น่าเสียดายนะครับไม่ได้เห็นเหล็กขูดบนคันนาอีกแล้ว
เอ หาตามพิพิธภัณฑ์น่าจะพบนะครับ
สวัสดีครับ อาจารย์โสภณ
ปัจจุบันเหล็กขูดเดินไปสู่พิพิธภัณฑแล้วจริง ๆ ครับ แต่ที่บ้านผมก็ยังใช้อยู่ กลับบ้านเยี่ยมพ่อแม่ก็เอามะพร้าวติดมือมาด้วย ถึงเวลาต้องใช้ก็ปอกเปลือกขูดเอาไม่ต้องซื้อยิ่งตอนนี้ราคาแพงด้วยซิครับ
ขอบคุณครับที่มาเยี่ยมทักทาย
เคยใช้สมัยเด็กๆ ค่ะพี่ ตอนนี้ไม่เห็นใครใช้แล้วค่ะ
เคยใช้เหมือนกันค่ะสมัยก่อน เวลาจะทำขนมหรืออาหารแต่ละทีต้องอาศัย
กระต่ายขูดมะพร้าวนี้ล่ะ ดูเหมือนจะเป็นกรรมวิธีที่ยุ่งยากแต่คิดอีกทีก็สอนให้เรา
อดทนและเห็นคุณค่ากับสิ่งที่ได้มานะคะ
อ.จันทวรรณ ครับ
เหล็กขูดผมยังใช้อยู่ และเพิ่งสร้างด้วย ชื้อส่วนปลายเหล็กขูดแล้วพ่อผมช่วยสร้างตัวมันให้ด้วยไม้ ตอนนี้ต้องใช้แล้วเพราะมะพร้าวแพงขึ้น ได้มาสักลูกก็พอได้กินแล้วครับ
สวัสดีครับ
ใช้กระต่ายทำให้นึกถึงเรื่องราวเก่า ๆ ครับ ได้มะพร้าวมาจากสวนหลังบ้านก็ได้ออกกำลังแขนกันบ้างครับ มีรสชาติไปอีกแบบนะครับ
คุณน้อง"สิงห์ป่าสัก"
ในวิถีชีวิตของคนบ้านนอก "เหล็กขูด" เป็นเครื่องมือที่แสดงให้เห็นน้ำใจและน้ำแรงที่เอื้ออาทรต่อกัน เรื่องเหล่านี้สะท้อนให้เห็นความแตกต่างของสังคมปัจจุบันกับอดีตชัดเจนมาก ปัจจุบันงานต่าง ๆ จัดด้วยน้ำเงินแล้วครับ
สวัสดีนายหัวชาญวิทย์ น้อยบ้านเต็มที ที่ยังมีเหล็กขูดอยู่ ที่เห็นก็เข้าไปอยู่ ที่ สถาบันทักษิณ ของอาจารย์สุทธิวงศ์หมดแล้ว
สวัสดีครับ
ก็ยังดีที่ยังมีที่ให้อยู่ 555