ผมไม่รักษา... อย่ามาบังคับผมนะ
เด็กวัยรุ่น 16 ปี ได้รับยาเคมีบำบัด BEP 5 วัน
พอได้ยา 2 วัน เด็กทนไม่ไหว บ่นอยากกลับบ้านอย่างเดียว ไม่ยอมบอกว่า...จะกลับไปทำไม แม่ไม่ยอมให้กลับ จะต้องรับยา หมอเจ้าของไข้ปรึกษา จิตแพทย์มาให้ยา valium&Hadol ชนิดฉีด พอเคลิ้มๆ แม่ขอร้องให้เราให้ยาเคมีต่อ เราก็ให้ยาเคมีต่อจนหมด
ผมไม่รักษา อย่ามาบังคับผมนะ
พยาบาลก็คิดว่า... เราไม่ควรบังคับใจเด็ก ถ้าเขาไม่ต้องการยาเคมี แต่เราก็ได้พูดอธิบาย ผลดีผลเสียถ้าได้ยาและไม่ได้ยาตามกำหนด
แต่สุดท้าย แม่ต้องยอมทำตามเด็ก คือ ขอกลับบ้าน
พอมารับยาครั้งต่อมา เดือนนี้
คนไข้มาไม่ตรงตามนัด แต่พอเด็กเป็นลมที่บ้าน เด็กยอมมา รพ
เพราะแม่บอกว่าเขากลัวตาย พอมาถึง รพ เด็กก็ไม่ยอมรับยาอีก
ระหว่างเตรียมให้ยาเคมีบำบัด พยาบาลให้น้ำเกลือ pre hydration พอแม่เผลอและพยาบาลกำลังไปเตรียมยาเคมีมาให้ เขาก็เดินหลบหนีไปถอดน้ำเกลือทิ้งไว้หน้าลิฟท์ แม่รีบโทรตามให้กลับมาก่อน คุยอยู่นาน
พยาบาลจึงบอกแม่ว่า บอกให้กลับมาก่อน เพราะถ้าใส่ชุดคนไข้วิ่งออกไปนอก รพ รปภ หรือตำรวจจะจับไปนะ ถ้ากลับมาจะบอกหมอให้กลับบ้านให้
พอเด็กกลับมา....
แม่ก็ยื่นคำขาดอีกว่า.... ต้องรับยา แม่ไม่ยอมให้กลับ เพราะเด็กบอกว่า...คิดถึงเพื่อน
พยาบาลก็ไปคอยดูแลเอาใจใส่และบอกแม่ว่าใจเย็นๆ เขาอาจมีเหตุผลมากกว่านั้น
พยาบาลก็ไปนั่งพูดคุยอยู่นาน.....
เด็กบอกว่า ....ผมอยากกลับไปสอบวิชาภาษาไทยให้ผ่าน ผมจะได้วุฒิ ม3 แล้วผมก็จะสบายใจที่จะมารับยา เราอนุญาติให้กลับแล้วนัดมาสัปดาห์หน้า
ประเด็น คือ เด็กอายุ 16 ปี กรณีที่เด็กไม่ยอมรักษา จะต้องให้แม่เซ็นยินยอมไม่สมัครใจรักษา แต่แม่ไม่ยอม จะทำอย่างไรดีนะ
เราได้แต่คุยกับแม่ว่า.... ไม่ควรบังคับเด็ก ทั้งหมอและพยาบาล ก็มาช่วยพูดคุยทั้งกับแม่และเด็ก
สุดท้ายก็ให้กลับบ้าน และนัดครั้งต่อไปอีก 1 สัปดาห์
ความเห็น (23)
สวัสดีครับ
หวังว่า น้องคงจะกลับมานะครับ
น้องอายุยังน้อย ยังแข็งแรง ต้องหายโดยเร็วแน่นอน
เป็นกำลังใจน้องนะครับ
และเป็นกำลังใจให้คุณแม่น้อง และทีมสุขภาพทุกท่านนะครับ
สวัสดีค่ะพี่แก้ว
วัยรุ่นเข้าใจยาก และเข้าใจแม่ คงเจ็บปวดที่ลูกไม่อยากรักษา...เพราะแม่กลัวลูกตาย...
สอบถามเด็กยังห่วงเรียน...หรือมีประสบการณ์ไม่ดีเกี่ยวกับยาเคมี เราอาจต้องมานั่งคุยเปิดใจกัน(เมื่อเด็กพร้อม)
เคยมีเหมือนกันที่เด็กวิ่งหนีเคมี...จะกลับบ้าน...เราก็ใช้วิธีคุยและพบกันครึ่งทาง
อดิเรกคะ
พี่กำลังเตรียมอยู่ว่า จะพูดยังไงให้น้องยอมรักษา
เราลองทำตามเงื่อนไขสุดท้ายว่า จะไปสอบภาษาไทย ได้วุฒิ ม 3 แล้วจะสบายใจ
ก็หวังว่า.. น้องจะยอมทำตามสัญญา
อยากเป็นพยาบาลบ้างจังเลยค่ะ
น่าสนุกดี
เด็ก บอกว่า ทรมานมากเวลารับยาเคมี หมอบอกว่า หมอจะให้ยาป้องกันอาการคลื่นไส้ อาเจียน
แดงคะ
จิตแพทย์มาให้ยาคลายเครียด พอเด็กทานยาก็ดูผ่อนคลาย และว่าง่ายขึ้น
พี่ก็เข้าไปนั่งคุยทั้งกับแม่และเด็ก ว่าแม่รักหนู อยากให้หนูหาย
เด็กขอให้แม่นอนกอดด้วย เราก็บอกว่า ได้
แม่ก็นอนกอดลูกวัยรุ่น เพื่อให้เป็นส่วนตัว เราจึงกั้นม่านให้บังตาจากคนอื่นๆ
ยินดีค่ะ คุณวิมล
เจอกรณีแบบนี้ก็ลำบากใจนะคะพี่แก้ว แต่ท้ายที่สุดก็เป็นสิทธิของผู้ป่วยที่จะตัดสินใจ เราเองทำได้เพียงให้ข้อมูลเค้า
ดาวเจอคนไข้ gram negative septicemia ขอกลับบ้านไปรักษาด้วยยาสมุนไพร...พูดแล้ว อธิบายแล้ว แต่เค้ายอมรับผลที่จะตามมาทุกอย่าง ในที่สุดก็ต้องยอมให้เค้ากลับ ทั้งๆ ที่ใจเราไม่อยากให้กลับไป แต่ก็ชีวิตเค้านี่คะ...เค้าย่อมมีสิทธิที่จะตัดสินใจ เราไปตัดสินใจแทนก็ไม่ได้
ขอให้น้องเค้ากลับมารับเคมีบำบัดตั้งแต่ในระยะที่ยังรักษาได้นะคะ...ถ้ามาช้าเกินไปรู้สึกเสียดายค่ะ
คุณหมอดาวคะ
พี่แก้วได้ให้ยาเคมีคราวที่แล้ว ตามที่แม่ขอร้อง
ขณะตัวน้องเขาได้รับยานอนหลับ พี่ยังมานั่งคิดว่า ถูกไหมนี่ จะต้องให้ยาเคมีโดยที่น้องไม่รับรู้เต็มที่
พี่ก็เลยบอกแม่น้องว่า.... เราควรจะต้องให้สิทธิน้องเขาด้วยนะคะ
แพทย์และพยาบาล...คอยดูแลให้กำลังใจทั้งแม่และลูก
สุดท้าย... ก็ต้องทำตามน้องอยู่ดี
พี่ก็จะรอน้องเขากลับมา ตามที่เขาบอกว่า ขอไปทำตามภาระกิจที่ต้องทำค่ะ
สวัสดีค่ะ
คุณหมอ คุณพยาบาล เจอคนดื้อเหมือนครูเลยนะคะ "ผมไม่อยากเรียน" ได้ยินเป็นประจำค่ะ
สู้ ๆ ๆ นะคะ
รักและคิดถึงนะคะ
- ไม่ยอมให้ยา เพราะอยากไปสอบ
- พี่แก้วเก่งจัง ได้จุดสำคัญมาจนได้
- เด็กวัยนี้มีความคิดเป็นของตนเองแล้วนะครับ แล้วก็มักจะขัดแย้งกับพ่อแม่หลายเรื่อง ผมคิดนะ บางทีเด็กเชื่อ idol ของตนเองมากกว่าพ่อแม่
- ผมคิดถึง ครู หรือ ใครสักคนนะครับ ที่เด็กเชื่อมากๆ
น่าเห็นใจทั้งหมอและคนไข้นะคะ ต่างคนต่างมีเหตุผลของตัวเองเพียงแต่ว่า
เหตุผลนั้นมันไม่ตรงกันเท่านั้นเอง คิดว่าเมื่อได้พูดคุยกันเมื่อเด็กพร้อม
มากกว่านี้ทุกอย่างคงจะดีขึ้นนะคะ.......
เอาใจช่วยให้ผ่านพ้นไปได้ด้วยดีทุกฝ่ายค่ะ
เป็นสิ่งที่ท้าทายสำหรับพวกเราในการที่จะชี้แจง ให้ข้อมูลแก่ผู้รับบริการ เพื่อให้เขาตัดสินใจ
ถ้าเขาไม่รับ เราก็คงต้องกลับมาทบทวน ว่าเราเต็มที่แล้วหรือยัง พบกันครึ่งทางได้หรือไม่
หลายครั้งที่เขาบอกว่า เข้าใจ แต่ไม่ยอมรับเพราะ เหตุผลหลายๆ อย่าง สุดท้ายก็ต้องยอมรับในการตัดสินใจของเจ้าของชีวิต
หลายครั้งที่เขาบอกว่า ขอบคุณที่ให้ข้อมูลเพิ่มเติม จนทำให้เขาสามารถตัดสินใจยอมรับได้
ชื่นใจคะ พี่แก้ว
และหวังว่าน้องจะกลับมารับยาเมื่อภาระกิจเสร็จสิ้น
เหตุอยู่ที่การไม่ได้คุยกันนะค่ะ
เด็กก็มีเหตุผลของเค้า พ่อแม่ก็ด้วยความเป็นห่วง
ถ้านำความห่วงและเหตุผลมาบวกกัน ทุกอย่างก็คงผ่านไปด้วยด้วย
เป็นกำลังใจให้เสมอสำหรับผู้ปฏิบัติงาน และหวังว่าน้องคงสอบผ่านด้วยความสบายใจน่ะ ^^
- บางครั้งความเจ็บป่วยมากๆก็ทำคนไข้ท้อ...
- เคยประสบกับตัวเองค่ะป่วยจนหมดกำลังใจน่ะค่ะ
- พยาบาลคือพลังสำคัญ ผู้เสียสละ ดูแล รักษา
- ขอบคุณแทนคนไข้ทุกคนค่ะ
พี่แก้ว เยี่ยมมากที่หาจุดของเขาพบว่าเขาจะไปสอบ แสดงว่าเขามีอะไรอยู่ในใจอีกครับ ลองค้นดูสู้ๆๆครับ...
ขอบคุณหมอเต็ม
ขอบคุณกระติก
ขอบคุณครูไก่ พี่คิม คุณดรามาและ ดร ขจิตค่ะ
พี่กำลังรอว่าน้องจะกลับมาตามวันนัดไหม
จะรายงานให้ทราบนะคะ
น้องมานอนรักษาต่อ ได้รับยา 3 วัน วันนี้น้องขอกลับบ้าน ไม่ขอรักษาต่อไป
จะ update case นี้ต่อค่ะ ในบันทึกหน้า
น่าเห็นใจทุกฝ่ายนะคะ..ได้เคยอ่านบันทึกของ คุณกานดา แสนมณี กัลยาณมิตรG2K เล่าถึงการรักษาอีกทางเลือกหนึ่งซึ่งทรมานน้อยกว่า และได้ประสิทธิผลเท่ากัน..ลองเข้าไปอ่านดูนะคะ..ขอให้กำลังใจค่ะ..
สวัสดีค่ะ พี่แก้ว
ส่งกำลังใจไปช่วยน้องอีกแรงค่ะ
โรงเรียนควรให้รางวัลเด็กคนนี้นะครับ
ยอมสละชีวิตเพื่อการศึกษา
ควรสร้างอนุสาวรีย์ไว้หน้าโรงเรียน
หายากนะครับ ผมว่า
- สวัสดีครับ
- ณ วันนี้ สรุปว่า น้องไม่รักษาต่อแล้วหรือครับ
- เหตุผลการไปสอบแท้จริงแล้ว ใช่อย่างนั้นจริงๆ ไหมครับ
- ผมมีเคสที่ใกล้เคียงกันครับ เด็กวัยรุ่น ยุคนี้ คิดอ่านไม่เหมือนคนรุ่นเราตอนนั้น
- เขาจะเก่งมากเรื่องการหาคำพูดและเหตุผลที่คิดว่าเราอยากได้ยินและเห็นใจ
- แต่เขาต้องดูดีด้วยนะครับ
- สุดท้ายคำตอบที่ต้องการคือเราต้องยอมเขา
- สังคมของขอนแก่นกับโคราชไม่ต่างกันมากนัก ปัญหาวัยรุ่นก็ใกล้เคียงกัน
- ผมเป็นกำลังใจให้นะครับ
- ขอบคุณที่ล่าประสบการณ์ที่ทรงคุณค่าแบบนี้ และทุกๆ เรื่องที่ผ่านมา
ขอบคุณพี่ใหญ่ที่แนะนำค่ะ
ขอบคุณน้องชาดาที่มาให้กำลังใจนะคะ
ขอบคุณอาจารย์โสภณที่เข้าใจเด็กวัยรุ่น
ขอบคุณลุงเสิดค่ะ น้องเขาไปสอบจริง สอบผ่านเขาก็กลับมารักษา แต่ทนความเหนื่อยใจไม่ไหว พวกเราพยายามดูแลน้องให้ดีที่สุด แต่น้องทนไม่ได้ จะเล่ารายละเอียดในบันทึกต่อไปนะคะ เรื่องยาวมาก....
สวัสดีค่ะพี่แก้ว
ให้กำลังใจทั้งผู้ป่วย คุณแม่และทีมผู้ดูแลค่ะ