บล็อกเกอร์แก่แก่...บันทึกเก่าเก่า...เรื่องราวเบาเบา

ผมเริ่มรู้จัก gotoknow  ครั้งแรกเลย เมื่อ พ.ศ 2551  เพราะอาจารย์เอก...อาจารย์จตุพร วิศิษฎ์โชติอังกูร  ท่านมาแนะนำให้เครือข่ายหมออนามัยลองเขียน ผมจึงเข้ามาดู แต่ยังไม่ได้สมัครและเป็นสมาชิก

จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร Independent Scholar ----- เป็นสมาชิกตั้งแต่: 24 มีนาคม 2549 18:30 เข้าระบบเมื่อ: 16 มิถุนายน 2554 07:32

 

จนกระทั่ง เมื่อประมาณเดือน กรกฎาคม 2552 ผมสนใจเรื่อง R2R มาก เลยค้นหาในอากู๋ พบท่านอาจารย์กะปุ๋ม อาจารย์ ดร.นิภาพร ลครวงศ์ เขียนถึงผมไว้ ผมเลยสมัครและเป็นสมาชิก และเขียนบันทึกชิ้นแรก น่าจะเป็นชิ้นเดียว  เป็นบทคัดย่อ R2R ของผม แล้วทิ้งและลืมไว้จนครบหนึ่งปี 

Ka-Poom พุทธะ-ทาสี บ้านต้นกล้า-เกื้อรัก เป็นสมาชิกตั้งแต่: 14 กุมภาพันธ์ 2549 11:50 เข้าระบบเมื่อ: 16 มิถุนายน 2554 21:24

 

เมื่อประมาณเดือน กรกฎาคม 2553 ผมได้ไปนั่งเกาะเวที R2R ครั้งที่ 3 และไปฟังห้อง ความสุขของ R2R ที่มีอาจารย์กะปุ๋ม เป็นผู้นำอภิปราย อาจารย์ชวนผมจับไมค์ประมาณเป็นแขกของอาจารย์เอง ทำให้ผมประทับใจในการเป็นผู้ให้ของอาจารย์มาก

 

ผมจึงคิดว่า เมื่อผมคิดจะให้แล้ว....ชีวิตผมเปลี่ยนแปลงไปทันที

 

ตั้งแต่นั้นมา ผมเริ่มตั้งตัวเป็นหนุ่มเชียร์ R2R ด้วยตัวผมเอง  ด้วยความคิดที่จะให้ความรู้ที่มี ให้กับน้อง ๆ พี่ ๆ หมออนามัย และ อสม.

 

พร้อม ๆ กันนั้น  ผมก็เริ่มเขียนบล็อกที่ gotonkow โดยมีคุณ 'วินัย' เข้าสิงตัวผม คือ ตั้งเป้าเขียนบันทึกวันละบันทึก เป็นบันทึกที่ดี และไม่ดี  ซึ่งถ้าวันไหนไม่อยู่บ้าน ไปต่างจังหวัด หรือต่างประเทศ (ก็มีเพียงประเทศลาว และเกาหลี 2 ประเทศ เท่านั้นครับ) ผมก็กลับมาใช้หนี้คืน

 

และผมก็ทำได้ตามที่ฝันไว้ครับ จนวันนี้ผมมีบันทึกของผม เกือบ 300 บันทึก

ผมหลงรักบันทึกของผม ทุกบันทึกเลยครับ

และผมก็นำบันทึกจากที่นี้ ไปกระจายที่เวปไซด์ของหน่วยงานของผม

http://phukieo.net/non_salao/

 

 

พอเขียนได้พักใหญ่ ณ วันนี้  ก็มีคนที่รู้จักผมถามผมว่า "ว่างนักหรือ ที่มีเขียนบันทึก"  หรือไม่ "อยากให้คนอื่น เขายอมรับ หรือเหงาเหรอ"

 

ถ้าอารมณ์ดีมาก ผมก็ตอบว่า "ว่าง ไม่มีอะไรทำ"

 

ถ้าอารมณ์ดีน้อย ผมก็ตอบว่า "ไม่ว่างหรอก ไม่ใช่เพราะงานหนัก หรือไปประชุม รับงานอื่น หรือไปเป็นวิทยากร แต่ตั้งแต่อาทิตย์หน้า เป็นต้นไป จะไปถอนกล้า ดำนา"

 

ล้อเล่นจริง ๆ ผมตอบว่า ผมอยากเขียนบันทึก เขียนเรื่องราวตนเอง แบ่งปันและเรียนรู้กับคนอื่น ๆ คุณรู้ไหมว่า สมองคนเรามีมากกว่า 6,000 เซลล์ และคนไทยทั้งประเทศ มีมากกว่า 60 ล้านคน ถ้าทุกคนเขียนเรื่องราวของแต่ละคน ประเทศไทยจะมีคลังการเรียนรู้มากมายแค่ไหน

 

และที่สำคัญผมอยากเขียนครับ มันมีเหตุผลที่เหตุผลไม่รู้จัก ผมได้รับสิ่งดี ๆ เข้ามาในชีวิตของคน อย่างน้อยผมได้ทำตามความฝันหนึ่งของผมแล้ว และผมมีความสุขในการเขียน ถึงแม้จะมีคนมาชอบหรือไม่ชอบบันทึกของผม

 

ผมมีเรื่องราวที่ผ่านเข้ามาในชีวิต และการทำงานมากมาย ซึ่งน่าจะเป็นประสบการณ์ต่อคนรุ่นเดียวกัน หรือรุ่นน้อง ๆ ลูก ๆ  ให้เรียนรู้ และประยุกต์ใช้ในการดำเนินชีวิตได้บ้าง

 

ผมตอบไม่ได้ว่า ผมหยุดเขียนเมื่อไหร่  แต่ตอนนี้ผมรักที่จะเขียนใน gotoknow ไปแล้วครับ

ที่แน่ ๆ ถ้าไม่เจ็บไม่ป่วยจนเขียนบันทึกไม่ได้ ผมคงเขียนได้อีก 3 ปี เพราะ สสส. ให้ทุนสนับสนุนพัฒนา gotoknow รายละเอียดตามหัวบันทึกนะครับ

 

ถ้าใครเบื่อ...ใครไม่ชอบ...ก็มองผ่าน ๆ ผมก็ได้นะครับ สำหรับ....   

บล็อกเกอร์แก่แก่...บันทึกเก่าเก่า...เรื่องราวเบาเบา

 

 

[หนานวัฒน์]

เลขสมาชิกผมยังน้อยกว่าคุณหมออีกครับ (มีแค่สี่หลัก) เข้ามาสมัครเพราะรุ่นพี่แนะนำแกมขอร้อง ต่อมาเมื่อทำงาน ก็เอาเคเอ็มที่ทำมาเผยแพร่ (แบบทางเดียว...เพราะผมก็หายไปเลย ฮ่าๆ) จนมาอยู่ที่คุนหมิง จู่ๆวันนึงมีเหตุให้ต้องเอาเคเอ็มปีล่าสุดมาลง... แต่คราวนี้ต่างออกไป เพราะคราวนี้ผมมีเวลามาอ่านความเห็น แล้วก็เขียนตอบ นอกจากนี้ยังติดสอยห้อยตามเรื่องราว-เรื่องเล่าของคนนั้น คนนี้ คนโน้น คนโน่นไปทั่ว....เรียกได้ว่าเตลิดเปิดเปิงจนติดงอมแงม...ขนาดช่วงนี้ต้องตรวจข้อสอบ ผมยังเปิด g2k ไว้อ่านแก้เมื่อยเลยครับผม...ฮ่าๆ

[KRUDALA]

คุณหมอทิมดาบขยันจังเขียนบันทึกวันละ1 บันทึก เผยแพร่ความรู้เป็นประโยชน์ต่อสังคมได้มากมาย

ครูดาหลาไม่มีใครแนะนำหรอกค่ะ ค้นพบโดยบังเอิญ เรียกว่าหัวเดียวกระเทียมโทนจริงๆ มีปัญหาอะไรก็ได้กัลยาณมิตรในG2Kช่วยแนะนำ จนติดใจไปไหนไม่ได้แล้วค่ะ

[แก้ว..อุบล จ๋วงพานิช]

การเขียนทำให้เราเชื่อมั่น ฝึกฝน และจดจำเรื่องราวดีดี

มาวันนี้เรารู้ว่า ดีใจที่มีพื้นที่แห่งนี้

ทำให้เรารู้สึกดี ถึงเขียนน้อยลง แต่ทุกบันทึกมีค่าเสมอ

[โสภณ เปียสนิท]

• นับกันตามหมายเลขอายุ ผมค่อนข้างจะมาก
• แต่นับเลขอายุบล็อกเกอร์แล้วของผมปี2553
• คงเป็นน้องใหม่อยู่มากที่เดียว
• อีกนานกว่าจะเก่ากับเขาบ้าง นะครับ

[ขจิต ฝอยทอง]

โชคดีที่ผมเก่าแต่ยังไม่แก่ ฮ่าๆๆ

[Boo]

สวัสดีค่ะคุณหมออิสาน

ตามคนเก่า คนแก่ ด้านบนมาค่ะ

สุขสันต์วันศุกร์นะคะ

[คิม นพวรรณ]

สวัสดีค่ะคุณหมอ

ยายคิม...แก่ไร้มาตรฐาน

แต่ขอบอกว่า...เก่ายังไม่มาก อิ ๆ ๆ

เรื่องราวเบา ๆ แต่หนักแน่นในความรู้สึก ในคุณค่า  ขอบอกค่ะ

[Ka-Poom]

พี่ก็ทั้งเก่าและแก่ค่ะ แต่ลมหายใจของพี่ก็ใหม่อยู่เสมอค่ะ 555

[มะปรางเปรี้ยว]

คุณทิมดาบคะ

ต้องขอบคุณมากๆ ที่ได้แบ่งปันสิ่งดีๆ ผ่านบันทึกนี้ ซึ่งได้สะท้อนมุมมองการเริ่มต้นและแสดงถึงแรงใจอยากที่จะทำตามเป้าหมายของตนเองค่ะ

การเขียนน่าจะเป็นอีกวาระหนึ่งของชาตินะค่ะ เพราะนอกจากจะแบ่งปันเรื่องราวด้วยการเล่าเรื่องด้วยตัวหนังสือแล้ว ผู้เขียนเองก็ยังได้ค้นพบศักยภาพบางอย่างของตนเองอีกด้วย

ขอบคุณที่แบ่งปันค่ะ ^_^