เขียนบันทึกนี้ในโอกาสวันแม่แห่งชาติ(12 สิงหาคม 2554) ด้วยความสำนึกในพระมหากรุณาธิคุณของสมเด็จพระนางเจ้าพระบรมราชินีนาถ พระคุณของแผ่นดินไทย พระคุณของแม่และผู้หญิงที่ทำหน้าที่แม่ทุกคน
ระลึกถึงพระคุณแม่ด้วยคนครับ
สวัสดีค่ะ
อยากบอกลูกๆทุกคนที่แม่ยังอยู่ในวันนี้...
อยากทำอะไรให้ท่าน หรือท่านอยากได้อะไร...
รีบทำ รีบหาให้ท่านเถิด...
เพราะว่าหากเราผลัดวันประกันพรุ่ง...
ณวันที่แม่ไม่อยู่แล้ว...
เราจะรู้สึกเสียดาย...ในสิ่งที่เรายังไม่ได้ทำให้ท่าน...
เพราะเราเรียกเวลาย้อนกลับมาไม่ได้...
ภาพถ่ายแต่ละภาพสวยงามมาก
เห็นแล้วรู้สึกเบิกบานใจครับ
ภาพความรัก ความผูกพันของแม่กับลูก
เห็นแล้ว..เข้าใจดีค่ะ
สวัสดีค่ะ
อาจารย์ขา เข้ามาอ่านกลอนอาจารย์คราวใดก็ประทับใจทุกที
คราวนี้อ่านแล้วคิดถึงประเทศชาติบ้านเมือง คิดถึงแผ่นดินถิ่นเกิด
คิดถึงปู่ย่า ตายาย บรรพบุรุษที่ให้ชีวิตและอนาคตแก่คนรุ่นเรา
ขอบคุณมากค่ะ
รักแผ่นดินรักแม่จนแก่เฒ่า
รักบ้านเรารักพี่น้องรักคลองใส
รักไร่นารักท้องฟ้ารักหมดใจ
รักยิ่งใหญ่ถวายไท้ราชินี
คุณสันติสุขครับ
-เพิ่งได้มีโอกาสอ่านกลอนของท่านในวันนี้ อ่านแล้วชอบมาก
-ขอชื่นชมในความคิดและการเลือกสรรถ้อยคำที่มีความไพเราะ มีความหมาย
-ให้เป็นบทกลอนที่งดงาม อ่านแล้วสะเทือนใจดีครับ
ขอขอบคุณและจะเป็นกำลังใจ ตลอดไปครับ
สวัสดีครับทิมดาบ
สวัสดีครับอ.ลำดวน
มาร่วมรำลึกถึงพระคุณแม่ด้วยค่ะ
สวัสดีครับคุณอักขณิช
สวัสดีครับคุณครูป.1
สวัสดีครับอ.ศิริกาญจน์
สวัสดีครับน้องมนัสดา
สวัสดีครับอ.ธีร์(ชาคริต)
สวัสดีครับอ.โสภณ
สวัสดีครับ KRUDALA
มาอ่านบทกลอนรำลึกพระคุณแม่ ขอนุโมทนาเป็นอย่างยิ่ง
นมัสการพระมหาวินัย ภูริปญโญ ทิวาพัฒน์