ยังจำได้ถึงกระแสความร้อนแรงของละครทีวี "แดจังกึม.จอมนางแห่งวังหลวง" ที่ทำให้ร้านอาหารเกาหลีเริ่มบูมในเมืองไทย ความประทับในความเอาใส่ใจต่อรสชาดอาหารที่ทำ ทำให้ดิฉันนึกถึง แด...จัง..นงค์ของบำราศ
แด...จัง..นงค์ที่ดิฉันกำลังจะเล่าถึงเป็นคุณแม่ของ Blogger ชาวบำราศ แห่งกลุ่มงานแนะแนว http://gotoknow.org/blog/mcswcop นั่นคือ คุณ Bee Angle สาวที่พร่ำบอกกับตัวเองว่าเป็นสาวล่ำ น้ำใจงาม กล้ามเป็นมัด ที่สำคัญรักเด็ก...
น้านงค์เป็นคนที่มีฝีมือในการทำอาหารเป็นเลิศ แต่สิ่งที่สำคัญยิ่งกว่าฝีมือการทำอาหารคือแกมีภูมิปัญญาหรือเคล็ดวิชาในการครองใจลูกค้าในสถาบันบำราศฯให้ติดอกติดใจในรสชาดอาหารที่แกเป็นคนทำกับมือ ........เมื่อนึกถึงอาหารอร่อยทุกคนจะพากันพูดคำเดียวว่า "ต้องฝีมือน้านงค์" เท่านั้น
สูตรเด็ดเคล็ดลับของน้านงค์คือ "ความจำในความชอบ" เอ้า..!! ..งง...งง..ละซิว่าอะไรน่ะ ความจำในความชอบ จะเฉลยให้ฟังนะคือว่า น้านงค์จะจำว่าลูกค้าคนไหนชอบก๋วยเตี๋ยวรสชาดอะไร อาหารประเภทไหน ชอบรสเผ็ด น้านงค์ก็จัดให้....ชอบรสแซ่บน้านงค์ก็จัดให้อีก...
ลูกค้าหลาย ๆ คนเป็นถึงผู้ใหญ่ผู้โต เช่น ท่านนายแพทย์ชนะ ตันจันทร์พงศ์ อดีตผู้ตรวจราชการกรมควบคุมโรค และอดีตผู้อำนวยการโรงพยาบาลบำราศนราดูร เมื่อถามว่า ท่านชนะชอบอะไร น้านงค์จะตอบอย่างชัดถ้อยชัดคำว่า
" ...ท่านชนะชอบทานก๋วยเตี๋ยวรสจัด เวลาเดินมาที่ร้านแล้วเห็นว่าคนที่อยู่หน้าหม้อก๋ยวเตี๋ยวไม่ใช่น้านงค์ก็จะกวักมือเรียกมาแต่ไกล แล้วสั่งว่า เส้นเล็กต้มยำนะ"
ถามถึงความชอบของท่านผ.อ. อัจฉราของบำราศฯ แกก็จะเล่าอย่างภาคภูมิใจ(ในความแม่นยำของตนเอง) และน้ำเสียงชื่นชม(ผ.อ.)ว่า
"...ผ.อ. ทานง่าย ไม่เรื่องมากเล้ย ถ้าสั่งก๋วยเตี๋ยว จะไม่ชอบรสจัดมาก ไม่ชอบเปรี้ยว...ทำอะไรผ.อก็ทานได้ ..."
ลูกค้าถัดมา "หมอปรีชา....ชอบทานก๋วยเตี๋ยวที่ครบ 3 รส เปรี้ยว หวาน เผ็ด"
ลูกค้าที่แกกล่าวถึงอย่างเมามันต่อมา คือ "หมอจุไร...โอ๊ย...!! ..เจ้านี้ทานอย่างชนิดที่เรียกว่าเผ็ดนรก.."
ดิฉันได้ยินแล้วนึกสงสัยทันที "เผ็ดนรก.ยังไงน้านงค์...งง. "
น้านงค์ "อาหารทุกอย่างต้องใส่พริกหมด เวลาผัดกระเพราให้คุณหมอนะฉุนไปหมด คนในโรงอาหารฮัดเช้ย...ฮัดเช้ยไปด้วย ก็ขนาดสั่งไข่เจียวยังต้องใส่พริกเลยคิดดูละกัน"
โอ้ว...พระเจ้าช่วย..กล้วยทอด...โอ้...ลัน..ล้า
ลูกค้าคนถัดมาก็ได้แก่ พี่ติ๋มพิศมร น้านงค์บอกว่า "เจ้านี้...ชอบทานแหนมมาก มาปุ๊บ..สั่งปั๊บ น้านงค์ขา....ข้าวผัดแหนมนะคะ ทานได้ทุกวัน บางทีมาแบบเมนูแปลก ๆ น้านงค์ขา...ขอต้มยำใส่แหนมนะคะ.."
เรา ๆ ท่าน ๆ เคยชิมมั๊ยละคะ เฮ้อ..แม่คู้น...สั่งอาหารพิศดารสมชื่อพิศมร จริงนะพี่ติ๋มขา...
ตัวอย่าง "ความจำในความชอบ" นี้เป็นเพียงบางส่วนและยังมีอีกมากมายที่ไม่สามารถจะเล่าได้หมดภายในบล็อกนี้
ถามแดจังนงค์ว่าทำไมน้านงค์ต้องจำล่ะว่าใครชอบอาหารรสชาดไหน ?
คำตอบของ..แดจังนงค์ คือ "จะได้ถูกใจเขา คนกินจะได้กินอาหารที่อร่อยถูกปาก อยากทำให้เขาพอใจ..."
คำตอบของแดจังนงค์ทำให้ดิฉันอึ้งไปชั่วครู่ ไม่รู้ว่าแกไปเรียนรู้เทคนิคการครองใจคนตั้งแต่เมื่อไหร่กันนี่
น้านงค์ใช้ความเอาใจใส่ การเอาใจเขามาใส่ใจเรา และพยายามที่จะให้ลูกค้าพึงพอใจมากที่สุด สอนให้แกจำความชอบของลูกค้า ความรู้ ประสบการณ์ และการปฏิบัติ เป็นเวลานาน จนกลายเป็นภูมิปัญญาและเคล็ดลับวิชาเฉพาะตนที่จะให้เข้าถึงลูกค้าด้วยความเอาใจใส่ ช่างเป็น Tacit Knowledge ที่ล้ำลึกจริง ๆ ขอมอบกล่องให้เลย
หากการทำงานของเราจะใช้ใจและเทคนิคการครองใจแบบน้านงค์ได้คงเป็นสิ่งดีไม่น้อย
ประโยคสุดท้ายที่น้านงค์ฝากไว้สำหรับเคล็ดวิชาครองใจคน...แบบแดจังนงค์ คือ
"การทำอาหารให้อร่อยน่ะไม่ยากหรอก...แค่เราใส่ใจลงไปในอาหารที่เรากำลังทำอยู่ก็พอแล้ว"
"เวลาที่เห็นเขากินอาหารที่เราทำแล้วชมว่าอร่อยก็รู้สึกดีใจ ยิ่งเห็นเขากินจนหมดจานเลย จะยิ่งดีใจและภูมิใจมาก.."
ขอยกมือสนับสนุนค่ะ แล้วยังใจบุญด้วยค่ะ ซื้อ 1 แถม1 อีกต่างหาก(ปริมาณเป็น 2 เท่า)
นอกจากนี้เวลาสั่งอาหารทำบุญเลี้ยงพระวาระเดือนเกิดนี่พิเศษ ค่ะ สั่ง1 แถม 2 (3 เท่า) มิสงสัยเลยว่าทำไมนู๋บีจึงน้ำใจงาม กล้ามเป็นมัด และรักเด็ก..... ฮิฮิ
สนับสนุนอีกคนค่ะ เมื่อก่อนไม่ชอบทานก๋วยเตี๋ยว มาทานก็เพราะฝีมือน้านงค์ โดยเฉพาะเส้นเล็กต้มยำ อาหารเช้าและกลางวันที่สถาบัน 90%เป็นอาหารจากร้านนี้แหละค่ะ
อย่าได้เอ่ยปากว่าชอบอะไรนะ เดี๋ยวจัดให้จริงๆ
สวัสดีคะ...
มาทักทายคะ...ไม่มีประสบการณ์ร่วมคะ...
แต่แวะมา...แสดงตัวเจ้าคะ...
*^__^*
น้องกะปุ๋ม...ยังไม่นอนหรือจ๊ะ ?
ประเด็นของบันทึกนี้อยาก share เพราะอยากให้คนที่ทำงานได้เรียนรู้การให้บริการด้วยใจ โดยมุ่งหวังให้ลูกค้าพึงพอใจค่ะ
ภูมิใจจัง..ที่จะบอกใครๆว่า แดจังนงค์ ที่พูดถึงคนนี้ ไม่ใช่ใครที่ไหน คือ คุณนายอนงค์ แม่ของ Bee Angle สาวล่ำ น้ำใจงาม กล้ามเป็นมัด เองแหละจ้า....
ขอบคุณทุกๆท่านที่ ชื่นชม คุณนายอนงค์ นะคะ (ใครก็ตามที่ชื่นชมมาม้าเรา ขอให้รวย ขอให้รวย )
ปล. เย็นนี้จะกลับไปเปิดบันทึกนี้ให้คุณนายอนงค์ดู จะได้รู้ว่าคุณนายน่ะชื่อดังสนั่น blog เสียแล้วนะ.....
อิ่มค่ะ...อิ่มมากกินหมดจานเลย ก็เพราะอาหารจานนี้อาหย่อย...มาก (ชมบันทึกค่ะ)
พออ่านบันทึกจบปั๊บ...ก็นึกถึงการจำอีกประเภทหนึ่งที่ทำให้มิตรใหม่ประทับใจ คือ การจดจำชื่อของมิตรใหม่ นี่ถือเป็นกลยุทธ์หนึ่งในการเอาชนะใจคนได้ดีเช่นกัน คนที่จำชื่อบุคคลอื่นได้ถือว่าฉลาดในการสร้างมนุษยสัมพันธ์กับคนรอบข้างได้อย่างดียิ่ง คู่สนทนาก็จะรู้สึกว่าตนเองเป็นคนสำคัญขึ้นมาทันทีที่อีกฝ่ายเรียกชื่อตนเองได้อย่างถูกต้อง ยิ่งทำให้บรรยากาศการสนทนาสนุกสนานยิ่งขึ้น