ลืมเสีย...
แต่เมื่อกาลเวลาล่วงเลยไป ผมถึงได้รู้ว่าหลายสิ่งหลายอย่าง "เวลา" เป็นตัวช่วยที่ดีมากครับ... เวลา...
ผมแต่งกลอนนี้ไว้ตอนช่วงอายุยี่สิบต้นๆ เพื่อจะบอกและปลอบใจตัวเองว่า "ลืมเขาเสีย" แต่ความรู้สึกในเวลานั้น มันคือสิ่งที่ยากเหลือหลาย แต่เมื่อกาลเวลาล่วงเลยไป ผมถึงได้รู้ว่าหลายสิ่งหลายอย่าง "เวลา" เป็นตัวช่วยที่ดีมากครับ... เวลา...
ลืมเสียเรา
อย่าให้เขานั้นเหยียดหยาม
ว่าเรานั้นนิสัยทราม
เพียงเพราะรักเขาข้างเดียว...
ลืมเสียเรา
อย่าให้เขาได้ฉุนเฉียว
ว่าเรานั้นเป็นคนเลว
หญิงคนเดียวลืมเสียเรา...
ลืมเสียเรา
อย่ารักคนมีเจ้าของ
เพราะเรานั้นจะตรมตรอง
น้ำตานองเพราะรักข้างเดียว…
ลืมเสียเรา
เขาไม่รักเราหรอกหนา
คนที่รักเรามีนี่นา
จะบ้ารักเขาอยู่ทำไม…” ( พฤษภา 42 )
หมายเลขบันทึก: 442498เขียนเมื่อ 5 มิถุนายน 2011 12:54 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2012 19:35 น. () สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น