อดทนด้วย....พลังความรัก ( สาม )
ชีวิตการทำงานจะต้องเริ่มต้นที่โรงเรียนใหม่อีกแล้ว เมื่อ krugui แต่งงาน ก็ต้องหาวิธีย้ายตัวเองไปอยู่รวมกับครอบครัวซึ่งอยู่กันคนละจังหวัดและคนละสายงาน เมื่อได้ย้ายมาอยู่โรงเรียนที่สามในชีวิตก็ต้องมาเริ่มปรับตัวใหม่อีกครั้ง ขออุทานคำว่า โอ้....ชีวิตอีกสักครั้งหนึ่งเหอะเพราะโรงเรียนอยู่ห่างจากบ้านเกือบ 80 กิโล ช่วงนั้นก็ท้องด้วยต้องนั่งรถไปกลับทุกวัน นับว่าทรหดอดทนดีแท้....
รถเมล์เขียววิ่งระหว่างเชียงใหม่ลำปางเชียงราย
จึงขอมาช่วยราชการอีกโรงเรียนหนึ่ง แต่ก็ยังไกลตั้งเกือบ 50 กิโล แต่ยังดีที่มีเพื่อนครูทั้งโรงเรียนเดียวกันและต่างโรงเรียนนั่งรถไปกลับด้วยกันทุกวันสิบกว่าคน ( คุยกันเพลินจนย่นระยะทางได้ ) รถเมล์แทบทุกคันจะรู้จักและจำพวกครูได้ ชนิดที่ว่าอยู่ในโรงเรียนยังสามารถโบกให้คนขับจอดรับได้ คิดดูก็แล้วกันว่า....ขาประจำใหญ่แค่ไหน hahahaha.....
เส้นทางสายเก่าสมัยนั้น เส้นทางตัดใหม่สมัยนี้
บางวันรถขาดช่วงรอนานเกินไปก็จะพากันโบกรถที่ผ่านไปมา บางคันไม่ได้โบกก็จอดรับได้เพื่อนใหม่เพิ่มขึ้นก็สนุกสนานไปอีกแบบเนาะ คนที่ไม่เคยนั่งรถโบกจะไม่รู้เลยว่ารสชาติของชีวิตมันส์ๆน่ะมีจริงๆด้วยขอบอก.........ขนาดรถบรรทุกน้ำมันที่ปกติเขาจะเขียนข้างรถว่า....ห้ามโดยสาร....พวกครูก็ได้นั่งกันเป็นประจำ เพราะลุงคนขับใจดีมาก ทุกวันลุงจะต้องขับรถเอาน้ำมันไปส่งที่เชียงรายแล้วตีรถเปล่ากลับมา พอผ่านหน้าโรงเรียนก็จะจอดรับทุกครั้งและแวะรับทุกโรงเรียน ชนิดเบียดกันมาแต่....หนุกหนาน "ขาใหญ่" หรือไม่คิดดู...พวกเราจึงมักซื้อของไปเยี่ยมลุงและป้าที่บ้านเป็นประจำ
โรงเรียนที่สามในชีวิตการทำงานชื่อ.......โรงเรียนบ้านร่องต้า ครูใหญ่หล่อมากและใจดี (โรงเรียนนี้แหละที่ krugui มีแต่ชื่อและตำแหน่งทิ้งไว้แล้วก็ไปช่วยราชการตลอด จนเปลี่ยนครูใหญ่ไปหลายคน....) แต่อยู่ด้วยได้ไม่นานก็มาเริ่มต้นช่วยราชการที่ โรงเรียนบ้านปางหละ อ. งาว ลำปาง ครูใหญ่ที่นี่ก็ใจดีเช่นกัน ยิ้มลูกเดียว ที่จำได้แม่นคือผมเหลือน้อย คริคริ......... พลังความรักครั้งนี้ทำให้ไม่หวั่นต่อระยะทาง แต่กลับสนุกกับระยะทางแทน
ขอบคุณภาพประกอบจากอินเทอร์เน็ต
ความเห็น (34)
มีความรู้สึกว่าครูสมัยนั้นเรียบร้อยและเช๊ย...เชย hahahahahaha
ปี้กีร์เจ้า ชอบมากมาย ครูโบๆ อย่างนี้สิคะ ครูตัวจริง มิอิงนิยาย
เห็นรถเมล์เขียวยังวิ่งอยู่เลยเจ้า ไว้จะลองใช้บริการบ้างเจ้า
ว้าว พลังแห่งความหล่อ เอ้ย ความรัก มิน่า ระยะทางใช่อุปสรรค อิ อิ
นิยามความเป็นครูสมัยก่อนๆ เชื่อขนมกินได้นะคะ
เข้าบ้านไหน กินข้าวบ้านนั้น
แต่ครูสมัยนี้...แทบจะไม่มีแล้ว
- สวัสดีครับปี้กีร์
- ชีวิตความหลัง กึ้ดเติงหากี่ครั้งกะประทับใจ๋น้อครับ
- อู้เรื่องรถเมล์ สมัยก่อนผมเป๋นหล่ะอ่อนผมนั่งไปเจียงฮายบ่อยๆ วิวข้างตางน่าตื่นต๋า มีคนขึ้นมามาขายน้ำ ขายไข่ต้ม ขายหม่าม่วงสับ เวลารถจอด
- มาสมัยนี้ไปไหนเป๋นครอบครัวส่วนตั๋วเสียส่วนใหญ่ แต่กะยังกึ๊ดเติงบรรยากาศเก่าๆ อยู่ครับ
สวัสดียามเช้าค่ะพี่ krugui
ชื่นชมในพลังรัก ประสบการณ์ชีวิตที่มีสีสัน มากคุณค่า อีกหนึ่งความอดทนและการต่อสู้ที่น่าเอาเป็นแบบอย่างค่ะ
ไม่ได้มาทักทายนาน สบายดีนะค่ะพี่สาว
คิดถึงเสมอค่ะ
@@@ 
@@@ 
ขอบคุณกับ
ที่ช่วยเสริมสร้างพลังใจนะคะ......
สวัสดีค่ะ
แหมเรียกซะต้องมานั่งคิดว่าเอ...อะไรน่ะ ครูโบๆ ที่แท้ก็โบราณนั่นเอง ยังจ้ายัง
ไม่โบซักหน่อย ยังอยู่ในยุคร่วมสมัยได้สบายมาก อิๆๆๆ ชีวิตครูยิ่งกว่านิยาย
อีกเพราะไม่ต้องเสริมเติมแต่ง มันเป็นไปตามกลไกของธรรมชาติ
ใช่เลยยังมีเมล์เขียววิ่งอยู่เส้นทางเชียงราย พะเยา ลำปาง เชียงใหม่ แต่หาก
ใครที่ไปเชียงใหม่โดยตรงก็ต้องมาเส้น แม่สรวย เวียงป่าเป้า ดอยสะเก็ด
สันทราย เชียงใหม่ ก็จะย่นระยะทางอีกมากจ้า
ระยะทางยังแพ้พลังความรักและความอืดค่ะ...
สุขสันต์วันเสาร์เน้อเจ้า 
สวัสดีค่ะ 
ครูสมัยก่อนกับสมัยนี้ผิดกันไกลลิบเลยจ้า เพราะสมัยนี้ขึ้นอยู่กับวัตถุนิยมและ
ค่าตอบแทน แต่สมัยก่อนอยู่ที่จิตนิยมและความรักความเมตตา
ความศรัทธาในตัวครูจึงแตกต่างกันลิบลับ.....ภูิมิใจนะที่ได้เป็นครูร่วมสมัยจึงทำ
ให้เห็นความแตกต่างเหล่านี้รวมทั้งพบเจอด้วยตัวเอง....
สบายๆกับวันหยุดนะจ๊ะ 
น้องบ่าวชำนาญ
ชีวิตแต่เก่าแต่หลังมีตึงประทับใจ๋แล้วก่เศร้าใจ๋ แต่เฮาเลือกตี้จะอู้ถึงเรื่องตี้ม่วน
ใจ๋ รถเมล์เขียวตะก่อนดังขนาด บ่าเดียวก่ยังมีวิ่งอยู่แต่มันจ๊าแต้จ๊าว่า คนตี้
เปิ้นฟั้งๆเลยไปรถส่วนตั๋วพ่อง บินไปบนฟ้าพ่อง เลยขาดสีสันระหว่างเดินทาง
ตี้มันก่ม่วนไปแหมอย่างเนาะ
ตะก่อนบ่ามีทางเลือกเลยต้องนั่งรถเมล์กั๋บรถโบกอย่างว่าน่ะก่ะ
สบายดีน่อ ปลูกผักปลูกไม้ไปถึงไหนแล้วน้อง 
น้องอุ้มที่แสนดี
หายไปนานเชียวนะคะ พี่ฝากน้องกระติกไปบอกว่าให้น้องสมัครเข้าไปคุยกัน
ใน FB ไม่รู้ว่าได้เจอกันบ้างหรือเปล่า
ประสบการณ์ที่ได้รับจากการเปลี่ยนที่ทำงานล้วนทำให้ชีวิตมีสีสันและตื่นเต้น
ตลอดเวลา ฟ้าคงลิขิตให้ชีวิตพี่ต้องเดินทางเสมอจนถึงปัจจุบัน
แต่ก็นับว่าเป็นเรื่องที่ดีเพราะทำให้เรามีมุมมองต่อทุกอย่างกว้างและไกล พบปะ
ผู้คนมากมาย เจอเพื่อนร่วมงานและผู้บริหารที่หลากหลายง่ายต่อการปรับตัว
สบายดีไหมเอ่ย คุณแม่เป็นอย่างไรบ้างเข้าพรรษาคงได้กลับบ้านนะคะ
คิดถึงเช่นกันจ้ะ 
เด็กนักเรียนทั้งสองโรงเรียนก็มีสภาพและการเรียนที่ไม่แตกต่างกันมากนัก
พวกที่ฉลาดก็ฉลาดแบบเอาตัวรอด พวกที่สมองช้าก็ช้าจนตามเพื่อนไม่ทัน
ครูต้องใส่ใจกับทั้งสองพวกนี้ให้เท่าเทียมกัน แต่สนใจในความแตกต่าง
คนละด้านของพวกเขา แล้วเราจะสอนง่ายและสะดวกขึ้น
สิ่งที่พวกครูอยากทำแต่โอกาสมีน้อยคือการเข้าถึงผู้ปกครอง ทั้งนี้เพราะเวลา
ไม่อำนวยให้ทำเช่นนั้นได้.....จึงต้องรอเวลาที่ผู้ปกครองเข้ามาปรึกษาเรื่องเด็ก
ถ้าหากมีปัญหาเท่านั้นเอง
สวัสดีค่ะ
ติดตามอ่านด้วยความสนุกสนาน
ตื่นเต้น และชื่นชมในความอดทนของครูค่ะ
เป็นชีวิตครูที่เสียสละอดทนแต่มีความสูขมากนะคะ..คุณแม่ของพี่ใหญ่เป็นครูก่อนแต่งงาน แต่เมื่อมีลูกคนแรกได้ลาออก ย้ายตามคุณพ่อที่เป็นนายทหารไปประจำกรมกองต่างๆค่ะ พวกลูกจึงมีครูคนแรกคือแม่ของเราเอง..
ภาพไม่เชยค่ะเรียบร้อยดี ชื่นชมมากค่ะการเป็นคุณครูต่างจังหวัด นั่งรถไกล คงเหนื่อยทุกวันนะคะ ประสบการณ์ที่ดีมากมาย
ผอ.อยากพบพี่นะ จะคุยถามเรื่องกลอน ไปกินข้าวร้านริมน้ำฝนตกพร่ำๆ แล้วผอ.กลับไปทำงานต่อค่ะ ไม่ได้ไปเดินถนนคนเดิน แล้วดาจะนำภาพให้ชมนะคะ
แด่คุณครูด้วยดวงใจ จริงๆค่ะ
ขอบคุณคุณครู ที่ให้กำลังใจ
อ่านทั้งสามตอนสนุกมากครับ
สวัสดีค่ะ 
ขอบคุณมากมายค่ะที่ติดตามอ่านด้วยความสนุกสนาน มันเป็นความสนุกบน
ความทุกข์และอีกหลากหลายอารมณ์ในขณะนั้น แต่พอมาถึงปัจจุบันมันมีแต่
ความสุขใจที่ได้นึกถึงค่ะ ติดตามความตื่นเต้นและทั้งทนทั้งอืดของ krugui
ต่อไปนะคะ
สุขสันต์วันอาทิตย์ค่ะ 
พี่ใหญ่ที่ใจดี 
ขอบคุณกับกำลังใจที่มีให้ทุกตอนเลยนะคะ ชีวิตการเป็นครูช่วยราชการกำลังจะเริ่มต้นแล้วค่ะ ตามอ่านต่อนะคะ
ชีวิตของคุณแม่พี่ใหญ่คงเหมือน krugui ที่จะต้องย้ายติดตามไปดูแลครอบครัวตลอด ดีที่ว่ามีลูกแค่คนเดียวจึงเป็นทั้งครูและเพื่อนให้ลูกได้ด้วย
มีความสุขทุกวันนะคะ 
ครูคือผู้มีพระคุณ สร้างเราให้มาถึงวันนี้ได้ค่ะ
สวัสดีค่ะ 
ถูกใจจังเลยที่บอกว่าไม่เชย ความจริงแล้วมันเป็นความรู้สึกเนาะพี่ว่าพี่ทันสมัย
เสมอและตลอดด้วย hahaha ประสบการณ์เพียบจนคุยกับใครๆเขาได้ทุกเรื่อง
ด้วยความที่เรามีโลกทัศน์ที่กว้าง จนบางครั้งอาจมีคนหมั่นไส้เอาก็ได้ในความที่
รู้ไปหมดแทบจะทุกเรื่อง
เอาไว้โอกาสหน้าก็แล้วกันนะคะสำหรับ ผอ.พรชัย ต้องบอกว่า"ฝน" เป็น
อุปสรรคหรืออาจเพราะสาเหตุอื่นก็ได้เนาะ....
แล้วจะรอชมภาพจ้า 
สวัสดีค่ะ 
อ่านแล้วชื่นใจกับดวงใจที่มีให้ รับไว้ก่อนแหละถึงแม้จะมีครูอยู่ทั่วประเทศ
แต่ในเมื่อประโยคนี้มาอยู่ในบันทึกนี้ก็ขอรับไว้ก่อนเพื่อนเลย
ขอบคุณมากมายที่แวะมาทักทายและให้กำลังใจกัน
หวังว่าคงติดตามบันทึกต่อไปนะคะ 
สวัสดีค่ะ 
โอ้โฮ แฟนพันธุ์แท้เชียวนะคะที่ตามอ่านมาตลอดจนถึงตอนที่สาม ยังมีอีก
หลายตอนจนบอกไม่ได้ค่ะว่าจะจบเมื่อไหร่ เพราะยิ่งเล่าก็เหมือนความคิด
จะผุดขึ้นมาเรื่อยๆถึงเรื่องนั้นเรื่องนี้ ทำให้ได้บริหารสมองด้วยค่ะ อ่านแล้วมี
ครบทุกรสเลยใช่ไหมค่ะ
แล้วเข้ามาให้กำลังใจอีกนะคะ 
สวัสดีค่ะ 
ถูกแล้วค่ะ ถ้าไม่มีครูก็คงไม่มีเราในวันนี้ที่ทำหน้าที่เป็นครูถ่ายทอดความรู้ที่
ได้รับต่อให้กับเด็กๆต่อไป ขอบคุณคุณครูทุกท่านจริงๆเลย
หวังว่าคงได้ทักทายกันอีกในบันทึกต่อไปนะคะ 
ดอกไม้สีสันสดใสและสดชื่นช่วยให้เกิดพลังใจมากมาย
จาก @@@@@@@@@@@@@@@
รับแล้วด้วยความขอบคุณยิ่งในน้ำใจไมตรีค่ะ
มีความสุขทุกคนนะคะ
ช่วงเวลาที่เดินทางไปทำงาน
ไม่เคยเจออุบัติเหตุเลย อาจเป็นเพราะเราไปทำความดีก็ได้ รวมทั้งพลังความรัก
จากคนที่รักเราและเรารักด้วยก็เป็นไปได้ที่ช่วยให้เราปลอดภัยจากทุกอย่าง
แต่ระหว่างทางเจอกับอุบัติเหตุของคนอื่นบ่อยพอสมควร ทั้งร้ายแรงและเพียง
แค่เล็กๆน้อยๆ มีอยู่ครั้งหนึ่งรถเมล์ที่มาก่อนหน้ารถคันที่พวกเรานั่งมาเกิดเสีย
หลักพลิกคว่ำ ข้าวของกระจัดกระจาย รวมทั้งเพชรพลอยและเงินของผู้
โดยสารที่เพิ่งไปซื้อมาจากแม่สายเพื่อนำไปขายต่อ เกลื่อนถนนไปหมด
บางคนก็ซ้ำเติมเขาโดยการเก็บ เก็บ และเก็บ แต่ไม่รู้ว่าเก็บให้ใคร พวกเราก็
ได้แต่ชะเง้อชะแง้ดูอยู่บนรถเพราะรถเมล์คันที่นั่งมาไม่จอดให้ ยังพูดเล่นกันเลย
ว่า ถ้าจอดให้ลงจะไปช่วยเก็บด้วย hahahaha
สถานที่ท่องเที่ยวแห่งนี้อยู่หน้าโรงเรียนพอดี
แต่สมัยก่อนเป็นแค่...วนอุทยาน เมื่อก่อนเห็นแล้วก็เฉยๆแต่การเรียนการสอน
หลังๆมานี่ต้องเรียกว่าเป็น.....แหล่งเรียนรู้นอกห้องเรียน
ภายในถ้ำ
สวยๆ หล่อ หรือเปล่าค่ะ
สวัสดีค่ะ
WOWๆๆๆๆๆ มาแล้วภาพสวยทั้งคนทั้งวิวเบื้องหลัง ภาพคราวนี้ออกมาแจ่มกว่า
ทุกครั้งที่พวกเราเคยถ่ายนะคะ
สุขสันต์วันจันทร์ค่ะ.....
ศูนย์นี้แต่เดิมอยู่หน้าโรงเรียนเหมือนกันขึ้นอยู่กับอ.งาว ต่อมาจึงได้ย้ายมาอยู่ที่
ทุ่งเกวียนอ.ห้างฉัตร ลำปาง
ชีวิตเริ่มต้นได้เสมอ หากมีความรัก ที่เติมด้วยความเข้าใจ ครับท่าน
พลังแห่งความรักยิ่งใหญ่
แฝงอยู่ในใจผนึกอย่างลึกซึ้ง
รักไม่มีสิ่งใดให้พรั่นพรึง
ตราบจนถึงรักนั้นนิรันดร เอย
สวัสดีค่ะอาจารย์ 
ขอบคุณอาจารย์มากค่ะที่เข้ามาเติมเต็มให้กับบันทึกด้วยข้อคิดดีๆ ชีวิต
การทำงานของ krugui เริ่มต้นใหม่แล้วใหม่อีกด้วยพลังความรักนั่นแหละค่ะ
จึงได้มีบันทึกมาเล่าให้กันอ่าน ยังมีที่เริ่มต้นอีกหลายที่ค่ะ
สุขสันต์วันจันทร์นะคะ 
สวัสดีค่ะอาจารย์ 
@@@ด้วยพลังแห่งความรักที่ยิ่งใหญ่
จึงทำให้ krugui นั้นไม่เคยหวั่น
ความอดทนที่มีมาประกอบกัน
จากวันนั้นจนวันนี้ที่ผ่านมา@@@
.....น่ากินมากเลยค่ะ ผัดวุ้นเส้นครัวคาวบอยวันหลังจะไปหากินมั่งนะคะ.....
ขอบคุณกับคำกลอนสวยๆค่ะ
@@@@ ขอบคุณกับกำลังใจที่มีให้พร้อมกับ สวยหอมชื่นใจ รับไว้ด้วยความยินดีค่ะ