พักใจวันอาทิตย์..เราอยู่เพื่อพิสูจน์..หรือเพื่อค้นหา
หยุด..นิ่งสักนิดหนึ่ง สูดลมหายใจเข้าลึกๆ
ท่ามกลางกระแสข่าว การวิพากษ์วิจารณ์
สมรภูมิทางความคิด อารมณ์
นักข่าวสัมภาษณ์ นักการเมือง
นักวิชาการ ดารา ปมประเด็นขัดแย้ง..
คงดี หากมีสักคนหันมาสัมภาษณ์คนอ่าน
" วันนี้คุณมีความสุขหรือเปล่า.."
...
ข้าพเจ้า ปิดจอคอมพิวเตอร์
เขียนบทความนี้ ใน text editor
ตัวอักษรสีดำ บนพื้นขาว ไร้สีสัน
แต่..สงบ..เรียบ..ง่าย
เป็นพื้นที่ปลอดภัย
...
มีหลายสิ่งเกิดขึ้นในใจ
ข้าพเจ้าได้ผ่านช่วงหนึ่งของชีวิต
เพื่อ.."พิสูจน์" สิ่งที่ตัวเองคิด
เพื่อ.."ดึงดัน" ให้คนหันมาเห็นด้วย
มันช่างเป็นความเหน็ดเหนื่อย..
เหมือนแบกก้อนหิน
วิ่งไล่จับ ใครต่อใคร..
...
ข้าพเจ้าได้เรียนรู้ว่า
การอยู่เพื่อ "ค้นหา" กลับรื่นรมย์กว่า
ละทิ้ง ก้อนหิน ไว้ตรงที่มันอยู่
เดินไปสักพัก ก็มีมือบางคน มาเกาะเกี่ยว
ร้องเพลง ไปด้วยกัน
โดยไม่ต้องไปดึงมา
...
เดิน..สำรวจบนเส้นทางที่เราเลือก..ไปเรื่อยๆ
ไม่มี "พวกเขา" ไม่มี "พวกเรา"
เพราะทุกคน คือ นักค้นหา
ใครเดินสวนมา.. ก็เพียงยิ้มทักทาย
ทำไมต้องต้องชน ต้องดันกันด้วยเล่า
...
เส้นทางมันไม่ได้แคบ ไปกว่าหัวใจสักหน่อย
"ต่างคน ต่างที่ ต่างหน
ต่างคน ต่างขน กองทุกข์
ต่างคน ต่างค้น ความสุข
ต่างคน ต่างซุก..ความเปราะบาง.."
****
เขียนเรื่อยเปื่อย ในวันที่สมองล้า
อยากบอกว่า..รักเพื่อนผู้ค้นหา ทุกคนบนโลกใบนี้ :-)
ความเห็น (15)
" ต่างคน ต่างหมาย ค้นหา
ต่างคน เห็นฟ้า และโลกกว้าง
ต่างคน ทอดชีวิต เป็นเส้นทาง
ต่างคน ดุ่มสร้าง ทางเดิน"
ขอบคุณอาจารย์ที่ร้อยเรียงบทกลอน มาเติมเต็มคะ
โดยเฉพาะบทนี้
ต่างคน ทอดชีวิต เป็นเส้นทาง
ทางที่เราเดินอยู่ ล้วนมาจากการสั่งสม ภูมิปัญญา จากคนรุ่นก่อน บ้างถูกทิ้งร้างจนมีหญ้าปกคลุม แต่มันก็เป็นทางที่มีคนเดินมาก่อน...จะได้สังวรใจคะว่าตัวเรามิได้วิเศษสักเท่าไร
เดินมาทางนี้ตั้งนาน เพิ่งรู้ว่าแบกภาระมาด้วยจึงหนักหนาสาหัส
วางภาระลงบ้าง...แล้วเที่ยวค้นหา....จะพบอะไรบ้างหนา
จะหนักกว่า..ภาระ...ที่ทิ้งไว้....ไหมหนอ...ขอคิดก่อน..
เป็นสิ่งน่าคิดคะ..แต่ละช่วงเวลา เรามีภาระในฐานะต่างๆ กัน
ภาระของ krusorn ในวันข้างหน้า อาจหนักขึ้นก็ได้
แต่..สักพักก็เบา หากวางลงได้คะ
เหมือนตอนเป็นนักศึกษา เรียนหนังสือ..เมื่อเรียนจบแล้วแบกตำรา ก็หนัก
อาจเลือกที่จะวางตำราไว้ด้วยความเคารพ..แล้ว เปิดใจรับรู้ ตามจริง
ขอบคุณค่ะ ในวัยไม้ใกล้ฝั่งอย่างพี่ใหญ่ ไม่ดึง ไม่ดัน ใครๆอีกแล้ว เพราะไม่มีแรง แต่อยู่ไปเพื่อรู้จักตนเอง แบบสบายๆ ทั้งกายและใจให้มากขึ้นกว่าเมื่อก่อน ที่มัวใช้เวลาวุ่นวายกับเรื่องรอบตัวมากเกินไป .. เดี๋ยวนี้ จึงมีความสุขสงบทุกเวลานาทีจริงๆค่ะ :)
จึงมีความสุขสงบทุกเวลานาทีจริงๆค่ะ
เป็นความสุขภายในที่เผื่อแผ่มาคนอื่นๆ ภายนอกด้วยคะ
โดยไม่ต้องสัญญา ว่าสิ่งนั้นสิ่งนี้ จะทำให้เธอมีความสุข
อย่าทำอย่างนั้น อย่าเชื่ออย่างนี้ จะทำให้เกิดทุกข์
เพียงอยู่กับปัจจุบันนี้ ให้ดีที่สุด..
เอ้า พวกเรา เอาหัวมาชนกันที่บันทึกนี้เร็วเข้า คุณหมอบางเวลารออยู่ ;)...
เอาหัวมาชนกัน หมายถึง แบ่งปัน หรือ ระดมสมอง ดีครับ ???
อาจารย์จับได้ไล่ทันอีกแล้ว :-)
บทความนี้เขีียนตอนเบลอๆ ดึกเมื่อวานคะ เบลอขนาดใส่ในประเภท ธรรมชาติฯ ไปนั่น..
แต่เขียนด้วยความรู้สึก เรื่องข่าวสาร ความเห็นที่แตกต่างกัน มัน "อะไรกันนักกันหนา"
เลยถอนใจ ว่า จะอยู่อย่างไรให้สงบใจ ท่ามกลางแรงดึงรอบข้าง :-)
เฉย ๆ ค่ะเฉย ๆ
ไม่ใช่ว่าไม่สนใจ
ก็แค่รับรู้....ไม่เก็บให้รกใจ
เก็บปากสงบคำไว้
ค้นหาตามใจ...ที่ "สุข" ตามต้องการ
(ยกเว้นตอนอยู่โรงพยาบาล
ที่ต้องทำหน้าที่ไกล่เกลี่ยอะไรบางอย่าง...ก็ต้องพูดตามหน้าที่)
เอาบุญมาฝากครับ จากพุทธคยาและหลวงพ่อดำนาลันทา
ในทุกวัน หากอยู่ด้วยความอยากให้ อยากทำให้ คนอื่น/ส่วนรวม
พระท่านบอกว่ามีแต่ได้ครับ และเป็นการได้แบบยั่งยืน
พักใจหนอ ชอบแล้วครับ
เป็นกลยุทธที่ดีคะ มีอะไรก็เพียง รับรู้ แต่ไม่เอามารกใจ
ทำไปตามหน้าที่ กลับมาก็เป็นตัวเราเหมือนเดิม :-)
หากอยู่ด้วยความอยากให้ อยากทำให้ คนอื่น/ส่วนรวม
พระท่านบอกว่ามีแต่ได้ครับ และเป็นการได้แบบยั่งยืน
ขอบคุณสำหรับข้อคิด ให้เย็นใจ
จะรออ่านบันทึกเกี่ยวกับพุทธคยานะคะ
Life : Live : Learn : Laugh and Love ... so cool! kha :)
สรุปได้ เป็น 4 elements of life เลยนะคะ เยี่ยม :-)
สวัสดีครับ...
อ่านแล้วอารมณ์กระเจิงไปไกล...แสนไกล