คุณปัญหาเอย...
หลายวันมานี่ผมนั่งจดคุณมาเรื่อยๆ ยิ่งรู้จักคุณ
ยิ่งทำให้ผมมองเห็นอะไรมากขึ้นๆ
เดิมทีตั้งใจจะรวมพวกคุณปัญหาทั้งหมด
แล้วทำตามที่ได้เรียนรด.(รักษาดินแดน) มา
ทั้งหมด..แถว...ตรง!!
โดยจัดพวกคุณไปเกณฑ์ทหาร จัดแบ่งออกเป็น 4 หมวด คือ
1. คุณปัญหาที่สำคัญ มีผลกระทบมาก/ใช้พลังในการแก้น้อย
2. คุณปัญหาที่สำคัญ มีผลกระทบมาก/ใช้พลังในการแก้มาก
3. คุณปัญหาไม่ค่อยสำคัญ ผลกระทบน้อย/ใช้พลังในการแก้น้อย
4. คุณปัญหาไม่ค่อยสำคัญ ผลกระทบน้อย/ใช้พลังในการแก้มาก
แน่นอนว่า คุณปัญหาหมวดแรก ต้องนำมาฝึกก่อนครับ
แต่ยิ่งจดบัญชีรายชื่อคุณปัญหายิ่งทำให้ผมประหลาดใจ...
ทำไมคุณปัญหายังเกิดมาเรื่อยๆ ละยิ่งทำงานมากขึ้น
ก็ยิ่งเจอคุณปัญหาออกมามากขึ้น
คล้ายกับผมเจอรูปลวกเล็กๆ (รู-ปลวก นะครับ)
แต่พอถ่างรูออกไปจึงพบรังที่ใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ...
ที่แท้คุณปัญหาเป็นครอบครัวใหญ่ไม่ธรรมดา
ไม่ใช่ระดับครัวเรือนแต่เป็นระดับหมู่บ้าน!! (ที่เจอในตอนนี้)
<p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"> โฉมหน้าเหล่าคุณปัญหา </p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ที่ตาใสซื่อแต่ดันมีลูกเยอะจนน่ากลัว</p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">………….</p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">……….</p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">งะ…ยังมีอีกเหรอเนี่ย</p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p>
ที่ผ่านมาผมเห็นเพียงแค่ฉากหน้าที่งานดำเนินไปได้
</span><p>จึงนึกว่าไม่มีคุณปัญหา ต่อให้มีก็คงไม่เยอะนักครานี้ผมต้องเปลี่ยนวิธีคิดใหม่แล้ว</p><p>เพื่อไม่ให้คุณปัญหาเกิดมามาขึ้น </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ผมต้องสอนวิธีคุมกำเนิดให้พวกคุณซะแล้วละ!!</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ปล.ผมพึ่งจะเริ่มเข้าใจว่า </p>ทำไมพี่ๆ ที่รักและขยันทำงานถึงชอบถอนหายใจ <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">เพราะผมกำลังถอนใจโดยไม่รู้ตัวบ้างแล้ว</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><blockquote><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal" align="left"> แง นับไม่หมดซะที</p></blockquote><p> บันทึกนี้ถอนใจ..เอ้ย เขียนด้วยเวลา 25 นาที </p><hr>
ปัญหาทุกอย่างย่อมมีทางแก้ และมีทางออก แต่ถ้าไม่สามารถที่จะทำได้ในคราวเดียว ก็ปล่อยวาง ปัญหาก็จะไม่มี เพราะวางไปหมดแล้ว พระท่านสอนว่าให้วางและทำให้ว่าง แต่ที่พี่(น่าจะพี่นะ) กำลังเตรียมจะคุมกำเนิดเจ้าตัวปัญหา (น่าทึ่งจริงๆ) ก็ขอให้ทำสำเร็จนะคะ เอาใจช่วยและถ้าสำเร็จ ก็แผ่กุศลให้ พี่น้องรู้วิธีบ้างนะคะ
ขอบตุณมา ณ โอกาสนี้
ว่า ทำไมถึงรักกันขนาดนี้...เพลาๆ หน่อยได้ไม๊เฮีย
อิอิขอบคุณสำหรับกำลังใจครับ คุณบวรยินดีต้อนรับสู่.......เอ่อกองพันสมานฉันท์เหล่าคุณปัญหา(ภาคใต้)ครับคติพจน์ประจำกองพัน คือ
เรารักคุณปัญหาครับแต่เราไม่ทำให้คุณปัญหาเกิดครับ!!
แถว...ตรงงงง!!ทำความเคารพนายร้อยบวร...ปฎิบัติง่า ก็อปจาก word มาบรรทัดเพี้ยนหมดเลย
ขอบคุณคุณป้าไม่แสดงตนครับ
กระผมจะไปสอบถามผู้รู้ให้มากขึ้น
ครับผม!!
(กำลังอินทหารครับผม!!)
คิดไม่เหมือนใคร มองในมุมที่คนอื่นไม่มองแบบนี้น่าสนใจดี
ในG2K จะมีคนตีลังกาคิดแบบนี้สักกี่คนนะ ท่านจันทร์เมามาย
เยี่ยมจริงๆ....
ตกใจหมดเลยค่ะ "รูปลวก" ตอนแรกอ่านเป็น "รูป-ลวก" งง!! อยู่นาน ดีนะที่เครื่องหมายวงเล็บช่วยไว้ได้ทัน
ชอบประโยคนี้จังค่ะ
"ยิ่งทำงานมากขึ้น ก็ยิ่งเจอคุณปัญหามากขึ้น คล้ายกับผมเจอรูปลวกเล็ก ๆ แต่พอถ่างรูออกไปจึงพบรังที่ใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ"
วิธีแก้ปัญหาที่ดีที่สุดคือ มองที่ต้นตอของปัญหาแล้ววิเคราะห์ค่ะ จากนั้นแก้ปัญหานั้นให้ถูกทาง แล้วจะไม่มีปัญหาเลยค่ะ
ปัญหา บางอย่าง แก้ไม่ได้
ทำได้เพียง ก้มหน้าก้มตารับมัน?!?
เฮอะ อยากสบถกับความสามารถห่วยๆที่ตัวผมเองมีอยู่
ปัญหาของหน่วยงาน ที่ผมอยากแก้แบบหนึ่ง แต่คนอื่นๆในหน่วยงานไม่ยอมรับแนวทางของผม
เขาพอใจจะแก้ปัญหาแบบไปวันๆ เราก็ทำได้แค่นี้
เพราะผมไร้ความสามารถในการจูงใจคน -_-"
ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่ล้นหลามครับ
พี่เม่ย ยืนยันว่าตอนนี้ไม่ใช่ปัญหาหัวใจครับ
คุณจตุพร
คุณพัชรา
ตอนนี้ผมรู้สึกว่า คนก็สร้างปัญหาเช่นกันครับ
คุณโอ๋
ขอบคุณสำหรับบันทึกครับ เข้าไปอ่านแล้วมีกำลังใจขึ้นมาเยอะ
พี่เป็นกำลังใจให้นะคะ
"ปัญหาสร้างวีรบรุษ"
คุณปัญหาในระดับพลทหารของคุณจันทร์เมามาย อาจเป็นคุณปัญหาในระดับนายพลของอีกบางคนก็ได้ใช่ไหมคะ
ชอบวิธีการคิดค่ะ ...เลยเกิดความรู้สึกว่าเอ..ทุกวันนี้ ตัวเองมักจะเล่นบท จัดการคุณปัญหาหมวดสุดท้าย หมวดที่ 4 มากไปหน่อย
ประมาณว่า "เล็กๆวิ่งเข้าชาร์ต แต่ประมาทปัญหาใหญ่" อยู่บ่อยๆ
ไม่ได้การล่ะ ขอตัวไปจัดกองร้อยของตัวเองก่อนค่ะ...
(ชอบตัวการ์ตูนประกอบมากค่ะ)
ขอบคุณคุณพี่นันท์ครับ
สำหรับกำลังใจ
ขอให้พี่ได้เป็นวีรสตรีด้วยนะครับ
คุณจันทรรัตน์
ใช่แล้วครับ ปัญหาของคนหนึ่งอาจจะมีผลกระทบกับเจ้าตัวมาก แต่คนอื่นอาจมองว่าเป็นเรื่องของเขา (ไม่โดนเองนิ) จึงมองเป็นเรื่องจิ๊บๆ ไป
โดยส่วนตัวแล้วก็อยากแก้คุณปัญหาของตัวเองก่อนละครับ
ถ้าจะให้ดีก็ต้องแก้ปัญหาส่วนรวมก่อนเพราะงานส่วนรวมจะต้องเคลื่อนไป
พอเป็นงานส่วนรวมก็ต้องอาศัยคนมองหลายฝ่ายมาประเมินกันละครับ ว่าอันคุณปัญหาไหนที่ควรจัดระเบียบก่อน
ส่วนคุณปัญหาของเราก็ต่อคิวต่อไปครับ อย่าเพิ่งใจน้อยนะ แต่ช้าแต่