บางครั้งผมเคยทดสอบการแก้ปัญหาบางอย่างด้วยการอยู่คนเดียว ทำตัวเองให้กลับคืนมาเป็นตัวเองด้วยการอยู่คนเดียว คิดคนเดียว ใคร่ครวญอะไรบางอย่างด้วยตัวเราเองเพียงคนเดียว
ผลที่ได้รับจากการอยู่คนเดียว คือ การสะสมความความกลัดกลุ้ม หมักหมมปัญหาเล็กๆน้อยๆ นานวันเข้ากลับกลายเป็นกองใหญ่เกินจะพังทะลาย ปัญหาบางอย่างกับคลี่คลาย ปัญหาใหม่บางอย่างย้อนกับเข้ามาแทนที่
แล้ววันหนึ่งผมก็ได้ค้นพบสิ่งที่มาเป็นจุดเปลี่ยนห้วงของความคิดในสภาวะนั้น ให้เรากลับมาเป็นตัวของเราเองอีกครั้ง
ผมเชื่อว่าคนเราทุกคนต้องมีประโยคโดนใจหรือคติพจน์ประจำตัว หลายคนเกิดในสภาพแวดล้อมแตกต่างกัน หลายคนต้องได้พบเผชิญกับโอกาสที่แตกต่างกัน คนอยู่ใกล้นักปราชญ์ก็จะได้สะสมแง่คิดเชิงด้านบวก ส่วนคนที่อยู่ใกล้คนพาลก็จะได้สะสมแง่คิดเชิงด้านลบ
ผมอ่านประโยคเหล่านี้แล้ว.. ผมมีความสุข.. ผมอยู่ในสภาวะที่พึงพอใจ ตัวของผมเบา ผ่อนคลาย สบายและมีความสุข..
การแสวงหาความสุข คนที่ตามหาความสุขจะพบความสุขช้ากว่าคนที่ ไม่รอค่อยความสุข แต่เขากำลังจะสร้างความสุขให้ตัวของเขาเอง
คนที่รู้ตัวเองว่าตอนนี้ว่าสิ่งที่ตัวเองทำมันจะมีความทุกข์ คนนั้นจะเห็นวิธีทางเดินหาความสุข
ที่สุดของคนเรา คนทุกคนต้องการความธรรมดา คนที่แสวงหาความสุข คือ คนที่กำลังทำให้ตัวเองกลับกลายมาเป็นคนธรรมดา
เจ้าสัวเศรษฐีอายุมากๆคนหนึ่ง แกซึ่งมีทรัพย์สินมากมายมั่งคั่ง มั่งมี มีความสุขกับตระกูล แล้ววันหนึ่งตระกูลนั้นลูกหลานแก่งแย่งทรัพย์สมบัติของตระกูลเพื่อมา ครอบครองเพียงคนเดียว ความสามัคคีแตกแยก ลูกหลานเศรษฐีต่างก็แก่งแย่งทรัพย์สมบัติ
จึงตัดสินใจให้ทนายประจำตระกูล นำทรัพย์สินส่วนใหญ่(ส่วนน้อยนิด ให้ทนายมอบให้ลูกๆ เท่าๆกัน) ที่เหลือส่วนใหญ่ เจ้าสัวนำทรัพย์สินไปมอบบริจาคทั้งหมด ตามองค์กร ตามมูลนิธิต่างๆ สร้างโรงเรียน สร้างโรงพยาบาล ฯลฯ..
สุดท้ายแล้วเจ้าสัวท่านนี้ไม่เหลือทรัพย์สินอะไรเลย เหลือเพียงแต่ความธรรมดา แต่เจ้าสัวท่านนี้ มีรอยยิ้ม มีความหวัง มีพลังใจในวันสุดท้าย ก่อนตายอย่างสงบ ณ วันป่าแห่งหนึ่ง อย่างสู่สุขติ...
เป็นความจริงที่งามยิ่งกว่าสิ่งใด
...
ชิ่นชมและเป็นกำลังใจให้ครูนะครับ
ขอบคุณมาก สำหรับกำลังใจจากผ่องเพื่อนกัลยาณมิตรครับ..