นิทานมหาสนุก 2
นิทานเรื่อง...............................................
ณ ป่าดงดิบแห่งหนึ่ง มีธารน้ำไหลไม่กว้างนัก ในลำธารมีจระเข้อาศัยอยู่ จระเข้จะหากินอยู่ทั่วไปในลำธาร สองฝั่งลำธารจะมีต้นไม้สูงแผ่กิ่งก้านมาหากัน มีลิงอาศัยอยู่บนต้นไม้เที่ยวเก็บผลไม้กิน ทั้งสองฝั่งลำธาร จระเข้มองเห็นลิงกระโดดไปกระโดดมาทุกวัน ก็คิดอยากจะกินเนื้อลิงเป็นอาหารหนักหนา คงอร่อยดี แต่ยังไม่มีโอกาสที่เข้าใกล้ลิงได้ จึงพยายามชวนลิงเป็นเพื่อนด้วย แต่ลิงรู้ทัน ไม่ยอมเป็นเพื่อนด้วย จระเข้จึงพูดหาอุบายว่า เจ้าลิงเจ้าจะต้องไปไต่ต้นไม้ทำไมให้มันเมื่อยขาล่ะ มาขึ้นหลังเราดีกว่า เราจะพาไปส่งฝั่งโน้น ลิงบอกว่าไม้เป็นไรเราไปได้ จระเข้ก็พยายามพูดทุกวัน ทุกวัน ทุกวัน ในที่สุดลิงเกิดใจอ่อนเชื่อจระเข้ ตกลงยอมเป็นเพื่อนกับจระเข้ จระเข้จึงลอยตัวยอมให้ลิงนั่งบนหลังพาว่ายน้ำไปส่งฝั่งโน้น จระเข้ทำดีเพื่อให้ลิงเชื่อใจ เมื่อลิงไม่ระแวงจระเข้ ลิงก็ไม่ระวังตัว อยู่มาวันหนึ่งจระเข้พาลิงไปส่งข้ามลำธาร แต่พอถึงกลางลำธาร จระเข้จมตัวลงและหันหน้ามาคาบลิงไว้ และพูดว่าไอ้ลิงหน้าโง่เจ้าอยู่บนต้นไม้สูงยังโง่กว่าเราที่อยู่ในน้ำ เราจะกินเจ้าแล้ว ลิงมีสติคิดหาทางเอาตัวรอดทันที ลิงพูดว่า กินเราก็ไม่ตาย เพราะหัวใจเราอยู่บนต้นไม้โน่น ไม่เชื่อก็ลองมองดูซิ ลิงก็ชี้ไปที่รังมดแดง จระเข้ว่ายน้ำเข้าไปใกล้ๆต้นไม้เพื่อจะดูหัวใจลิงให้ชัด แหงนหน้ามองเผลออ้าปาก ลิงได้โอกาส รีบกระโดดขึ้นต้นไม้ทันที แล้วบอกจระเข้ว่าเดี๋ยวก่อนนะเราจะเอาหัวใจมาให้เจ้ากิน เมื่อลิงไต่ขึ้นไปถึงยอดไม้ก็เขย่ารังมดแดงให้มดแดงร่วงหล่นลงมากัดจระเข้ จระเข้ถูกมดแดงกัดร้องด้วยความเจ็บปวด แล้วพูดว่าสักวันจะต้องกินหัวใจลิงให้ได้ ลิงเห็นจระเข้ดิ้นไปมาด้วยความเจ็บปวดจึงเกิดความสงสาร ช่วยเก็บมดแดงออกจากตัวจระเข้จนหมด จระเข้จึงเกิดความสำนึกผิด และพูดว่า เราขอโทษท่านลิงที่คิดจะกินท่าน ขอบใจท่านมากที่ไม่คิดร้ายต่อเรา ลิงบอกว่าไม่เป็นไรต่อไปนี้เรามาเป็นเพื่อนกันก็ได้นะ จระเข้กับลิงจึงสัญญาเป็นเพื่อนกันตั้งแต่นั้นมา และหากินอยู่ในลำธารและป่าแห่งนั้นอย่างมีควาสุข ตลอดไปตราบจนนานแสนนาน.........
อ่านนิทานเรื่องนี้แล้วได้ข้อคิดอะไรบ้าง...............
เพื่อน ๆ ท่านใดที่ไม่รังเกียจที่จะอ่านนิทานเบาๆ ยินดีต้อนรับค่ะอ่านแล้วช่วยตั้งชื่อเรื่องให้ด้วยนะคะ ถ้าถูกใจจะมีรางวัลเล็ก ๆ น้อย ๆ ให้ค่ะ ก็ยังไม่รู้ว่าจะให้อะไรเพราะยังไม่ไดซื้อเหมือนกัน............5555555
ความเห็น (12)
สวัสดีค่ะคุณครูทิพย์
ขออนุญาตตั้งชื่อเรื่องว่า
มิตรภาพแห่งความเป็นเพื่อนค่ะ
แล้วเรื่องนี้ก็สอนให้รู้ว่า....
นึกออกแล้วหนูจะมาใหม่ค่ะ
นึกออกแล้วค่ะ
แล้วเรื่องนี้ก็สอนให้รู้ว่า
การให้อภัยคือสิ่งที่สำคัญที่สุดค่ะ
เพราะคนเราทุกคนทำผิดกันได้
แม้แต่จระเข้ที่คิดร้ายต่อลิงก็ยังพ่ายแพ้คำว่า ให้อภัยเลย
ดังนั้นควรให้อภัยแก่กันค่ะ
สวัสดีค่ะ น้องวิมล ขอบคุณมากที่แวะมาอ่านนิทานเบาๆ ใช่แล้ว ค่ะ อภัย ยิ่งใหญ่ที่สุด ถ้าคนเราไม่ให้อภัยกันอะไรจะเกิดขึ้น คิดเสียว่าใครทำอะไร คงได้รับผลตอบแทนนั้นๆ สาธุ......
สวัสดีค่ะ น้องวิมล ขอบคุณมากที่แวะมาอ่านนิทานเบาๆ ใช่แล้ว ค่ะ อภัย ยิ่งใหญ่ที่สุด ถ้าคนเราไม่ให้อภัยกันอะไรจะเกิดขึ้น คิดเสียว่าใครทำอะไร คงได้รับผลตอบแทนนั้นๆ สาธุ......
- สวัสดีค่ะ
- ชื่อเรื่อง...และข้อคิดที่ได้"ให้อภัย...การให้ที่ไม่มีสิ้นสุด.."
- ครูทิพย์มีนิทานดีๆนะคะ
" เมตตาธรรมค้ำจุนโลก "......
สวัสดีค่ะ คุณ วอญ่าผู้เฒ่าที่ยังติดตามเพื่อ มาอ่านนิทานเบา ๆ ของเรารู้สึกดีใจว่าตัวเองก็ยังมีเพื่อนให้ความสนใจอยู่ ขอบคุณค่ะที่กรุณาตั้งชื่อมาให้ขอรับไว้พิจารณาค่ะ
สวัสดีค่ะ ท่าน ศน. ลำดวน ดีใจมากที่ท่านยังไม่ลืมคนที่มีความคิดเล็กอย่างเรา ยังคอยให้กำลังใจเสมอมาเช่นเดียวกันเราก็ยังมีท่านอยู่ในใจเสมอมา แม้ว่านานๆเราจะได้เข้ามาใน go สักครั้งหนึ่ง ขอบคุณมากที่กรุณาตั้งชื่อมาให้ขอรับเก็บไว้ในอ้อมใจค่ะ
เสนอชื่อเรื่องว่า "อย่าไว้ใจทาง อย่าวางใจคนคด" ครับผม
สวัสดีค่ะท่านอาจารย์ ภาณุวัฒน์ สกุลสืบ รู้สึกดีใจมากค่ะที่อาจารย์ยังไม่ลืมเรา และแวะมาเยี่ยมเรา ขอรับชื่อนิทานของอาจารย์ไว้ด้วยความยินดีค่ะ
ขอบพระคุณค่ะ อ.นุ 
ที่กรุณาแวะมาอ่านนิทานเบาๆ ของเราค่ะ หวังว่าเรื่องต่อไปคงจะแวะมาอ่านอีกนะคะ