ลุกเถิด : ฉันจะเป็นกำลังใจ...
เลุกขึ้นเถิดนะเพื่อนรัก... ลุกขึ้นทายทักชีวิตหอมหวาน... ลุกขึ้นทายทักรับความเบิกบาน...
ในยามที่ท้อแท้.... สิ่งที่ดีที่สุดสำหรับคนเราคือ..กำลังใจ.. บทกลอนนี้เคยมอบเป็นกำลังใจให้น้องสาว/เพื่อนหญิงคนหนึ่ง...(นานมาแล้ว) วันนี้หยิบกลับมามอบเป็นกำลังใจให้ พ่อ - แม่ - ลุง - ป้า - น้า - อา - พี่ๆ - น้องๆ ตลอดจนเพื่อนฝูง ที่เป็นมิตรรักใน KotoKnow ทุกๆ ท่าน/คน ครับ
เธอเชื่อไหม... การคบใครสักคนใช่เรื่องง่าย...
เธอเชื่อไหม...การมีใครสักคนคอยห่วงใยเป็นเรื่องยาก...
แหละ เธอเชื่อไหม...การทำใจรักใครสักคนก็ลำบาก...
เธอเรียนรู้ประจักษ์แล้วนี่ ใยเธอต้องสับสน...
ในเมื่อเธอรู้แน่ชัดในใจตน ใยไม่สู้ทนเอาชนะใจตัว...
เริ่มใหม่เสียเถิดครับวันนี้ สร้างสิ่งดี ๆ ทิ้งความหมองมัว...
อย่าให้ดวงใจต้องปวดร้าวระรัว...
ด้วยหัวใจน้อย ๆ เธอปวดร้าวมานาน...
ลุกขึ้นเถิดนะเพื่อนรัก...
ลุกขึ้นทายทักชีวิตหอมหวาน...
ลุกขึ้นทายทักรับความเบิกบาน...
ฉัน “น้อยไพรวัลย์” ยังคอยเติมแรงใจ
(เมษา 46)
คำสำคัญ (Tags): #กำลังใจ#หัวใจน้อยๆ
หมายเลขบันทึก: 442510เขียนเมื่อ 5 มิถุนายน 2011 14:21 น. ()ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น