GotoKonow : จาก "มิตรภาพ" สู่......?
ฝนตกต่อเนื่องมาตั้งแต่เย็น ตอนนั้นยังไม่รู้ด้วยซ้ำไปว่าจะพักที่ไหน เดินเตร็ดเตร่อยู่ในโรงเรียนพักใหญ่คณะครูของโรงเรียนก็เชิญพวกเราไปพักที่บ้านพักครูหลังหนึ่งที่ว่างลงเพราะครูเพิ่งย้ายออกไป
บ้านพักที่ไม่มีคนอยู่ดูทรุดโทรมเป็นธรรมดา ภารกิจแรกจึงได้แก่ การเก็บกวาดทำความสะอาด พอให้มีที่ซุกหัวนอน ทั้งที่ยังไม่รู้ว่าบรรดาเครื่องนอนต่าง ๆ จะหาได้จากที่ไหน มีเพียงบ้านโล่ง ๆ
ไม่ได้คาดหวังว่าจะพบความสะดวกสบายอยู่แล้ว แต่ก็ไม่คาดคิดมาก่อนว่าจะทุลักทุเลได้ถึงเพียงนี้
ด่านแรกในการสอบอารมณ์ สำหรับการมาจัดกิจกรรมจิตอาสา “GotoKnow Camp” ครั้งที่ ๖ สำหรับผมถือว่า “สอบผ่าน” เช่นเดียวกับทีมที่มาร่วมทุกคน ไม่มีใครบ่นหรือเปรยให้ได้ยินถึงความยากลำบาก
โรงเรียนบ้านเกาะหมากน้อย ตั้งอยู่บนเกาะห่างจากแผ่นดินพอมองเห็นลิบ ๆ ใช้เวลาเดินเรือราว ๔๕ นาทีในยามคลื่นลมปกติ และจะนานกว่านั้นหากเผชิญคลื่นลมแรง
ทีมงานเลือกโรงเรียนนี้ทำค่ายฯ เพราะอยากให้โอกาสเด็ก ๆ ซึ่งไม่ค่อยจะมี
ชุมชนบ้านเกาะหมาก เป็นชุมชนมุสลิมขนาดใหญ่ ชาวบ้านทำประมงพื้นบ้านเป็นอาชีพหลัก บางรายที่พอมีที่ดินก็ทำสวนยางควบคู่กันไป
ชาวบ้านเกือบทั้งหมดส่งลูกหลานเรียนในโรงเรียนฯ ซึ่งเป็นโรงเรียนขยายโอกาสฯ เปิดสอนตั้งแต่ระดับอนุบาลไปจนถึง ม.๓ มีชาวบ้านเพียงบางส่วนที่พอมีฐานะดี จะส่งลูกหลานไปเรียนข้างนอก
ครูในโรงเรียนเกือบทั้งหมดเป็นครูรุ่นหนุ่มสาวที่มาบรรจุใหม่ และเมื่อครบกำหนดย้ายได้ ก็มักจะทำเรื่องย้ายขึ้นฝั่ง กลับออกไปหาความก้าวหน้าให้ตัวเองตามครรลอง ดูเหมือนว่าจะมีครูเพียงสองคนที่ผูกรักสมัครใจอยู่ที่นี่โดยไม่คิดจะย้ายหนีไปไหน คนนึงใกล้เกษียณรอมร่อ อีกคนหนึ่งเพิ่งมาอยู่ได้ไม่กี่ปี
กิจกรรมจิตอาสา “GotoKnow Camp” ซึ่งมีต่อเนื่องมาเป็นครั้งที่ ๖ ยังยึดหลักการเดิมคือ ใช้จ่ายอย่างเจียมเนื้อเจียมตัวในเรื่องที่จำเป็น
ใครมาร่วมได้ก็มาช่วยกัน ใครพร้อมจะสนับสนุนในทางใดทางหนึ่งก็ขึ้นอยู่กับความสะดวกของแต่ละคน รบกวนทรัพยากรจากทางโรงเรียนให้น้อยที่สุด ไม่แบมือขอเงินจากหน่วยงานฯ
เป็นเพราะการจัดกิจกรรมมีความจำเป็นต้องใช้จ่ายเงิน ที่มาของเงินคือการทำเสื้อขาย ซึ่งได้กำไรมาไม่กี่หมื่นบาท เงินก้อนนี้เป็นค่าใช้จ่ายจัดค่ายมาคราวนี้เป็นหนที่สอง
ที่สำคัญคือทำให้เรื่องการจัดค่ายฯ เป็นเรื่องง่าย ๆ แต่ไม่มักง่าย
รูปแบบกิจกรรมก็ยังยึดแนวทางตั้งแต่การจัดในคราวแรก คือ (๑) เน้นกระบวนการเรียนรู้ โดยใช้ (๒) เรื่องราวของชุมชนเป็นเนื้อหาความรู้
กระบวนการเรียนรู้ที่นำมาใช้ในค่ายฯ เป็นไปตามหลักหัวใจนักปราชญ์ คือ “สุ จิ ปุ ลิ” คือมุ่งเน้นการฝึกฝนให้เด็กในเรื่อง การฟัง การคิด การถาม และการเขียน
ส่วนเนื้อหา ก็เป็นเรื่องราวความรู้ต่าง ๆ ในชุมชน ทั้งเรื่องประวัติศาสตร์ ตำนาน-นิทาน-เรื่องเล่า ประเพณี-พิธีกรรม การละเล่น อาชีพ หรือภูมิปัญญาต่าง ๆ ฯลฯ
“GotoKnow Camp” คราวนี้แปลกไปกว่าคราวอื่นด้วยมีผู้มาร่วมค่อนข้างอุ่นหนา ทีมงานอีกเกือบ ๑๐ คนมาจากปลายด้ามขวานทอง อ.กะพ้อ จ.ปัตตานี
เยาวชนชายทั้ง ๗ คน คือ แกนนำเยาวชนจากต่างหมู่บ้านในเขต อ.กะพ้อ นำทีมโดยพี่เลี้ยงของเขา ซึ่งก็คือนักจิตวิทยาประจำโรงพยาบาลกะพ้อ ๒ ท่าน และพยาบาล APN หนึ่งเดียวในพื้นที่สามจังหวัดชายแดนใต้ ที่มาร่วมเรียนรู้ด้วยจาก ร.พ.รามัน
ทีมงานจากปลายด้ามขวานเหล่านี้ ไม่เพียงสร้างบรรยากาศการเรียนรู้ให้สนุนสนานเท่านั้น แต่ยังช่วยเป็นพี่เลี้ยงกระตุ้นการเรียนรู้ของน้อง ๆ ในแต่ละกลุ่มได้อย่างน่าสนใจอีกด้วย
หลายคนจึงกลายเป็นขวัญใจของน้อง ๆ ไปโดยปริยาย ในวันที่พี่ ๆ ร่ำลากลับบางคนถึงกับร่ำให้
ในระหว่างค่ายฯ การพบปะพูดคุยของคนต่างถิ่นที่มาร่วมเป็นทีมงาน การเข้าอกเข้าใจกันนำไปสู่มิตรภาพและเอื้ออารีย์ กิจกรรมที่จะต่อเนื่องจากคราวนี้จึงถูกกำหนดขึ้นในอีกราวหนึ่งสัปดาห์ถัดมา เข้าทำนอง “ตีเหล็กตอนร้อน”
เรานัดกันว่าจะไปจัดเวทีพูดคุยกันว่า “ทำอย่างไรจะสร้างเครือข่ายเยาวชนในพื้นที่ อ.กะพ้อ ? และจะทำให้มันเข้มแข็งได้อย่างไร ?”
ต่างคนต่างก็มีการบ้านของตัวเอง
เยาวชนทั้ง ๗ คน ซึ่งเป็นตัวแทนแต่ละหมู่บ้าน ก็จะไปชักชวนเพื่อน ๆ ในหมู่บ้านอีก ๔- ๕ คน มาร่วมวงการพูดคุย
พี่เลี้ยงฯ จากโรงพยาบาล ก็จะไปเตรียมความพร้อมขอใช้สถานที่ เตรียมหาข้าวปลาไว้เลี้ยงต้อนรับผู้ที่จะมาร่วมวงพูดคุย ฯลฯ
ทีมงานที่จะลงไปช่วยจัดกระบวนการพูดคุย ก็ต้องทำการบ้านว่าจะออกแบบกิจกรรมอย่างไร จึงจะสามารถตอบโจทย์ได้อย่างมีชีวิตชีวา
ไม่น่าเชื่อว่าความสัมพันธ์ของคนที่ไม่เคยรู้จักและพบหน้าค่าตาที่เกิดขึ้นในโลกออนไลน์ใน “GotoKnow” จะสามารถสร้างมิตรภาพและนำไปสู่การร่วมแรงร่วมใจกิจกรรมสร้างสรรค์ได้ต่อเนื่องมากว่าขวบปี...
ในครั้งที่ ๖ นี้ ผู้อยู่เบื้องหลังความสำเร็จมีมากมาก ไม่ว่าจะเป็นกัลยาณมิตรจำนวนมากที่ช่วยอุดหนุนซื้อเสื้อ จนทำให้ทีมงานพอมีค่าใช้จ่ายเดินทางไปทำกิจกรรมโดยไม่ต้องควักกระเป่ามากนัก
นอกจากนั้นยังได้รับความช่วยเหลือจากน้องเดย์ ซึ่งอยู่สายการบินนกแอร์ ช่วยประสานงานและจัดการเรื่องการเดินทางให้
พี่หนูรี ช่วยส่งขนมแสนอร่อยมาให้ลังใหญ่ ๆ รับประทานกันทั้งค่าย ทั้งวิทยากร ทีมงานและเด็ก ๆ ขนมชุดนี้อร่อยเป็นพิเศษ เพราะทำจากใจ
ขอบคุณทุกท่านด้วยบันทึกนี้ครับ...
.
ความเห็น (30)
ชื่นชมค่ะ ^^
สวัสดีค่ะพี่เกียรติศักดิ์
อย่างนี้เขาเรียกว่ามิตรภาพจากgotoknowใช่ไหมคะ?
มาชื่นชมด้วยคนค่ะพี่หนาน
จิตอาสา แม้ไม่เห็นหน้า ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน แต่ก็เหมือนรู้จัก คุ้นเคยกันมานานแสนนานเนอะพี่เนอะ
...สวัสดีค่ะคุณหนานเกียรติ..เมื่อไรจะผ่านมาเยี่ยมยายจ๊ะ..(ตอนนี้..ยุโรป.."อีแหก"..กำลังมาแรง..เจ้าค่ะ)....คราวหน้า..คงมีโอกาศ..สานใจไมตรี..กับกิจกรรมนี้บ้างนะเจ้าคะ..(หวังว่าคงจะไม่แก่เกินไป..สำหรับสภาวะสังคม..อ้ะ..)...ยายธี...
ครั้งที่ 6 แล้วเหรอค่ะ ชื่นชมมากค่ะ มีอะไรที่พอจะให้ช่วยเหลือทางนี้ได้บ้างบอกได้นะค่ะ
สวัสดีครับ พี่ หนูรี
ขอบคุณพี่หนูรีมากนะครับสำหรับขนม
อร่อยมากๆ ครับ พวกเราใช้เป็นอาหารเช้าทุกวันเลย
เสียดายไม่ได้พบพี่หนูรี คงมีโอกาสสักคราวนะครับ
สวัสดีครับ น้อง อำพร วุฒิฐิโก
ใช่ครับ นี่แหละคือมิตรภาพจาก gotoknow
สวัสดีเจ้า น้องอิง ชาดา ~natadee
เมื่อใดจะมีโอกาสได้ไปด้วยกันสักเตื้อละเจ้าน้องอิง ม่วนแต้ ๆ หนาจะบอกหื้อ...
- เป็นส่วนผสมของทีมที่มีพลังจริงๆนะเนี่ยหนานเกียรติ พี่คิม ลุงวอญ่า และทีม
- มีกำลังทั้งทางจิตใจ กำลังของวิธีคิดวิธีมอง กำลังของสติปัญญาเพื่อสร้างบทเรียนจากการปฏิบัติ
- เลยทำให้ได้ทั้งงาน,ได้ความโชคดีและความงดงามของชีวิตที่ได้ทำงานกับคนที่เชื่อมโยงมาเจอกันอย่างนี้,ได้สร้างเด็กๆลูกหลาน สร้างโลก และสร้างสังคมส่วนรวม ตามกำลังของตัวเราเองอย่างเต็มหัวจิตหัวใจ,ได้บทเรียนและตัวปัญญาที่กลั่นออกมาจากประสบการณ์การลงมือ มาบันทึกและถ่ายทอดสู่กัน
- งดงามดีครับ
เสียดายจัง ไม่ได้ไปร่วม ได้แต่ติดตามส่งกำลังใจมาทาง G2K ครับ
น้องหนานเกียรติ เปิดค่ายม. 1 ผู้เฒ่าคงไม่ได้ไปร่วมขบวน เพราะติดงานประชุมอนุกรรมการผู้ประสานงานของลูกจ้างกระทรวงสาธารณสุข ที่ รพ. มหาราช นครศรีฯ โอกาสหน้าจะไปเล่านิทานให้น้องๆฟัง(นายกติดคำผวนแล้วฮ่าๆๆๆ)
สวัสดีครับ ยายธี
กำลังเก็บเงินค่าเรือบินอยู่ครับ และหาช่วงเวลาที่จะเดินทางอยู่ครับ
เสียดายที่ยายธีมาเมืองไทยเที่ยวนี้ไม่ได้พาไปไหนเลย
ขอแก้ตัวคราวหน้าละกันครับ
กิจกรรมทำนองนี้มีอยู่บ่อย ๆ ครับ วันมะรืนนี้ก็จะเดินทางไปจัดเวิร์คชอพให้กับเครือข่ายเยาวชนที่ อ.กะพ้อ จ.ปัตตานี ครับ
สวัสดีครับ อ.จัน ดร. จันทวรรณ ปิยะวัฒน์
ขอบคุณที่แวะมาทักทายครับ
วันเสาร์นี้จะมีเวทีพัฒนาเครือข่ายเยาวชนที่ ร.พ.กะพ้อ ปัตตานีครับ
ผมไปลงเครื่องที่หาดใหญ่ มีของที่ระลึกไปมอบให้เด็ก ๆ บ้างไหมครับ
มาเชียร์..มาให้กำลังใจค่ะ..ด้านหลังก็เท่ห์..ด้านหน้าก็หล่อ..ลึกลงไปในใจก็งดงามจริงๆ..พ่อน้องเฌวา คนนี้
มาส่งกำลังใจให้นะคะน้องหนาน
ไม่ค่อยได้เข้ามาสักเท่าใดนักแต่ยังระลึกถึงเสมอค่ะ
สวัสดีค่ะ
ที่จริงวันเสาร์พี่ก็ว่าง แต่เพิ่งนัดกับต้นกล้าเสียแล้ว ก่อนหน้านี้ สู้ ๆ ๆ ๆ เงินหาได้ไม่ยากหรอก (เงินปลอม)
ขอบคุณอาจารย์มากมายที่ให้โอกาสน้องๆได้มีส่วนร่วมในกิจกรรมดีๆค่ะ^©^
มาแล้ว ป้ามอลลี่ คนดีของน้องๆ คราวหน้ามาแน่ คราวนี้ขอทำงานให้ลูกจ้างสาสุขก่อนน่ะ
สวัสดีครับ พี่คิม นพวรรณ
เราต่างก็สอบผ่านด้วยกันทั้งนั้นครับ...
เงินเหลือต้ังพัึนกว่าบาท ฮ่า ฮ่า ทำได้อีกเพียบ
หาใหม่นะพี่ คราวนี้ำหนังสือขาย
ฝากสวัสดีต้นกล้าด้วยนะครับ
สวัสดีครับ อาจารย์ วิรัตน์ คำศรีจันทร์
พวกเรานัดกันไปร่วมกิจกรรมกับอาจารย์ที่ศาลายาด้วยครับ
คงได้เล่าเรื่องราวเหล่านี้ให้ฟังกันแบบต่อหน้่า
มีหลายเรื่องอยากขอคำแนะนำจากอาจารย์ด้วยครับ
สวัสดีครับคุณหมอ นพ. ชาตรี เจริญศิริ
ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะครับ
มีโอกาสอยากจะชวนคุณหมอมาร่วมกิจกรรมแบบนี้สักคร้ังครับ...
คารวะท่านผู้เฒ่า วอญ่า-ผู้เฒ่า-natachoei--
ที่กะพ้อคงได้ไปหลายรอบครับ รอบนี้ถือว่าไปบุกเบิก ได้ผลยังไงเดี๋ยวกลับมาเล่าให้ฟังครับ...
สวัีสดีครับ พี่ใหญ่ นาง นงนาท สนธิสุวรรณ
ขอบคุณสำหรับกำลังใจและคำชมเชยครับ
จะว่าไปแล้วพี่ใหญ่ก็เป็นแรงสนับสนุนที่สำคัญในการจัดกิจกรรมแต่ละคร้ังเลยนะครับ
KPHยินดีให้อาจารย์ทุกท่านเข้ามาสัมผัสอีกบรรยากาศที่คิดว่าน่าจะเป็นในแบบที่กะพ้อเป็นค่ะ
บังวอญ่าห้ามพลาดหล่าวเน้อนายกรอร้องเพลงให้ฟังค่ะ
สวัสดีครับ พี่นาง นาง...มณีวรรณ ตั้งขจรศักดิ์
คึดฮอดหลายครับ...
สวัสดีครับ pamolly
ยินดีต้อนรับป้ามะลิ สมาชิกใหม่เอี่ยม GotoKnow ครับ
ชื่นชมผู้มีจิตใจงามทุกท่านทั้งคณะจริงๆค่ะ
ขอชื่นชมทีมงานทุกท่านๆ ครับ
เป็นบันทึกที่อ่านง่าย และละมุนละไม เเฝงไปด้วยข้อคิด น่าติดตาม เช่นเดิมครับ พี่หนานเกียรติ
- เพิ่งทราบจากที่คิมว่ามาตานี..บ้านผม
- ผมกลับจากกทม. ก็กลับตานีเหมือนกัน พรุ่งนี้จะไปเลี้ยงเด็กที่สถานเลี้ยงเด็ก บ้านปัตตานี กันทั้งบ้าน
- ขอบคุณนะครับที่มาดูแลเยาวชนที่บ้านผม