เรื่องเล่าระหว่างวันที่ ๑ - ๕ สิงหาคม ๒๕๕๔

 

๘  สิงหาคม  ๒๕๕๔

เรียน เพื่อนครู ผู้บริหารและผู้อ่านที่เคารพรักทุกท่าน

วันจันทร์ที่ ๑ สิงหาคม  ๒๕๕๔  สายฝนตกหนักมาตั้งแต่เมื่อคืน ถนนเจิ่งนองไปด้วยน้ำ ผลที่ตามมาคือรถติดบนถนน ๓๔๕ ค่อนข้างมาก ถึงสำนักงานเขตจึงได้เวลาที่จะต้องไปร่วมงานวางศิลาฤกษ์สร้างอาคารเรียนของโรงเรียนวัดสะแก เป็นอาคารเรียนที่สร้างด้วยงบประมาณของ อบจ.ปทุมธานี  โรงเรียนวัดสะแกอยู่ติดแม่น้ำเจ้าพระยา หน้าแล้งจึงดูร่มรื่นมีชีวิตชีวา แต่พอหน้าฝนหรือฤดูน้ำหลาก โรงเรียนก็มีสภาพเป็นเมืองบาดาลไปโดยปริยาย  นายกชาญ พวงเพ็ชร นายกองค์การบริหารส่วนจังหวัดปทุมธานีพร้อมทีมงานมาพร้อมกันแล้ว ขาดแต่พระสงฆ์ที่นิมนต์มาจากหลายวัด พิธีจึงไม่เริ่ม แม้จะผ่านฤกษ์ที่กำหนดไว้แล้วก็ไม่เริ่ม มีการเชิญนายกฯชาญ พวงเพ็ชร กล่าวปราศรัย ท้ายสุดคณะของนายกฯชาญ ต้องลาเจ้าภาพเพราะมีการประชุม ผมจึงรับหน้าเสื่อเป็นประธานในพิธีแทน หลังพิธีสงฆ์แล้วได้ดำเนินการวางศิลาฤกษ์ตามลำดับ ลาเจ้าภาพกลับเขต มีงานเอกสารให้ลงชื่อตลอดบ่าย

วันอังคารที่ ๒ สิงหาคม  ๒๕๕๔  ออกจากบ้านเช้ามืด เต้ยไปรับใช้ทางด่วนไปลงหัวลำโพง เข้าถนนวิทยุติดกับสวนลุมพินี หน้าสถานทูตอเมริกามีผู้คนเข้าแถวยาวเพื่อเข้าคิวขอวีซ่า พบเจ้าหน้าที่ฝ่ายวิเทศสัมพันธ์มาคอยอำนวยความสะดวก การเข้าด้านในสถานทูตต้องมีการตรวจเข้มเหมือนสนามบิน เครื่องอิเล็คโทรนิคทั้งหลายต้องฝากไว้ด้านนอก ไปต่อแถวเพื่อให้เจ้าหน้าที่ตรวจเอกสารเบื้องต้น ก่อนไปยื่นให้เจ้าหน้าที่ตรวจสอบข้อมูลอีกครั้ง ปรากฏว่าข้อมูล ๒-๓ รายการ ไม่ได้กรอกไว้ ทั้งที่ได้ให้ข้อมูลกับเจ้าหน้าที่ สพฐ. ครบถ้วนแล้ว เมื่อถึงขั้นนี้แล้วก็โทษใครไม่ได้ เขาคืนเอกสารให้ไปคีย์ข้อมูลใหม่ที่ตึกตรงข้าม มีภาคเอกชนรับคีย์ข้อมูลให้  ต้องข้ามสะพานลอยหน้าสถานทูตเดินไปหาสถานบริการ เขาคิดค่าดำเนินการ ๘๐๐ บาท ใช้เวลาไม่นานนักก็เรียบร้อย เหมารถจักรยานยนต์รับจ้างข้ามไปส่ง ๒๐ บาท เพราะเบื่อการขึ้นสะพานลอยสูง ๆ เข้าไปอีกครั้งเหลือคนน้อย เขาให้ไปสัมภาษณ์กับฝรั่งด้านใน ถามไม่มากคงเห็นเป็นพาสปอร์ตสีน้ำเงินของราชการ มากรอกซองจดหมายจ่าหน้านำส่งที่ ปณ.รองเมือง สำหรับส่งพาสปอร์ตให้เมื่อดำเนินการเสร็จ ฝ่ายวิเทศสัมพันธ์จะไปรับแทน  กลับสำนักงานเขตหลังเที่ยงเล็กน้อย มีการอบรมพัฒนาเจ้าหน้าที่ในสำนักงาน เย็นนี้จะเดินทางไปศึกษาดูงานที่สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาอุบลราชธานี เขต ๑  คณะผู้บริหารโรงเรียนมาหา ๖-๗ คน พร้อมอาหารการกิน นั่งฉลองศรัทธาด้วยกันที่ห้องสโมสร คณะเดินทางด้วยรถบัส ๒ คัน เวลา ๑๙ นาฬิกา

 

วันพุธที่ ๓ สิงหาคม  ๒๕๕๔  ออกจากที่พัก ๐๗.๓๐ น. มาจอดรับท่านครรชิต  หิรัณยหาด หน้าศูนย์ราชการจังหวัดนนทบุรี ถนนงามวงศ์วานรถติดมาก จึงเลี้ยวซ้ายเข้าถนนติวานนท์ เข้าซอยสามัคคี ไปเข้าถนนวงศ์สมาน ผ่านเขตทหารไปออกดอนเมือง  อาคารผู้โดยสารภายในประเทศย้ายมาอยู่ที่อาคาร ๑ ตั้งแต่เมื่อวานเป็นวันแรก ลงไปจอดรถไว้ที่ชั้นใต้อาคาร ขึ้นลิฟต์ไปชั้น ๓ เช็คอินเข้าไปนั่งรอเครื่องที่ประตู ๓๖ เครื่องของบริษัทนกแอร์บินระหว่างกรุงเทพฯ-อุบลราชธานี วันละ ๓ เที่ยว  ผมเลือกเที่ยว ๑๑.๐๕ น. วันนี้สภาพอากาศไม่ดีนักเพราะเมฆมาก แต่ก็ไม่ถึงกับเลวร้าย  เครื่องบินลำเล็กให้ความรู้สึกว่าเหมือนนั่งเรือกล้วยเบา ๆ หวิว ๆ ชอบกล พอเครื่องลดระดับลงจะมองเห็นแม่น้ำไหลคดเคี้ยวไปมา เข้าใจเอาว่าเป็นแม่น้ำมูล  เพียง ๔๐ นาทีก็ถึงสนามบินนานาชาติอุบลราชธานี  คณะจากปทุมธานีและอุบลราชธานีมารอรับอยู่แล้ว ได้รับอนุเคราะห์รถตู้ของ สพป.อุบลราชธานี เขต ๑ เขาพาผ่านตัวเมืองไปทางเลี่ยงเมืองเพื่อสมทบกับคณะที่ร้านอาหาร เป็นอาหารพื้นบ้านที่เน้นหนักไปทางปลา ลาบปลา ปลาย่าง ต้มยำปลา ท่านรองฯ รายงานให้ทราบว่าการศึกษาดูงานที่ สพป.อุบลราชธานี เขต ๑ สำเร็จตามวัตถุประสงค์ทุกประการ ท่าน ผอ.เขต ดร.กวินเกียรติ์ นนท์พละ ได้ให้ทีมงานต้อนรับขับสู้อย่างดียิ่ง และจะบริการตลอดระยะเวลาที่พวกเราพำนักในจังหวัดอุบลราชธานี อิ่มแล้วเดินทางไปวัดหนองป่าพง เป็นวัดป่าสายปฏิบัติ ซึ่งพระอาจารย์ชา สุภทฺโท ได้ก่อตั้งขึ้นเพื่อเป็นสถานที่สำหรับประพฤติปฏิบัติ ฝึกฝน อบรมพระภิกษุ-สามเณร ผู้มุ่งสู่ความพ้นทุกข์ ให้เป็นผู้มักน้อย สันโดษ เสียสละ พากเพียรเพื่อมรรคผลนิพพาน และนำพาไปสู่การเป็นสมณะที่งดงาม ด้วยการรักษาวัตรปฏิบัติตามธรรมวินัย อันจะเป็นเหตุให้เกิดความเลื่อมใสแก่ผู้พบเห็น ร่วมประคองค้ำชูพระศาสนาให้มีอายุยืนยาว เจริญรุ่งเรือง กระทั่งต่อมาได้เป็นศูนย์กลางการอบรมสั่งสอน ตามหลักแห่งพระพุทธศาสนา ให้กับนักปฏิบัติธรรมทั้งชาวไทยและชาวต่างชาติ จนเป็นแรงศรัทธาเกิดสาขาขยายไปยังประเทศทั่วโลก บริเวณวัดร่มรื่นไปด้วยไม้ใหญ่น้อยทั้งหลาย ความเงียบ ความสงบร่มเย็นมีให้เห็นทั้งบริเวณ เข้าไปชมพิพิธภัณฑ์ซึ่งแสดงวัตถุและธรรมะไปด้วยกัน  กลับออกมาจากวัดไปแวะร้านจำหน่ายสินค้าของกลุ่มพัฒนาสตรีผ้าไทย มีสินค้าราคายุติธรรม ฝีมือดีให้จับจ่ายเป็นที่ถูกใจเป็นอันมาก โดยเฉพาะเสื้อผ้า  ไปแวะวัดหนองบัวซึ่งเป็นวัดราษฎร์ นิกายธรรมยุต อยู่ในเมืองอุบลราชธานี บนถนนธรรมวิถี แยกจากถนนชยางกูร ไปทางทิศตะวันตก ตามประวัติสร้างเมื่อปี พ.ศ.๒๔๙๘  เป็นวัดสำคัญวัดหนึ่ง ของจังหวัดอุบลราชธานี ภายในวัดมีสถาปัตยกรรมที่น่าสนใจ คือพระธาตุเจดีย์ศรีมหาโพธิ์ ที่สร้างขึ้นเพื่อเป็นสัญลักษณ์ครบรอบ ๒๕ ศตวรรษของพุทธศาสนาในปี พ.ศ. ๒๕๐๐  พระธาตุเจดีย์ศรีมหาโพธิ์นั้น จำลองแบบมาจากเจดีย์ที่พุทธคยา ประเทศอินเดีย เป็นสถานที่บรรจุพระบรมสารีริกธาตุ รอบองค์พระธาตุเป็นกำแพงแก้ว ซึ่งทั้ง ๔ มุม ของกำแพงแก้ว ได้ประดิษฐานพระเจดีย์ขนาดเล็กอีก ๔ องค์ ภายในองค์พระธาตุมีประตูทางเข้าทั้ง ๔ ด้าน พระธาตุองค์เดิมมีขนาดกว้างด้านละ ๕ เมตร สูงประมาณ ๑๗ เมตร เมื่อสร้างใหม่ครอบองค์เดิม คือพระบรมธาตุที่เห็นในปัจจุบัน มีขนาดใหญ่มาก ฐานสี่เหลี่ยมกว้างด้านละ ๑๗ เมตร สูง ๕๖ เมตร เสร็จสมบูรณ์ในปี ๒๕๑๒  วันนี้ก็กำลังบูรณะพระเจดีย์องค์นอก  ออกจากวัดก็ไปเข้าที่พักโรงแรมอุบลอินเตอร์เนชั่นแนล เวลา ๑๘ นาฬิกามีงานเลี้ยงที่ห้องประชุมชั้น ๓  มีนักเรียนมาแสดงโพงลางให้ชมด้วย อยู่กันประมาณ ๔ ทุ่มก็เลิกตามกติกาของโรงแรม  ลงไปคอฟฟี่ช็อปฟังเพลงที่ผลัดกันร้องของแขกแต่ละโต๊ะจนเที่ยงคืน จึงขึ้นนอน

 

วันพฤหัสบดีที่ ๔  สิงหาคม  ๒๕๕๔  คณะทั้งหมดเดินทางไปอำเภอโขงเจียม และเยี่ยมชมกิจการค้าขายชายแดนด่านช่องเม็ก เขาจึงต้องตื่นเช้าเพื่อเก็บสัมภาระขึ้นรถบัส คืนนี้เราจะค้างที่โขงเจียม  ผมมีภารกิจต่อเนื่องที่เมืองอุบลจึงไม่ได้เดินทางร่วมไปกับคณะ นัดหมายว่าเย็นนี้ไปพบกันที่อารยารีสอร์ท โขงเจียม ตื่นเช้าลงทานอาหารที่เขาจัดสำหรับแขกของโรงแรม มีให้เลือกไม่มากนัก แต่ก็พอจะทานได้ ประมาณ ๐๙.๓๐ น. คุณสิริพัฒน์ ลาภจิตร  จากบัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี เพื่อนร่วมรุ่น บปค. ๒ มารับขับรถชมเมืองอุบลราชธานี ไม่มาประมาณ ๑๐ ปี บ้านเมืองเปลี่ยนไปมาก เธอบอกว่ามาเมืองอุบลต้องไปไหว้พระจึงจะคุ้มค่าเจ้าบ้านว่าไงก็ว่าตาม วัดแรกที่ไปคือวัดปากน้ำ(บุ่งสระพัง) มาวันนี้นับเป็นโชคดีเป็นที่สุดเพราะได้กราบพระบรมสารีริกธาตุ ๙ แผ่นดิน พระอรหันตธาตุของพระอสีติมหาสาวกกว่าหนึ่งพันองค์ ซึ่งวัดปากน้ำได้อัญเชิญมาให้พุทธศาสนิกชนได้กราบไหว้บูชา จัดแสดงไว้ในศาลาการเปรียญ ต้องใช้เวลาเดินชมและบูชาเป็นชั่วโมงจึงแล้วเสร็จ  นอกจากนั้นได้นมัสการหลวงพ่อเงินอายุ ๗๐๐ ปี พระพุทธรูปปางมารวิชัยเนื้อเงินบริสุทธิ์ศิลปะเชียงแสนล้านช้าง หนึ่งเดียวแห่งแผ่นดินอีสาน ออกจากวัดปากน้ำต่อไปวัดบ้านนาเมืองหรือวัดสระประสานสุข วัดนี้แปลกตรงที่สร้างอุโบสถเป็นเซรามิครูปเรือหงส์ ออกจากวัดนี้ก็เที่ยงพอดี แวะมาทานข้าวที่ร้านอาหารเวียดนาม อาจารย์จิรศักดิ์  บางท่าไม้ จากคณะนิติศาสตร์ ม.อุบล เพื่อนร่วมรุ่น บปค. ๒ อีกคนหนึ่งมาสมทบ อิ่มแล้วก็เปลี่ยนรถมาเป็นของอาจารย์จิรศักดิ์ เพราะจะไปส่งที่โขงเจียมระยะทางประมาณ ๙๐ กม. การเดินทางช่วงบ่ายนี้อากาศร้อนจัดแวะเที่ยวที่ไหนก็ร้อนจนหมดบรรยากาศ แม้แต่แก่งสะพือ วันนี้น้ำมาก มองไม่เห็นโขดแก่ง มีปลาหลดเค็มและหนังกบขายเป็นถุง ๆ ถือเป็นสินค้าขึ้นชื่อของอำเภอพิบูลมังสาหาร มาแวะชมฆ้องขนาดใหญ่ที่วางขายในย่านนี้ ถามดูเขาบอกว่าเป็นแหล่งผลิตใหญ่ส่งขายทั่วประเทศ  ถึงโขงเจียมแวะวัดถ้ำคูหาสวรรค์ นมัสการสังขารหลวงปู่คำคนิง จากนั้นขับรถเลียบลำน้ำไปแวะทานปลาแม่น้ำโขงที่แพอารยา ประมาณ ๑๘ นาฬิกา ทีมใหญ่มาถึงที่พัก กลับไปสมทบด้วยประมาณ ๑ ทุ่ม มีงานเลี้ยงที่โรงอาหารของรีสอร์ท ประมาณ ๔ ทุ่มก็เลิกไปนอนพักผ่อน

วันศุกร์ที่ ๕  สิงหาคม ๒๕๕๔  อาหารเช้าของรีสอร์ทมีให้เลือกเพียงข้าวต้ม เฝอ และกาแฟ  มองแม่น้ำมูลยามเช้าเต็มไปด้วยเรือหาปลาขนาดเล็ก กำลังเก็บอวนเก็บเบ็ด อิ่มแล้วสมาชิกไปขึ้นรถบัสเพื่อไปชมภูมิประเทศตามโปรแกรมที่กำหนดไว้  ผมและท่านครรชิต  หิรัณยหาด อาศัยรถอาจารย์จิรศักดิ์ บางท่าไม้ ที่มาส่งเมื่อวานและอยู่ค้างด้วยเมื่อคืนเพื่อไปส่งสนามบินในวันนี้  บนเส้นทางได้แวะเขื่อนสิรินธรแต่ไม่ได้ลงไปชมเพราะเวลาน้อย แวะไปชมตัวมหาวิทยาลัยอุบลราชธานี ซึ่งตั้งอยู่ในเขตอำเภอวารินชำราบ เป็นมหาวิทยาลัยที่มีพื้นที่กว้างขวางมาก แต่ละคณะจึงมีพื้นที่ของตนเองเป็นเอกเทศ ต่างจากมหาวิทยาลัยในกรุงเทพฯ ที่แบ่งกันอยู่คนละปีกของตึก มาถึงอุบลประมาณ ๑๐ นาฬิกา  แวะไปร้านดาวทองเพื่อซื้อหมูยอ  จากนั้นตรงไปสนามบิน อาจารย์จิรศักดิ์ บางท่าไม้  กลับไปสอนตอนบ่าย เย็นก็ขับรถเข้ากรุงเทพฯเพื่อเรียนด้วยกันที่ศาลปกครองในวันเสาร์และอาทิตย์  เครื่องบินออกประมาณเที่ยงครึ่ง วันนี้อากาศดีมาถึงดอนเมืองบ่างโมงเศษ ลงไปเอารถที่ชั้นล่างเขาคิดค่าจอด หกร้อยกว่า ขับขึ้นทางด่วนที่ประชาชื่นไปลงที่ยมราช เข้ากระทรวงศึกษาธิการ ไปลงชื่อในสำนวนสืบสวนที่ห้องท่านผู้ตรวจราชการกระทรวงศึกษาธิการ นายบัณฑิตย์ ศรีพุทธางกูร เป็นอันเสร็จภารกิจที่ได้รับมอบหมายจากรัฐมนตรีว่าการกระทรวงศึกษาธิการ นายชินวรณ์  บุณยเกียรติ และทราบว่าวันนี้เป็นวันอำลากระทรวงศึกษาธิการของท่านเช่นกัน

 กำจัด  คงหนู

ผู้อำนวยการสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาปทุมธานี เขต ๑

 

[อ.นุ]

แวะมาฟังเรื่องเล่า จากเจ้าพระยาครับ

ขอบพระคุณครับท่าน ผอ

[สาวบางไทร]

เข้ามาอ่านเมื่อใด สิ่งที่ได้กลับไปคือเรื่องราวที่เรียงร้อยสนุกสนาน. ได้รับทราบถึงการทำงานของท่านผอ.ว่าแทบไม่มีเวลาว่างเลยแต่ก็ทำงานด้วยความสนุกสอดแทรกเกร็ดเล็กเกร็ดน้อย ชวนให้ติดตามอย่างไม่รู้เบื่อ ปทุมธานีมีเรื่องราวดีดีอีกมากมาย ภาพถ่ายแต่ละภาพสวยงามราวมืออาชีพถ่าย สักวันคงมีโอกาสได้ไปปทุมธานีนะคะท่านผอ.