระทู้บางบท ไปประกอบการจัดการเรียรู้วิชา "พฤติกรรมมนุษย์กับการพัฒนาตน" ด้วย นะคะ เป็นต้นว่า โคลงกระทู้ "หัวใจนักปราชญ์ : สุ. จิ. ปุ. ลิ." ซึ่งเป็นจุดอ่อนของเยาวชน ของเรา ค่ะ ขอบพระคุณมากค่ะ
"สุ สดับรับรู้ เรื่องราว
จิ พิจารณาสาว สืบค้น
ปุ ถามไถ่ถูกคราว คลายขัด ข้องนา
ลิ ลิขิตให้เลิศล้น หลีกลี้ลืมเลือน ๚๛
กราบนมัสการขอบพระคุณ พระคุณเจ้า ที่ไปเยี่ยมเยียนค่ะ /
มารับธรรมะผ่าน โคลง ฉันท์ กาพย์ กลอนค่ะ
สาธุ สาธุ
ขอบคุณ คุณโยมอาจารย์ ที่เห็นว่าโคลงที่แต่งไว้พอจะเป็นประโยชน์ต่อการจัดการเรียนรู้ "พฤติกรรมมนุษย์กับการพัฒนาตน" โคลงกระทู้ บางทีก็อาจจะแต่งตีความไม่ถูกต้องตามความหมายที่แท้จริง ก็ต้องขออภัยไว้ในที่นี้ด้วย
ขอบคุณ คุณครูปิยะดา, ห้องสมุดที่ดี จะต้องเป็นห้องสมุดที่มีชีวิต มีนักเรียนไปใช้บริการอยู่ตลอด เคยเห็นห้องสมุดมีชีวิตของ รร.บางแห่ง เขียนติดป้ายไว้ด้วยนะ ห้องสมุดมีชีวิต แต่ห้องสมุดกับปิด นร.ที่ไปใช้บริการก็มีน้อย จนถึงกับไม่มีเลย แต่บาง รร. ก็มีมาก ช่วงพักเที่ยงจะเห็นไปใช้บริการกันมาก ทุกวันนี้เด็กนักเรียนไทยเรา ไม่ค่อยชอบการอ่านหนังสือ ที่ชอบก็มีอยู่เป็นส่วนน้อย และหนังสือที่ชอบอ่านก็เป็นลักษณะบันเทิงคดี นิยาย ..เคยเห็นนักเรียน เข้าไปนั่งหลบมุมอ่านหนังสือนิยาย ในศูนย์หนังสือบางแห่ง พนักงานเขาก็ไม่ว่าอะไร แต่ก็ดีนะ ที่ นร.เหล่านั้นมีนิสัยรักการอ่าน แต่จะดีจริงๆ ก็ควรเลือกอ่านหนังสือที่อ่านแล้วไม่เสียประโยชน์ เลือกอ่านหนังสือดี, ขอชื่นชมกับงานของคุณครูนะ ขอเป็นกำลังใจในการสร้างนิสัยรักการอ่านให้เกิดขึ้นในโรงเรียน,
- นมัสการท่าน
- ไพเราะจังเลย
- มาเขียนบ่อยๆนะครับ
ขอบคุณอาจารย์ขจิตที่มาเยี่ยม ถ้ามีเวลาก็จะพยายามเขียนบ่อยๆ ขอให้อาจารย์มีสุขภาพร่างกายแข็งแรง.
ชอบตรงนี้ครับ "หลีกลี้ลืมเลือม" "หลีกลี้เลือนราง"
ทั้งคำ ความหมาย และ ตัวอักษร
"รถเรารีบเร่งแล่นรอบรั้วโรงเรียน"
