หลายวันที่ผ่านมาเพื่อนของผู้เขียนได้แวะมาเยี่ยมพร้อมกับลูกชาย ที่ไม่ได้พบกันเลยเป็นเวลาสิบสี่ปีมาแล้ว เพื่อนชื่อ "แก้ว" เธอรับราชการครูในโรงเรียนประจำจังหวัดอุบลราชธานี ภายหลังเธอขอเกษียณอายุก่อนกำหนดค่ะ เพราะได้ค่าตอบแทนที่จูงใจพอสมควร ผู้เขียนได้เห็นเธอและลูกชายดีใจมาก ไม่คิดว่าเธอจะมาหาผู้เขียนที่อำเภอแก่งกระจาน หลังจากที่ผู้เขียนได้เปลี่ยนแปลงหมายเลขโทรศัพท์ ก็ไม่ได้แจ้งเพื่อนฝูง มัวแต่ทำงาน ไม่ได้คิดถึงเพื่อน ๆ เหตุการณ์ครั้งนี้ทำให้ผู้เขียนนึกถึงความผิดพลาดของตัวเองที่ไม่ได้คิดถึงเพื่อน ๆ เลย ในขณะที่เพื่อนก็ยังคงคิดถึงเราอยู่เสมอ ความรู้สึกดี ๆๆ อย่างดีทำให้ผู้เขียนต้องนึกถึงเพื่อน ๆ อีกหลายคนที่ไม่เคยติดต่อกันเลย เขาก็คงคิดถึงเรา
หลังจากเพื่อนได้เดินทางกลับไป ทำให้ผู้เขียนนั่งคิดว่า เราคงมีเพื่อนๆที่คิดถึงเราอีกไหมหนอ......
สวัสดีค่ะ
เพื่อนยังไงก็คือเพื่อนที่ยากจะลืมเลือนกันได้ง่ายๆ เพียงแต่บางครั้งเวลาและ
โอกาสไม่อำนวยที่จะทำให้ได้พบเจอหรือพูดคุยกันบ่อยๆ แต่ความคิดถึงยังมี
ให้กันเสมอ เหมือนที่พี่ยังคิดถึงเจ้าของบันทึกอยู่นะคะ...
สวัสดีค่ะ พี่กีร์
ยังไงก็กลับมาบ้านเดิมอีกค่ะ คิดถึงบ้านหลังนี้ค่ะ
ดีใจด้วยนะคะ ได้พบเพื่อน มีเพื่อนอีกมากแน่นอนค่ะ ที่คิดถึงน้องเดียว
สวัสดีค่ะพี่ดา
ขอบคุณมากๆๆๆ ค่ะ กลับมาบ้านหลังนี้แล้วค่ะ
สวัสดีค่ะพี่บ้านดารา มาบ้านนี้มีความอบอุ่นนะคะ สวยมาก หวานด้วย เกือบจำไม่ได้ค่ะ ชื่นชมในความเป็นเพื่อนกัน แม้จะระยะเวลาสั้นหรือยาว ก็ยังฝังใจอยู่ค่ะ ดีใจด้วยนะคะพี่บ้านดารา จุ๊บๆ
เอาเจ้าตัวเล็กแฝดน้องมาเยี่ยมด้วยคร้าๆๆๆๆ
สวัสดีค่ะครูตูม
น้องน่ารักมากค่ะ คราวนี้กลับมาพร้อมชื่อเสียงเรียงนามใหม่ แต่ยังเป็นคนเดิมอยู่ค่ะ