ในบางครั้งคนเรามักจะเจอะเจออะไรที่โอกาสไม่เอื้อ.. เข้าทำนองเจอไม้งามเมื่อขวานบิ่น... บทกลอนนี้ผมแต่งเล่นๆ เมื่อได้พบหญิงสาวนางหนึ่ง ที่กำลังเอาะๆ.. เรียกว่างามทั้งกาย งามทั้งใจ หากแต่เธอ..อ่อนวัยเกินกว่าจะเรียนรู้คำรัก หรืออาจเพราะผมเกิดนานไป... (ปล.เน้นว่าเป็นภาษากลอน...นะครับ)
ไม่มีความเห็น