๙. อาจารย์เกียรติ : อยู่ในใจ (ศิษย์) ตลอดไป
วันนี้ได้โลดแล่นอ่านบันทึกหลากหลาย.. หากแต่กลับมาสะดุดที่บันทึก ครูอิงจันที่ เรื่อง แสนล้านสานร้อยรอยอาลัยแด่หนานเกียรติ(๔) คืน"นำผึ้งใต้แสงจันทร์" ที่เขียนถึงความสัมพันธ์ ความชื่นชม ที่มีต่อผู้ชายที่ชื่อ "หนานเกียรติ" ถึงขนาดเก็บมารำพึงรำพันว่า (ขอยืมหน่อยนะครับคุณครู) "ผู้ชายแบบนี้ยังมีหลงเหลืออยู่อีกหรือ ฉันคิดว่า สูญพันธุ์ไปจากโลกนี้แล้วซะอีก"
ชวนให้ผมหวนระลึกถึงความสัมพันธ์ช่วงหลังระหว่างผมกับอาจารย์เกียรติ ซึ่งเริ่มต้นอีกครั้งหลังจากที่ผมลาจากอาจารย์มารับราชการ (ก่อนหน้านั้นผมมีโอกาสได้ช่วยงานอาจารย์ตอนเป็นพระอยู่ระยะหนึ่ง) เรื่องราวมีอยู่ว่า…
ครั้งสุดท้ายที่ผมมีโอกาสเจอะเจออาจารย์ (ยังเป็นพระ) คือตอนทำงานที่ โพธิยาลัย วัดสวนดอก ตอนหลังทราบว่าอาจารย์ลาสิกขา.. ก็เฝ้าติดตามอยู่ตลอด ขอเบอร์โทร. พยามยามติดต่ออาจารย์.... ติดบ้างไม่ติดบ้าง.... มาทราบอีกคราวว่าอาจารย์แต่งงานแล้วและทำงานอยู่สำนักนายก... (ไม่กล้ารบกวน)
จวบจนเมื่อประมาณปลายเดือน เมษายน ที่ผ่านมา มีโอกาสได้ทักทายอาจารย์โดยบังเิอิญ ทาง facebook และได้รับโอกาสช่วยงานอาจารย์อยู่บ้าง... ถอดเทปเสียง... และได้คุยกันทางโทรศัพย์อยู่ประปราย
กระทั่งเมื่อช่วงกลางเดือนต้นเดือนมิถุนายน จนถึงเดือน ต้นเดือนกรกฎาคม (หากจำไม่ผิดน่าจะเป็นวันที่ 10) ผมมีโอกาสนัดเจอกับอาจารย์ แถวย่านมาบุญคลอง ห้างดังกรุงเทพ ฯ แต่น่าเสียดายที่วันนั้นอาจารย์งานยุ่ง แวะมาหาศิษย์ไม่ได้ ฝากแต่เสียงผ่านโทรศัพย์มาว่า "...ไพรวัลย์... ผมไปพบไม่ได้... ยังไม่เสร็จธุระเลย...ฝากดูแล สมคิด (คือคนทำงาน NGOs ที่อาจารย์นัดไว้ด้วย ) ด้วย..." ผมตอบกลับอาจารย์เพื่อให้หายเป็นห่วงว่า "ไม่เป็นไรครับ อาจารย์ไม่ต้องห่วง ผมจะดูแลสมคิด..เองครับ" แล้วสายปลายสายก็ตอบกลับมาว่า "ฝากดูแลด้วยไพรวัลย์.. ไว้เจอกัน"
ใครจะเชื่อว่าการสนทนาครั้งนั้นทางโทรศัพท์ระหว่างผมกับอาจารย์จะเป็นการพูดคุยครั้งสุดท้าย เพราะจากวั้นนั้นผมก็ไม่มีโอกาสได้คุยกับอาจารย์อีกเลย จนเมื่อช่วงสายของวันที่ 18 กรฎาคม ผมถึงได้รับรู้ว่าอาจารย์ได้จากผมไปแล้ว.... ความรู้สึกผมคงไม่ต่างไรกับ อาจารย์อิง.. มากนักครับ จะต่างก็เพียงแต่ต่างที่ต่างเวลา... เพราะวันนี้หากย้อนเวลาได้ผมคงไปหาอาจารย์แต่แรก... ช่วงที่อาจารย์ว่าง... แต่ก็นั่นแหละนะ ตั้งแต่สมัยเป็นพระผมก็เห็นอาจารย์ต้องทำงานแข่งกับเวลาตลอด....ชีวิตอาจารย์ทำงานด้วยจิตอาสา..จริงๆ หลับให้สบายนะครับอาจารย์...อาจารย์จะอยู่ในใจศิษย์ตลอดไป...
ความเห็น (9)
ที่พรรณามา เพีงเสี้ยวหนึ่งที่อยากพูดถึง สองปีที่คบกันมา หลากหลายเรื่องราวกิจกรรมทุกคนพานพบหนานเกียรติ ต่างมีเรื่องราวอยากพูดถึง
ขอบคุณที่นำอีกมุมหนึ่งมาให้รับรู้ลูกผู้ชายนานเกียรติศักดิ์
สวัสดีครับ ท่านวอญ่า-ผู้เฒ่า-natachoei--
ขอบคุณที่แวะมาให้กำลังใจครับ มันคือเสี้ยวหนึ่งจริงๆ แต่ที่นำมาถ่ายทอดเพราะไม่อยากเชื่อว่าผมจะไม่มีโอกาสเจอ "หนานเกียรติ" คงมีวาสนาได้เจอแต่ "พระเกียรติศักดิ์" ครับ...
----------------------------------------
อาลัย..อาจารย์...เกียรติ
ขอบคุณ krugui Chutima ครับตี้แวะมาหื้อก๋ำลังใจ๋ครับ...
สวัสดีครับ พี่กระติก~natachoei ที่ ~natadee. ที่แวะมาให้กำลังใจอีกครั้งครับ
สวัสดีค่ะ ด้วยอาลัยอีกคนค่ะ
น้องหนานเกียรติได้เข้าไปอ่านบันทึกบ่อยๆ
ได้ร่วมแลกเปลียนเรียนรู้
เสียดายคนดีๆอีกคนที่ได้จากไป
สวัสดีครับ คุณครู
รู้สึกดีใจครับที่ได้รับเกียรติ มาแลกเปลี่ยนเรียนรู้ และยิ่งได้รับทราบว่ารู้จักกับ อ.เกียรติ ด้วยแล้วยิ่งรู้สึกภาคภูมิใจแทนท่านไม่ได้ครับ ที่มีคนรัก และชื่นชมท่านอย่างมากมาย อ.เกียรติ เป็นคนดี ทำงานเพื่อสังคมจริงๆ ครับ...แม้ผมจะมีโอกาสร่วมงาน และเจอะเจอท่านในช่วงระยะเวลาสั้นๆ แต่สิ่งดีงามนั้นตราตรึงใจผมเสมอ...เชื่อว่าด้วยคุณงามความดีที่ท่านจะส่งผลให้ท่านได้ไปจุติในภพภูมิที่ดีนะครับ...
สวัสดีครับ คุณแม่ใหญ่.. (นาง นงนาท สนธิสุวรรณ) ที่แวะมาให้กำลังใจ ไว้จะแวะไปทักทายนะครับ
สวัสดีค่ะ
- มีเรื่องราวดี ๆ ไม่ไปเทียบเชิญบ้างเลยนะคะเนี่ย
- เกือบตกขบวนรถไฟแน่ะ
- ขอบพระคุณมากค่ะที่แวะไปอ่าน "รอยอาลัย" ทุก ๆ รอย ที่ครูอิงจารึกไว้
- บล็อกนั้นทำเป็นพิเศษเป็นเพื่อ "แสงดาวแห่งความศรัทธา" จริง ๆ ค่ะ
สวัสดีครับ คุณครูอิงจันทร์ ณ กระท่อมอิงจันทร์
ต้องขอโทษจริงๆ ครับที่ไม่ได้ส่งเทียบไปเชิญ (ด้วยเห็นว่าเพิ่งหัดเขียนเนื้อหาอาจไม่ดลใจมากนัก) แต่ก็ยินดียิ่งครับที่แวะมาทักทายและร่วมแสดงความคิดเห็น
สำหรับบันทึกที่ครูอิง..ทำขึ้นแด่ดวงวิญญาณอาจารย์ ฯ ผมตามไปดูด้วยความศรัทธาจริงๆ ครับ... อีกทั้งครูอิงก็ทำ และถ่ายทอดออกมาได้ดีเหลือเกิน... เรียกว่าพออ่านแล้วรู้เลยครับว่าทำด้วยใจจริงๆๆ น่าภูมิใจแทนอาจารย์ฯ ยิ่งนักครับ ป่านฉะนี้อาจารย์คงมองผ่านจากสวรรค์ด้วยความชื่นชม...