รักแม่ที่ "อิ่มอุ่น..."

 

ความสุขของชีวิต คือ การได้อยู่ใกล้กับคนที่เรารักและรักเรา

ความอบอุ่นจากคนที่เรารักและรักเรานั้นจะแทนที่ความเหงาและความอ้างว้าง

ในวันนี้สังคมในระบบทุนนิยม "วัตถุนิยม" ได้ฉุดกระชากตัวเราใ้ห้เดินออกจากความอบอุ่นจากคนที่เรารักและรักเรานั้น

คนเราจึงต้องวิ่งหาความรักจากใครต่อใคร อะไรต่ออะไร เพื่อชดเชย "ความอบอุ่น"

 

 

รักใดเล่า จะแท้ เท่าแม่รัก

แม่ฟูมฟัก กล่อมเกลี้ยง ทะนุถนอม

เหล่าแมลง เหลือบ ลิ้น ไร ไม่ใ้ห้ตอม

เฝ้าถนอม จอมขวัญ ลูกรักเอย...

 

---

[แสงแห่งความดี...]

หากเปิดใจให้รักแม่ได้ เราก็จะซึบซับความรักที่มีต่อแม่ ให้เป็นมิตรกับสรรพสิ่งบนโลกใบนี้ได้อย่างไม่ยากเย็น

บันทึกนี้งามนัก

ขอบพระคุณอาจารย์มากนะครับ

[อาร์ม]

สวัสดีค่ะอาจารย์

เป็นภาพที่น่ารักจังค่ะ ชวนยิ้มได้แต่เช้าเลยค่ะ

[โสภณ เปียสนิท]

อุ่นไอรักอุ่นละมุน

ขอน้ำนมอุ่นจากอกของแม่ดื่มกิน

ไพเราะจังครับ

[ปภังกร]

ความอบอุ่นคือความสมดุลระหว่างความร้อนและความหนาวเย็น

ในสังคมเราทุกวันนี้กลางวันช่างร้อนด้วยไฟแห่งความทะยานอยาก ที่สื่อทั้งหลายต่างอัดความรู้ ความคิด ความฝัน ให้เราต้องดิ้นรน ขวนขวายให้ได้มาตามสิ่งชั่วเร้นที่แฝงมาตาม อากาศ และ กระดาษทั้งหลาย

ย่ามกลางคืนในสังคมก็ช่างเหน็บหนาว สิ่งแวดล้อมรอบตัวก็เต็มไปด้วยภยันตรายที่สามารถกล้ำกลายเข้ามาได้แม้กระทั่งบนเตียงนอน

ยามเด็กจิตของเราจะจดจำความอบอุ่นที่ "สมดุล" ได้ครั้งที่คราวเราอยู่บนตักและภายใต้อ้อมกอดรักของ "แม่"

ครั้นที่เราโตขึ้นต้องก้าวขาออกจากบ้านมาเรียน มาทำงาน จิตของเราก็จะไขว่คว้าหาความอบอุ่นที่ "สมดุล" นั้น

คนเราจึงต้องแสวงหา ไขว่คว้า "ครอบครัว" โดยหวังว่าเขาหรือเธอจะมาเติมความร้อนที่ขาดหายในยามค่ำคืน หรือสามารถมีน้ำเย็น ๆ มาป้อมให้เมื่อยามตื่นในคราที่ชีวิตต้องไหลลื่นไปตามกระแสความร้อนแห่ง "สังคม"

แต่ทว่า... ต่างคนก็ต่างต้องการความสมดุลนั้น แต่ละคนจึงตั้งเป้าหมายว่า เขาหรือเธอคนนั้นจะต้องเป็นผู้มา "เติม" ให้กัน

เมื่อแต่ละคนหวังว่า เขาหรือเธอจะเติมให้ได้ จิตใจของเราก็จะสร้างความหวังขึ้นมา ครั้นเมื่อแต่ละคนไม่ได้ตั้งใจมาให้ แต่ตั้งใจมาเอาในสิ่งที่ขาดหาย ชีวิตครอบครัวก็ล่มสลายเพราะต่างไม่สมหวังดังตั้งใจ

ชีวิตครอบครัวคือชีวิตที่จะต้องให้ ต้องมอบความสมดุลแห่งความอบอุ่นให้แก่กันและกัน

ที่ชีวิตของฉันและเธอจึงต้องอยู่กับความจริงที่ไม่ละเมอไปกับโลกแห่งความฝัน

ถ้าหากความอบอุ่นที่เหมาะสมกับร่างกายคือ 37 องศาเซลเซียส เราก็ต้องพยายามประคองอุณหภูมิของครอบครัวได้ให้ 37 องศาเซลเซียสนั้น

ไม่มีสงครามเย็น ที่แต่ละคนบึ้งตึ้งใส่กันจนหนาวจับจิต

ไม่มีการสาดอารมณ์ ที่แต่ละคนต่างเก็บและกดไว้เมื่อชีวิตต้องทนอยู่ในที่ทำงาน

เมื่อกลับบ้าน เขาหรือเธอจะต้องสร้างบรรยากาศความรัก "ความอบอุ่น" ให้กันและกัน

โดยคิดถึงวันที่แม่โอบกอดเราทุกครั้งที่เราถือกระเป๋านักเรียนกลับเข้าถึงบ้าน

ข้าว ปลา อาหาร ที่แม่ตั้งเตรียมรอเราไว้

ความปลอดภัยจากศัตรูและอันตรายที่ได้รับจากพ่อ

เรามีหน้าที่ที่จะต้องเติมความร้อนและความเย็นให้พ่อดี

ถ้าหากใครร้อนมา ก็ใช้รอยยิ้มที่เย็นใจมอบให้แก่กัน

ถ้าหากใครเย็นมา ก็ใช้รอยยิ้มที่แสนอบอุ่นเพิ่มอุณหภูมิความรักภายในครอบครัว

รอยยิ้มจึงเป็นอุปกรณ์ชิ้นแรกที่ใช้ได้และหาได้ง่ายที่สุดที่เราจะมอบให้แก่กันและกัน

มาร่วมกันสร้างความสมดุลแห่งความอบอุ่น

เพื่อตัวเรา ครอบครัวของเรา และสังคมของเราจะได้อบอุ่น อยู่รอด และปลอดภัย...