โมงยามสาย ๆ เมื่อผมตรวจคนไข้เสร็จบางเบาลง...และมีพี่พยาบาลมาช่วยเสริม
ผมจึงขอตัวออกไปเยี่ยมบ้านผู้ป่วยหลังผ่าตัด
ขับรถมอเตอร์ผ่านบ้านเรือน
เสียงประทัดที่ดังระรัวลั่นเกือบทุกระยะทาง
ทำให้ผมอดห่วงไม่ได้ว่า...นิ้วของเด็ก ๆ จะถูกประทัดพรากออกไปเหมือนปีที่แล้ว
เสียงประทัดเป็นสัญลักษณ์บอกเล่าว่า...ใกล้วันเข้าพรรษาแล้วนะ
ผมเข้าใกล้วัดบุญถนอม...วัดประจำหมู่บ้าน มีผู้คนหลายคนกวักมือเรียกผม
"คุณหมอ มาดูต้นธูปต้นเทียนครับ...สวยไหมครับ ?"
"สวยจังครับ ทำหลายต้นจัง"
"ยังออกไม่หมดเลยนะครับ....สักเดี๋ยวจะเป็นแถวยาวเลยครับ"
ผมได้ความรู้ใหม่ว่า...ชาวบ้านแต่ละคุ้มจะออกเงินกันสมทบและร่วมมือกันทำต้นธูปต้นเทียน เตรียมตัวมานานหลายสัปดาห์ ปีที่แล้วมีการประกวดด้วย นับเป็นวันทางศาสนาที่ดึงความสมมัคคีของคนในชุมชนมาด้วย
และผมได้รับรู้ว่า...ต้นธูปต้นเทียน...ไม่ได้ทำขึ้นเฉย ๆ หรือสวยงาม...แล้วนำมาจุดเล่น ...แต่ชาวบ้านเล่าว่า...ใช้แทนธูปแทนเทียนที่สวยงามและพิเศษสุด เพื่อไหว้พระพุทธเจ้า..ซึ่งแต่ละปี...ท้องฟ้าจะเบิกฟ้าเพื่อให้ชาวบ้านได้บวงสรวงโดยตรงกับพระพุทธเจ้า
ชาวบ้านบอกผมว่า...ตอนเย็นวันนี้...และวันพรุ่งนี้ จะจุดต้นธูปต้นเทียน...วันพรุ่งนี้ มีการตักบาตรเทโว...และมีรำวงชาวบ้าน เพื่อหาเงินเข้าวัด
"คุณหมอมาเหมารำวงสักรอบนะ...พรุ่งนี้...มาทำบุญด้วยกัน"
เมื่อผมมาถึงบ้านผู้ป่วย และทำการเยี่ยมบ้านเสร็จสิ้น และรำลา
คุณแม่ของน้องที่ป่วย...เอาข้าวต้มมัดถุงใหญ่ให้ผมไปกินที่อนามัย
และผมก็สังเกตเห็นว่า...ทุกบ้านจะเริ่มห่อข้าวต้มกันทุกบ้าน
ผมเห็นความฉลาดและแยบยลของพระพุทธเจ้า
ที่ทำให้คนมีกิจกรรมร่วมกัน....สามัคคี....และทำบุญให้วัด
โดยผ่านสัญลักษณ์ต่าง ๆ ที่เกิดขึ้น...เพื่อเป็นสิ่งล่อใจ
ให้ชาวบ้านทุกคนเข้าถึงแก่นพระธรรมในที่สุด...
สวัสดีค่ะน้องทิมดาบ
สวยมากค่ะ สีสันสดใสเปี่ยมความหมายดีๆ
วันนี้ไปทำบุญที่ไหน...ร่วมอนุโมทนาสาธุด้วยคนนะ
อ่านแล้วมีความสุขครับ