เรื่องของคนมั่งคั่ง ตัน ภาสกรนที (2-114)
ได้รับเมลจากเพื่อน อ่านแล้วชอบส่งต่อไปให้หลายคนก็ล้วนแต่ชอบ
จึงนำมาแบ่งปันใน Gotoknow ด้วยค่ะ
เรื่องของ ตัน ภาสกรนที
ขนมปังชิ้นที่สาม
มีลูก 3 คน มีบ้าน 2 หลัง จะแบ่งยังไงดีครับ?
เพื่อนผมคนหนึ่งคิดยังไงก็คิดไม่ตก เกษียณอายุราชการแล้วยังต้องทำงานงกๆ “สู้เพื่อลูก”ผ่อนบ้านหลังที่ 3 กลัวแบ่งสมบัติไม่ลงตัว เดี๋ยวจะนอนตายตาไม่หลับ
ผมบอกถ้าไม่อยากวุ่นวาย..ง่ายนิดเดียว แค่ขายบ้านให้หมด แล้วใช้เงินให้มีความสุขกับชีวิตหลังเกษียณ เหลือเท่าไหร่ก็เท่านั้น…
ตอนพ่อแม่ผมเสีย ไม่ได้มีเงินทองมากมาย ผมเลือกพระหนึ่งองค์เป็นสมบัติจากพ่อ หยิบแหวนวงเดียวจากกองมรดกของแม่ สมบัติสุดท้ายไม่กี่ชิ้นของพ่อกับแม่ที่เทกองบนโต๊ะ..ผมกับพี่น้องแบ่งกัน ยังไงก็ลงตัว
สำหรับผมในวันนี้สอนลูกตั้งแต่พวกเขายังเล็ก ว่าการศึกษาเท่าที่เขาต้องการคือสมบัติที่ผมจะให้ น้องกิฟท์ลูกสาวคนโตรู้ดีและเขาเข้าใจว่าผมไม่มีนโยบายเก็บเงินให้ลูก
วันหนึ่งเขาบอกผมว่า “ป่าป๊า ไม่ต้องห่วงกิฟท์ ธุรกิจและเงินที่ป่าป๊าทำมาไม่ต้องเผื่อกิฟท์ หนูรับผิดชอบตัวเองได้” ผมให้เงินเขาก้อนหนึ่ง ไปตั้งต้นร้านอาหารชื่ออิซีลี่ บริหารไม่นานก็เจ๊ง เขาใช้โอกาสอีกครั้งกับเงินทุนที่เหลืออยู่ตั้งใจทำร้านอาหารใหม่ชื่อแซ่บอี ลี่ คราวนี้เขาไม่ประมาทและตั้งใจกว่าเดิมอีกหลายเท่า จนวันนี้ร้านแซ่บอีลี่ก็อยู่ได้
ลูกทุกคนของผมรู้ดีว่าสมบัติทุกอย่างที่ผมให้ ถ้าไม่ตั้งใจทำย่อมมีวันหมด ผมให้โอกาสการศึกษาเต็มที่..ที่เหลือเขาต้องเลือกทางเดินชีวิตด้วยตัวของเขา เอง ไม่ใช่ผมไม่รักลูก แต่ใช่ว่ามีเงินเยอะๆ แล้วจะดีสำหรับเขา ผมอยากให้ลูกได้รู้จักกับความยากลำบาก ไม่อยากให้เคยชินกับความสบาย ไปต่างประเทศด้วยกันทุกครั้ง ลูกๆ ทุกคนต้องนั่งเครื่องบินชั้นอิโคโนมี บางครั้งน้องเก็ตลูกชายยังเป็นเด็ก เขาเคยแผลงฤทธิ์ไม่พอใจทำไมไม่ได้นั่งบิซิเนสคลาสด้วยกัน วันนี้เขาอาจจะยังไม่เข้าใจ แต่โตขึ้นเป็นผู้ใหญ่ทำงานหาเงินเองได้เมื่อไหร่วันนั้นเขาจะเข้าใจ ได้ด้วยตัวเอง
ประสบการณ์สอนให้ผมรู้ว่าเงินเป็นได้ทั้งความทุกข์และความสุข ในวันที่ต้องดิ้นรน เงิน คือ สิ่งจำเป็น เป็นขนมปังชิ้นแรกที่ประทังชีวิต ขนมปังชิ้นที่สอง คือ ความอร่อย มีชีวิตที่สุขสบาย หายเหนื่อย มากกว่านั้น...กินเท่าไหร่ก็เป็นส่วนเกิน
ขนมปังชิ้นที่สาม คือ ยาพิษ
อะไรที่มากเกินไปมักจะไม่มีประโยชน์ กลายเป็นให้โทษมากกว่าคุณ.. เงินก็เช่นกัน...
ถ้าคุณรู้ล่วงหน้าว่าจะมีบุญหล่นทับร่ำรวยเป็นพันๆ ล้าน คุณอาจไม่รู้จักคุณค่าของความพยายามชีวิตนี้อาจไม่เคยรู้สึกว่าจะต้องออกแรง ดิ้นรนอะไรอีกต่อไป เงินถ้าไม่รู้จักใช้ ไม่รู้จักหา ไม่รู้จักคุณค่า...มีเท่าไหร่ก็ไม่พอ ถ้าหน้าที่ของพ่อแม่คือการมอบสิ่งที่ดีที่สุดให้ลูก เราควรรักลูกแบบไหน?
ลองถามตัวเองดูว่าเรากำลังยื่นขนมปัง "ชิ้นที่สาม" ที่เต็มไปด้วยยาพิษให้ลูกหรือเปล่า?
หมายเหตุ
ผู้เขียนรู้สึกว่าเขาเป็น คนรวยที่ติดดิน ลุยทุกเรื่องไม่กลัวเสียฟอร์ม และถึงไหนถึงกันกับเรื่องของการช่วยเหลือสังคม เคยคุยกับเพื่อน ๆ ว่า นอกจากรวยแล้วยัง "ฉลาดและีมีปัญญา" อย่างมากด้วย
คนนี้เองเป็นคนมั่งคั่งคนหนึ่งที่ผู้เขียนรู้สึกยกย่องและคารวะอย่างไม่เคยตะขิดตะขวงใจเลย ^_^
ความเห็น (5)
ขอบคุณที่นำมาแบ่งปัน
..โลก ยุคอุตสาหกรรม..กับ ทุนนิยม,,ทำให้เรา..ตกอยู่ใน..หลุม..แห่งความไม่จำเป็น...(และหลุมนี้เรา.เป็นผู้.สนับสนุนด้วยความ "อยาก"..แทบทุกคนก็ว่าได้...หากว่าเราอยากจะจากหลุมนี้ไป..คง ต้องใช้ คำว่า "พอ" เป็น อาวุธ..กุยทาง..อ้ะ...(ยายธีแอบคิด อิอิ )..สวัสดีค่ะ..คุณ คนไม่มีราก..กับการแบ่งปัน..ความคิด ดีดี..เจ้าค่ะ...ยายธี
สวัสดีครับคุณคนไม่มีราก
เป็นบันทึกยามเช้าที่ได้รับแล้ว ได้คิด ดีมากเลยนะครับ
ขอบคุณมากนะครับ
คุณคนไม่มีรากครับ keyword ที่ใส่ไว้ ต้องมี, กั้นระหว่างคำนะครับ ถึงจะเป็นคำที่ค้นแล้วหาเจอ
มาเยี่ยมด้วยความระลึกถึงครับ
สวัสดีค่ะคุณแสงแห่งความดี
ดีใจที่ได้ทักทายและได้เห็นกัลยาณมิตรมาเยือนอีกครั้งค่ะ
ขอบคุณสำหรับคำแนะนำ จะพยายามปรับแก้เพื่อให้เกิดการเผยแพร่แนวคิด (่ที่อาจมีประโยชน์บ้าง) ค่ะ
ขอบคุณนะคะ สำหรับมิตรภาพที่งดงามและไม่เปลี่ยนแปลง
ด้วยความระลึกถึงอย่างยิ่งค่ะ