ความเข้าใจ

ความเข้าใจกับความไม่เข้าใจ

                ไม่รู้กี่ร้อยล้านปีมาแล้วที่โลกใบนี้ ได้ทำหน้าที่หมุนรอบตัวเองและระบบสุริยะจักรวาลอันกว้างใหญ่ มันทำหน้าที่แบบนี้ตลอดเวลาจากอดีต ปัจจุบันและอนาคตต่อไป เราสงสัยเช่นกันว่าถ้ามันเป็นมนุษย์หรือเครื่องจักรมันคงดูเหนื่อยน่าดู และเช่นนั้นมันคงแก่ชราภาพพอสมควรแล้ว เป็นความเข้าใจสำหรับบางคนและแน่นอนเป็นความไม่เข้าใจสำหรับหลายๆคน ถึงอย่างไรก็แล้วแต่ทั้งนี้และทั้งนั้นแต่ละคนย่อมมีคำตอบหรือเหตุผลของตัวเองเสมอ

       ในโลกบูดเบี้ยวใบนี้ที่ถูกขนานนามว่า “ดาวสีฟ้าอันสวยสด” มีสิ่งมีชีวิตต่างๆมากมาย ถ้าให้แยกเป็นแต่ละประเภทนั้น ผมคิดว่ามันคงยากจะบรรยายหรือบรรยายไม่หมด ถึงอย่างไรนั้นความสนใจทั้งหมดของเราก็ถูกเพ่งเล็งไปยังสัตว์ชนิดหนึ่งแน่นอน คือ “สัตว์ประเสริฐ” อย่างผมและคนนั่นแหละ

       เราทุกคนเป็นมนุษย์ อืมใช่แล้ว!  แล้วคนกับมนุษย์ต่างกันอย่างไร เราเคยได้ยินการถกเถียงกันไม่เคยหยุดหย่อน ต่างคนต่างให้เหตุผลต่างๆนานา บางคนบอกว่ามนุษย์ดีกว่าคน เพราะคนนั้น คน คือ ค.ควาย+น.หนู = คน บางครั้งจึงซื่อบื่อ ถึกทึน และจุกจิกสรกปรกเหมือนหนูและควาย และกล่าวเสริมอีกว่าคนนั้นเป็นสรรพนามของมนุษย์ สงครามเหตุผลต่างระอุขึ้น และมีที่ท่าว่าเริ่มจากการเถียงกัน ไม่นานนักฝ่ายหนึ่งฝ่ายใดอาจเอาฝ่าเท้าไปสัมผัสหน้าคนอื่นโดยไม่รู้ตัว อีกแล้ว “ไม่เข้าใจ”

       ในการสื่อสารของเราแต่ละครั้ง บางครั้งเหตุผลก็นำพาสู่ความถูกต้องและข้อเท็จจริง แต่สำหรับบางคนความดันทุรังก็นำหน้าสมองตัวเองเสมอ เพื่อความถูกต้องของเหตุผลตน แม้จะเป็นความถูกต้องของอารมณ์ก็ตามที แต่เขานั้นจะไม่รู้จักอะไรแล้ว นอกจากกูต้องชนะ

       เราจึงต้องปวดหัวมากกับปัญหาในโลกใบนี้  ทุกๆวันและเราก็พยายามถามตัวเองเสมอว่าอะไรกันคือความเข้าใจ และอะไรกันคือความไม่เข้าใจ ไม่ว่าปัญหาครอบครัว ปัญหาความรัก ปัญหาการเมือง ปัญหาเศรษฐกิจ ฯลฯ

       ในเมื่อคำตอบคือเหตุผล แต่แล้วเหตุผลของคนหนึ่งก็ไม่ใช่เหตุผลของอีกคนหนึ่ง แล้วเราจะเอาความเป็นสากลของเหตุผล มีอะไรเป็นมาตรฐาน ในโลกใบนี้มันจึงควรมีบรรทัดฐานของโลกซึ่งเป็นเอกสำหรับมนุษยชาติมั่ยหนอ! ซึ่งเรานั้นต่างคนต่างแสวงหามานานแล้ว บางคนเกือบเจอ บางคนกำลังจะเจอ และบางคนไม่อยากเจอ ก็แล้วแต่ตามสติปัญญา สามัญสำนึก

       ผมเคยอ่านบทความของ อธิคม คุณาวุฒิ หลายๆบทความของเขา ผมรู้สึกว่าถูกชะตากับงานเขียนของเขามาก จากเป็นคนที่จับหนังสือไม่ได้เป็นหลับ ก็ทำให้คนพบอะไรหลายๆอย่าง บางส่วนในนั้น มันก็เป็นคำตอบสำหรับผม คือ”เหตุผลของความจริงบางส่วนในชีวิต” ในบทความตอนหนึ่งกล่าวไว้  คนบางคนหรือจำนวนมากอยากคบเพื่อน แต่บางครั้งเพื่อนก็เลือกที่จะเดินอย่างโดดเดี่ยว แต่นั่นก็คือเพื่อนเป็นคนเปลี่ยวเหงา เพราะเลือกที่จะเป็นอย่างนั้น ไม่ใช่ว่าไม่มีใครคบ

       ผู้ชายส่วนใหญ่มักล้อมรั้วอาณาจักรความเป็นเพื่อนกว้างกว่าของผู้หญิง หญิงสาวเมื่อรักใครสักคนหนึ่งโลกทั้งโลกก็จะมีแค่เพียงชายผู้นั้น แต่ผู้ชายมีทั้งหญิงสาวและพื่นที่เว้นไว้ให้เพื่อน หญิงสาวที่ฉลาดนั้นจังควรรู้ว่า ไม่เป็นการดีเลยแม้แต่น้อย หากคิดจะล่วงล้ำแนวรั้วที่เขาวางเอาไว้ นอกเสียจากต้องทำตัวเองให้เป็นเสมอเหมือนสมาชิก ของอาณาจักรนั้น

       ความจริงใจและความตรงไปตรงมา เงื่อนไขง่ายๆที่เป็นกุญแจไปสู่ความเป็นเพื่อน แต่คนบางประเภทกลับไปประสบความสำเร็จ เขาหรือเธอพร้อมที่จะพูดตรงไปตรงมากับคนอื่น แต่ไม่พร้อมที่จะฟังคนอื่นพูดอย่างตรงไปตรงมา

       เป็นความเป็นจริงว่าเราทุกคนย่อมพูดโกหกด้วยกันเสมอ มันมักเป็นเสมอเช่นนั้น เพราะคำโกหกคำหนึ่ง ต้องอาศัยคำโกหกอีกคำหนึ่งซ้ำอีกคำไว้คอยป้องกัน

       เวลาคนสองคนทะเลาะกัน ถ้าไม่ใช่เพราะคนใดคนหนึ่งหรือทั้งสองคนกำลังเข้าใจผิด ก็ต้องเป็นเพราะมีคนใดคนหนึ่งหรือทั้งสองคนตั้งหน้าตั้งตาพูดคำโกหก เมื่อมีใครพูดโกหก จึงป่วยการที่จะเรียกร้อง หาศักดิ์ศรี ไม่ว่าเป็นศักดิ์ศรีสุภาพบุรุษ ศักดิ์ศรีลูกผู้หญิงหรือศักดิ์ศรีลูกผู้ชาย

       อธิคม คุณาวฒิ พยายามถ่ายทอดสิ่งที่อยู่ในทรวงอกและหัวสมองของเขา โดยสามัญสำนึกในเหตุผลของเขา ซึ่งพยามยามจะเข้าใจในเหตุผลของคนอื่นและตัวเองโดยเสมอมา แต่แล้วนั่นก็มิใช่ความจริงและสิ่งที่เขาค้นพบเสมอไปไม่ แต่มันเป็นความจริงและสิ่งที่มีอยู่แล้วในโลกใบนี้ ใช่หรือไม่ที่เราไม่เข้าใจ และพยายามค้นหา ทั้งๆที่มันอยู่กับเรา คือ ตัวเราอัตตาเรา

       ความเข้าใจและความไม่เข้าใจมันต่างกันอย่างไร แต่ละนิยามดังที่กล่าวในข้างต้น เราทุกคนย่อมกล่าวเสมอ แม้ใช่ปาก แต่อาจเป็นใจก็ได้ ว่าเหตุผลของกูถูกเสมอ

       ผมก็ค้นพบแล้วเช่นกันคำตอบนั้น เหตุผลของผม ยิ่งเราใช้เหตุผลคุยกันมากเท่าไร ความเข้าใจก็ไม่มีทางพบเจอ แม้จะเจอความถูกต้องหรือข้อเท็จจริง แต่เมื่อไรเราใช้ใจคุยกัน ความไม่เข้าใจก็จะเลือนหาย ความถูกต้อง และข้อเท็จจริง ก็จะวิ่งตามมาไม่ช้าก็เร็ว

       สำหรับวันนี้จึงไม่มีข้อโต้แย้งหรือเหตุผลใดๆเลยที่เราจะมาโต้แย้งกันในทุกๆเรื่อง ยิ่งเราทะเลาะกันและโกหกกันมากเท่าไร เราก็จะมีเวลารักกันน้อยลง เมื่อเรามีเวลารักกันน้อยลง ความสุขเราก็จะน้อยลง เมื่อความสุขเราน้อยลง ความทุกข์เราก็จะมากขึ้น เรามีชีวิตอยู่แสนสั้นนัก ถ้าตลอดชีวิตเรามีแต่ความทุกข์ มันคงอนาถและหดหู่นัก เพราะเราไม่รู้ว่า หลังจากตายไปแล้วนั้น เราจะมีความสุขอีกมั่ย

       ถึงเวลาแล้วที่เราควรเอาใจมางัดความทุกข์ เอาใจมาพูดกัน เอาใจเขามาใส่ใจเรา ผมเชื่อเสมอครับ ว่าเราทุกคนมีเหตุผล และเหตุผลของทุกคนถูกเสมอ แต่ไม่เสมอไป และไม่ใช่ทุกเรื่อง นั่นเป็นสิ่งที่ไม่สามารถปฏิเสธได้ เหตุผลอะไรช่างมัน “มนุษย์เป็นสัตว์มีหัวใจ” เข้าใจแล้วเปลี่ยน

 

                                                                                                            ..... เจ้าชาย....