ห้ามใจไม่ให้รัก....
ความที่ใจเป็นนาย เราเลยต้องทนกล้ำกลืน อยู่กับความหวังที่เลื่อนลอย เพราะห้าใจไม่ได้....
ผมแต่งกลอนนี้ เพื่อบ่งบอกถึงอารมณ์รักที่มีต่อผู้หญิงคนหนึ่ง สมัยเมื่อสิบกว่าปีที่แล้ว ซึ่งยังคงเป็นการวงเวียนอยู่กับความรัก ที่เรียกว่า "รักเขาข้างเดียว" แม้จะรู้ แม้จะห้าม แต่ใจเจ้ากรรมก็มิค่อยจะเชื่อฟัง นี่ละมั้งที่เขาว่า "ใจเป็นนาย กายเป็นบ่าว" ความที่ใจเป็นนาย เราเลยต้องทนกล้ำกลืน อยู่กับความหวังที่เลื่อนลอย เพราะห้าใจไม่ได้....
“รู้ทั้งรู้ว่ารัก
จำต้องหักห้ามใจไว้
เพราะตัวฉันเป็นคนไกล
เลยไม่ได้ดังใจปอง…
พรหมไม่ได้ลิขิตฉัน
ให้เหมือนดังเธอทั้งสอง
ตัวเธอนั้นมีคนจอง
ฉันจึงหมองระทมใจ...
หากโอกาสพอมีให้
จะขอใกล้มิห่างหาย
จะขออยู่เคียงข้างกาย
ในฤทัยมิห่างกัน”
(31 ธันวา 42)
หมายเลขบันทึก: 442500เขียนเมื่อ 5 มิถุนายน 2011 13:12 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 ธันวาคม 2012 13:45 น. () สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (2)
สวัสดีค่ะ
ชื่นชมรักนี้ยั่งยืนนัก....
สวัสดีครับ อาจารย์ลำดวน ขอบคุณสำหรับกำลังใจครับ
สวัสดีค่ะ ชื่นชมรักนี้ยั่งยืนนัก....
มันคือความรู้สึกสมัยเมื่อผมเป็นวัยรุ่นนะครับ... อารมณ์ว่าไป
หลงรักคนมีเจ้าของ (แอบอิจฉาเล็กๆ) จึงต้องมานั่งทำใจครับ...