วิรัตน์ คำศรีจันทร์ คำว่า " ครู " ในความทรงจำ
วิรัตน์ คำศรีจันทร์
คำว่า " ครู " ในความทรงจำ
เมื่อทราบข่าวในบันทึก
ขอบคุณและช่างเป็นบุญที่เจอกัน
แม้เป็นบันทึกที่แสดงถึงการอำลาแต่
เมื่อได้อ่านความรู้สึกที่ท่านถ่ายทอดออกมา
ยังมีท่านยังคงอยู่ในใจชาวเราเสมอ
และทุกครั้งที่เข้าไปอ่านบันทึกที่ท่านบรรจงเขียน
มักได้แนวคิด
ความรู้
และสุนทรียะ
ที่ท่านแบ่งปัน
เรียนรู้เรื่องราวความลุ่มลึกอัตชีวประวัติ
ขอฝากบันทึกนี้
แทนความรู้สึกประทับใจ
ถือว่าเป็นบุญที่ได้เจอ
ครั้งแรกในงาน งานมหกรรมการจัดการความรู้แห่งชาติ ครั้งที่ 5 ปีที่ผ่านมา
และอีกแรงบันดาลใจ
ในบันทึก
๖๒. คือทุกข์สุขและความงอกงามของกันและกัน [ร่วมต่อกลอนกับปณิธิ]
http://www.gotoknow.org/blog/wiratkmsr-art/414337
ภาพ CGA : Computer Graphic Art โดย อ.วิรัตน์ คำศรีจันทร์
ภาพฉากหลัง เป็นภาพถ่ายจากกล้องดิจิตัล
โดย
อุ้มบุญ โรงพยาบาลป่าติ้ว จังหวัดยโสธร
เป็นตาลคู่ คู่กันแล้ว ไม่แคล้วจาก
เคียงข้าง อยู่ไม่พราก เป็นเกลียวฝั้น
คู่อย่างนี้ จะจับแยก ไม่มีวัน
มีแต่สุข เรียงร้อยฝัน พันจิตนาการ .......
✿อุ้มบุญ✿ ร่วมต่อกลอนแต่งไม่เสร็จ
วิรัตน์.....ดวงมณี มีค่ายิ่ง สมศักดิ์ศรี
คำ.........ชี้แนะแด่ ผองชน พ้นอบาย
ศรี.........เมืองมุ่ง สร้างงานศิลป์ ให้ผ่อนคลาย
จันทร์.....ส่องฉาย สร้างใจคน ให้ทำดี.....
✿อุ้มบุญ✿
18 December 2010 17:15
กับอีกภาพประทับใจ....ที่ท่านกรุณาฝากให้
ปล.หวังว่าการอำลาครั้งนี้ คงไม่ได้อำลาการเขียนบันทึกในชุมชนของชาวเรา
http://www.gotoknow.org/blog/wiratkmsr-art/414711
เชื่อว่าชาวเราหลายท่านต้องมีเรื่องราว แง่งาม ความประทับใจในความทรงจำที่ดีดี
ต่อ
ท่านอาจารย์วิรัตน์ คำศรีจันทร์
มาเล่าสู่กันฟังได้ต่อนะคะ
ความเห็น (16)
คนดีๆมีความคิดสร้างสรรและพัฒนาชุมชนอย่างนี้..ไม่ว่าอยู่ที่ไหน..ย่อมสร้างประโยชน์ได้อีกมากมายนะคะ..
สวัสดีครับ...
ผมอ่านแล้ว มีความอบอุ่นกับมิตรภาพของคนหลายท่าน ณ แห่งนี้
และเข้าไปอ่านบันทึกของอาจารย์วิรัตน์ ...บันทึกล่าสุด
ไม่นึกเลยว่า...ท่านจะหยุดทำงานแล้ว
และกลับบ้าน...ที่อำเภอสันป่าตอง ...เชียงใหม่
และที่น่าตกตะลึง...ผมมีพี่สาว...สุดที่รัก ที่อำเภอนั้นพอดี
คงมีโอกาสได้ไปเยี่ยมเยียนอาจารย์วิรัตน์
แต่ผมว่า ท่านคงมีโอกาสทำงานที่ท่านเชี่ยวชาญและรักให้กับชุมชน
แน่นอนครับ
ปล. ผมเคยเจอท่านตัวเป็น ๆ แล้วนะครับ เป็นอาทิตย์
ท่านเป็นอาจารย์สอนวิจัย PAR .. PRA ที่มหิดล หลายปีแล้วครับ
แต่ท่านยังจำผมได้
แปลกไหมครับ...ที่พวกเราโคจรมาพบกัน
รวมถึงได้พี่อุ้มบุญ...เป็นพี่สาวที่รักด้วยครับ
************
รอบันทึกพี่อุ้มบุญ
แต่เห็นวุ่น ๆ นะ เดือนแห่งการเปลี่ยนแปลง...วุ่นวาย...ดื่มด่ำ และชาเย็น
คิดถึงครับ รักษาสุขภาพด้วยนะครับ
คงได้เจอกันอีกแน่นอนครับ
ขอบคุณทุก ๆ เรื่องครับ
มาเชียร์บันทึกความดีที่มีต่อกัน เพื่อเป็นกำลังใจยิ่งๆขึ้นไป
อ่านแล้วรู้สึกดีค่ะ สร้างสรรค์ได้อย่างบรรเจิด
อ่านแล้วรู้สึกดีค่ะ สร้างสรรค์ได้อย่างบรรเจิด
ชอบตรงนี้จังคะ
พี่ใหญ่ 
ที่คิดถึง
- เห็นด้วยกับพี่ใหญ่ค่ะ
- เชื่อว่าพี่ใหญ่ได้สัมผัสเรื่องราวที่งดงามจากท่าน ในเรื่องใดบ้าง เล่าสู่กันฟังบ้าง
ทิมดาบ 
น้องพี่
เป็นบุญที่เจอกันนะ เสื้อ G2K ที่พวกเราชอบ ฝีมือท่านด้วยนะ
คุณครูใหญ่ 
ที่นับถือ
เป็นความทรงจำดีดีผ่านบล็อกค่ะครู...จะครบปีแล้วนะคะ สำหรับการเรียนรู้เรื่องการแต่งคำกลอนจากครูในบันทึก...เช่นกัน
คุณ 
นกทะเล
ดีใจคะที่แวะมา...มีเรื่องราวประทับอะไรบ้างเล่าสู่กันฟังได้นะคะ
อาจารย์หมอ 
คะ
ภาพเหล่านี้มีเรื่องราวนะคะ ชมต่อได้ที่ http://www.gotoknow.org/blog/wiratkmsr-art/414711
- แอบเข้ามาอ่าน เพื่อไม่ให้คุณอุ้มบุญและทุกท่านรู้ !!!!!
- เป็นการนำเอาความอิ่มเต็มในตนเองมาแบ่งปันให้ผมและท่านอื่นๆ ที่ต้องขอคารวะครับ
ท่านอาจารย์ 
ที่นับถือ
- ยังมีอีกหลายเรื่องในความประทับใจที่ได้สัมผัส...แม้เป็นเพียงสิ่งต่างๆในบันทึกที่ท่านบรรจงเขียนขึ้นด้วยความ ประณีต และงดงาม
- อยากให้ท่านอื่นๆได้เล่าถึงท่านบ้าง...
- ✿อุ้มบุญ ✿ได้เรียนรู้วิธีการคิด ชื่นชมอยู่ในใจ อย่างอิ่มเต็ม จึงได้ระบายถ่ายทอดออกบ้าง...
- เป็นบุญที่เจอค่ะ
- มาคารวะอาจารย์ด้วยคน
- อาจารย์ไปอยู่เหนือ
- เรานัดกันไปเยี่ยมดีกว่า
- เย้ๆๆ
เป็นความคิดที่ดีนะคะ
น้องขจิต
สวัสดีค่ะ
บทกวีงดงามมาก
ถ่ายทอดความรู้สึก จนเห็นตามเลยค่ะ