พาลูกเข้าวัด
วันนี้เป็นวันที่ดีมากวันหนึ่งในชีวิต
สืบเนื่องจากการเข้าฟังการประชุมวิชาการของที่ทำงาน (หัวข้อ ชื่อเรื่องอะไรยังไม่ทราบชื่อเลยค่ะ) เพียงได้ยินชื่อผู้บรรยายจากการโทรคุยกับพี่ที่ที่ทำงาน เรารีบวิ่งไปฟังเลยค่ะ
เราโทรถามถึงข้อมูลเกี่ยวกับอาจารย์อีกท่าน ที่ศึกษาเรื่องทางธรรมมามาก กับพี่สาวที่สนิทกันในที่ทำงานเมื่อประมาณแปดนาฬิกา เมื่อพี่สาวทราบว่าสนใจ จึงรีบบอกก่อนว่า
"น้องจ๋า น้องมาฟังเรื่องนี้ก่อนมั้ย อาจารย์ดนัย จันทร์เจ้าฉายมาพูด"
(ขอเขียนแยกอีกหนึ่งบันทึกค่ะ)
เมื่อได้ฟัง จนอิ่มใจ ทำให้รีบสานต่อความคิดในใจที่ได้แต่คิด ยังไม่ได้ทำ
ใช่ค่ะ คิดไว้นานแล้วว่าจะพาลูกเข้าวัด ฟังธรรม ฟังพระสอนอย่างใกล้ชิดเหมือนในวัยเด็กที่เราเคยได้ฟัง
การพาลูกเข้าวัดวันนี้ ไม่ได้หวังอะไรมาก คิดว่าเป็นการแนะนำ ชี้ทางให้ลูกได้รู้จักวัดและพระ ในสถานะที่เป็นสถานที่ที่เหมือนโรงเรียนและครู ที่เราหรือมนุษย์ทุกคนควรหาเวลามาเรียนรู้เรื่องธรรม ไว้บ้าง
ให้ลูกรู้ว่า วัดมิใช่เป็นเพียงสถานที่สำหรับคนมาทำบุญ ถวายสังฆทาน หรือประกอบพิธีทางศาสนาเท่านั้น
วัดเป็นโรงเรียนได้
พระภิกษุเป็นที่พึ่งของ มนุษย์ ยามทุกข์ได้
และความจริงที่อยากให้ลูกได้มีโอกาสรู้ว่า
"ธรรม" คือคู่ชีวิตที่แท้จริงของมนุษย์
เหมือนชื่อแผ่นซีดีธรรม ของท่านพุทธทาสที่แม่และลูกฟังในรถกันเป็นประจำ
ผลพวง หรือความต่อเนื่องที่ลูกจะได้รับความรู้ทางนี้ มากหรือน้อยคงขึ้นกับความเพียรของทั้งเราและลูก กอปรด้วย ต้นทุนหรือบุญที่จะหนุนส่ง
แม่อยากให้ลูกเริ่มต้นการเรียนรู้จาก พระ เพราะจำได้จากวัยเด็กว่า ความจริงแล้ว พระภิกษุที่เทศนาสั่งสอนข้อธรรมจนเชี่ยวชาญนั้น เป็นครูสอนธรรม ที่ดีมาก เก่งมาก และใจดี
เมื่อเราสองคนมาถึงวัดใกล้บ้าน เป็นวัดดังค่ะ แต่พระอาจารย์ที่แม่โทรติดต่อขอนัดท่านก่อนนั้น เหตุเพราะได้สืบทราบมาก่อนว่าท่านสอนเก่ง จากแม่ชีท่านที่เป็นคนไข้ของแม่มาก่อน
ไม่น่าเชื่อว่า โทรปั๊บก็ได้รับเมตตา รับนัดเลย
เมื่อพบพระอาจารย์ พระอาจารย์เมตตาแสดงธรรมอย่างง่ าย ๆ แต่ผู้ใหญ่อย่างเรารู้ว่าย่อยมาแล้วจากเรื่องยาก
เช่น การเรียนในทางธรรมไม่เหมือน ทางโลก ทางโลกมีศาสตร์ต่าง ๆ เช่นคณิตศาสตร์ วิทยาศาสตร์ ศาสตร์นั้น ๆ เป็นเรื่องที่แน่นอน เป็นไปตามตรรก แต่ศาสตร์ทางธรรมเป็นเรื่อง ของการศึกษาด้วยจิต กาย และธรรมชาติ ทั้งธรรมชาติระดับโลก จักรวาลและใหญ่ ๆ ยิ่งขึ้นไปไม่ทราบว่าแค่ไหน...
หรือ เรื่องอาชีพที่เป็นวิชาชีพในทางช่วยคน มีอะไรบ้าง แต่ละอาชีพควรมีจรรยาบรรณ อย่างไร...แน่นอน มีอาชีพแพทย์ ครู และ พระ..
หรือเรื่องเด็กกับเกม..
หรือเรื่อง สัจธรรมห้าประการ ชื่อหัวข้อธรรม พระอาจารย์บอกแล้ว จำไม่ได้ จะค้นมาอีกทีค่ะ
ที่ถูกต้องคือหัวข้อธรรมนี้ค่ะ
คือเรื่องที่ควรพิจารณาทุกๆวันบาลีว่า อภิณหปัจจเวกขณ์ มี ๕ อย่างคือ
(๑)ควรพิจารณาทุกๆวันว่าเรามีความแก่เป็นธรรมดา ไม่ล่วงพ้นความแก่ไปได้
(๒)ว่าเรามีความเจ็บไข้เป็นธรรมดา ไม่ล่วงพ้นความเจ็บไข้ไปได้
(๓)ว่าเรามีความตายเป็นธรรมดา ไม่ล่วงพ้นความตายไปได้
(๔)ว่าเราจะต้องพลัดพรากจากของรักของชอบใจทั้งสิ้น
(๕)ว่าเรามีกรรมเป็นของตัว เราทำดีจักได้ดี เราทำชั่วจักได้ชั่ว
จากหนังสือพจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์
โดย พระพรหมคุณาภรณ์(ป.อ.ปยุตฺโต)
ขอขอบพระคุณ
 |
|
ไว้ณ ที่นี้ด้วยเจ้าค่ะ
สังขารทั้งหลายย่อมเสื่อมไปเป็นธรรมดา
ความตายเป็นสิ่งที่เหนือมนุษย์ ไม่มีใครที่จะฝืนได้
กรรมของสิ่งมีชีวิต โดยเฉพาะ คน ย่อมเป็นไปตามกรรม
และอีกสองประการ ดูสิคะ เริ่มสูงวัย จำไม่ได้
....ใครแวะมาอ่าน กรุณาเพิ่มเติมให้จะเป็นพระคุณค่ะ
(มีตอนต่อค่ะ)
พระอาจารย์สอนเหมือนพูดคุยกันเล่น ๆ แต่มีอีกมาก สำคัญ ๆ ทั้งนั้นเลยค่ะ
ความเห็น (9)
ชื่นชม แนวคิดพร้อมเหตุผลในการปลูกฝัง "ธรรมคือคู่ชีวิต" ให้เป็นเข็มทิศ แต่วัยเยาว์คะ
สัจจธรรม ที่อาจารย์กล่าวเหมือนหรือแตกต่างจากไตรลักษ์ ( อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา) หรือเปล่าคะ
 |
คล้าย ๆ กันค่ะ แต่รู้สึกพระอาจารย์เอ่ยชื่อหัวข้อธรรมว่า ปัญจ...อะเไรนี่แหละค่ะ
พี่จะค้นอีกครั้งค่ะ
ขอบคุณและดีใจที่เด็ก ๆ อย่างน้องสนใจเรื่อง ธรรม
ปล. เรียนเรื่อง palliative treatment ใช่มั้ยคะ
มาเยี่ยมอีกครั้งคะ
กำลังเรียน palliative ถูกแล้วคะอาจารย์
|
ถ้าสมัยพี่เอ๊าะ ๆ กว่านี้ พี่เรียนสาขาน้องแน่นอน ชอบ รัก และสนใจมาก ๆ
|
คุ้นๆว่าจะเป็นเรื่องเดียวกันกับเรื่องนี้หรือเปล่า
คือเรื่องที่ควรพิจารณาทุกๆวัน(บาลีว่า อภิณหปัจจเวกขณ์)มี ๕ อย่างคือ(๑)ควรพิจารณาทุกๆวันว่าเรามีความแก่เป็นธรรมดา ไม่ล่วงพ้นความแก่ไปได้ (๒)ว่าเรามีความเจ็บไข้เป็นธรรมดา ไม่ล่วงพ้นความเจ็บไข้ไปได้(๓)ว่าเรามีความตายเป็นธรรมดา ไม่ล่วงพ้นความตายไปได้(๔)ว่าเราจะต้องพลัดพรากจากของรักของชอบใจทั้งสิ้น (๕)ว่าเรามีกรรมเป็นของตัว เราทำดีจักได้ดี เราทำชั่วจักได้ชั่ว
จากหนังสือพจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์
โดย พระพรหมคุณาภรณ์(ป.อ.ปยุตฺโต)
มาจดเพิ่มเติมเรื่องที่พระอาจารย์สอน
เรื่องต้นอ้อ ลู่ไปตามลมเวลาลมพัด ในขณะที่ต้นโอ๊คไม้ใหญ่ มีอัตตาสูงจึงหักและโค่นยามมีพายุแรง
เรื่องกตัญญูกตเวทิตา ที่ลูกควรมีต่อพ่อแม่และครูบาอาจารย์
เรื่องการเดินจงกรม
....
หรือเรื่องเด็กกับเกม
ในเรื่องนี้พระอาจารย์สอนลูก(โดยเฉพาะ)ไว้ว่า ความรู้อยู่ที่ปลายนิ้วของเรา เราเป็นผู้เลือกที่จะกด คลิก ดู เล่นเกมหรือค้นหาข้อมูล เพื่อการเรียนรู้ มัน(ระบบสารสนเทศ) เป็นเหมือนดาบสองคม แล้วแต่เรา เราคือผู้เลือกใช้
สอนเหมือนอาจารย์แพทย์รุ่นพี่คนหนึ่งสอนนักศึกษาแพทย์เลยค่ะ
และคล้ายชื่อหนังสืออะไรสักเล่มที่ลูกหยิบของพ่อมาอ่าน อ้อ นี่ไงคะ
crowdsourcing-ล้านคลิกพลิกโลก
ลูกจึงนั่งฟังเงียบ และพุดคุยกับแม่เมื่อเดินทางกลับบ้านว่า "หลวงพ่อทันสมัยนะแม่นะ"
อ้อ ก่อนกลับบ้านเราแวะกินไอศครีมกะทิสด ราดด้วยนมหมี แสนอร่อยกันด้วย
ใครมาเที่ยวนครปฐม อย่าลืมแวะบริเวณลานร้านอาหารโต้รุ่ง ภายในเขตองค์พระปฐมเจดีย์หาไอศครีมถ้วยบินกิน เขาจะมีเมนู นมหมีปั่นใส่ไอศครีม แต่แม่ลองกลับกันคือ สั่งไอศครีมราดด้วยนมหมีแทน ก็อร่อยมาก ๆ ๆ
คนละเจ้ากับไอศครีมลอยฟ้า นะคะ
หากถามถึงความอร่อยแล้วล่ะก็ อร่อยทั้งสองเจ้าค่ะ แต่เจ้านี้ร้านเล็กกว่า คนน้อยกว่า กินแล้วบรรยากาศสบาย ๆ ดีค่ะ