เรียนท่านอาจารย์หมอที่เคารพ
ทุกวันนี้ที่กระผมมองเห็นอยู่ เป็นความคิดเห็นส่วนตัว ระบบการศึกษาเรามุ่งตามแต่ความประสงค์ของกิเลส การศึกษาที่มีเป้าหมายสู่การพัฒนาตน การพัฒนาออกจากความไม่รู้ กลายเป็นการศึกษาเพื่อจมในกองของกิเลส ผู้เรียนจึงรู้สึกทุกข์กับการศึกษา ยิ่งเรียนยิ่งแบกโลก ยิ่งเรียนยิ่งทุกข์ หนักเข้า กลายเป็นยิ่งเรียนก็ยิ่งบ้า บ้าวิชา บ้าสาระ บ้าอัตตาตนเอง ว่ามันคือ ที่พึ่ง "เป็นทุกสิ่งทุกอย่างของชีวิต" เป็นการเรียนเพื่อนำไปสู่ความเป็น "ทาส" แทบทุกมิติ ที่กล่าวมานี้ไม่ใช่ว่าทั้งหมดไม่ดี มันมีส่วนดี และส่วนไม่ดี ถ้าดูให้ดีมันก็มีประโยชน์ ถ้าดูให้ดีมันก็ได้ ทั้งนี้ ความคับแคบ ความตื้นเขินทางความคิด ขาดความเชื่อมโยง การไกลออกไปจากโลกของความเป็นจริง บนฐานทางสังคม ฐานทรัพยากร เศรษฐกิจ ภูมิปัญญา ความเชื่อ หรืออื่นๆ ผลของการศึกษาทำให้ นศ.ไม่รู้จักตนเอง ไม่รู้จักความซับซ้อน ไม่ทราบถึงความเป็นไปแห่งธรรมชาติ/หลักการ/กฏ หรือสัจธรรม นำไปสู่ความตื้นเขินทางความคิดแทบทุกเรื่อง และนำพาชีวิตไปสู่ความตกต่ำ ผิดพลาด เป็นห่วงว่าสังคมจะตกต่ำและทุกข์เพราะระบบการศึกษา ช่วยกันตรองดูและพัฒนาให้ถูกทางด้วยเถิด
ด้วยความเคารพครับผม
นิสิต