ณ ชิงช้า ตอน ทางลัด
ในรถกะบะที่กำลังวิ่งอยู่บนถนนในป่า...
"ทางลัดของแก มันคดไปคดมาน่าเวียนหัว" ป้า บ่นขณะที่ตัวรถโคลงไป มา
"...." ผม หัวเราะเบาๆ พยายามให้รถโคลงน้อยที่สุด
"ชั้นว่ากว่าจะถึงพอดีไส้ลงไปกองอยู่ที่เท้าพอดี" ป้า ไม่เลิก
"...."
"ไอ้คนทำมันลืมไม้บรรทัดไว้ที่บ้าน ตอนมาทำถนนแน่นอน..."
"...." ผม หัวเราะต่อ
"ที่พูดเนี่ย ไม่ได้บ่นนะ แต่ไม่อยากให้แกเหงา" ป้า ดูเหมือนจะรู้ตัวว่าเยอะไป
"ถึงแล้วครับ" ผม เพิ่งได้พูด
"...มาได้เวลากาแฟพอดี" แม่ รออยู่บนเฉลียงหน้าบ้าน
"กว่าเราจะมีบ้านสวนได้ก็หลายปี..." ป้า พูดขณะจิบกาแฟ
"...ต้องเก็บออม รอเวลาสร้าง..."
"สร้างไปแก้ปัญหาไป เงินหมดบ้าง ช่างหนีไปบ้าง" แม่ เสริม
"บนถนนอาจมีทางลัด... แต่ในบนเส้นทางชีวิตไม่มี" ป้า สรุป
"...ใช่" แม่ เห็นด้วย
"มีแต่มุ่งมั่น อดทน รอคอย จนกระทั่งได้เก็บเกี่ยว" ป้า สรุปต่อ
"อืม... ครับ"
บ้านสวนหลังนี้ เป็นสิ่งที่แม่และป้ามุ่งมั่น อดทน รอคอย...
มีปัญหาหลายอย่างเกิดขึ้นตอนสร้าง แต่เพราะอดทน และรอคอย
เราถึงได้มายืนจิบกาแฟ เก็บเกี่ยวความสุขเล็กๆ น้อยๆในวันนี้
มีความสุขมากมายครับ
vrt
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น