หลากกายวายชีวาตม์
กล่นหาดทรายแทบก่ายกัน
ต่างคนต่างชนชั้น
ต่างสัญชาติต่างนิวาสสถาน
รวยและจนคลื่นชนดะ
สี่วรรณะคละจันฑาล
ล้วนแพ้แก่ยมบาล
บวมฉึ่งประจานเหม็นปานกัน
ก็ไฉนยามมีชนม์
มัวถือตนก่นเดียดฉันท์
อัตตาว่าเป็นตัน
กว่าจะรู้ทันมันก็สายเอย
บัวแอร่ม แจ่มใจ
มกราคม 2548
บทกวี “สึนามิ”
เทพปีศาจ “สึนามิ”
เขียนโดย ศุภฤกษ์ รมยานนท์
********
พื้นก้นบึ้งใต้สมุทรไหวเคลื่อน...สะเทือนเลือนลั่น
เบื้องบาดาลพลันผุดคลื่นขุนเขาพลังมหาศาล
ขับเคลื่อนกระแสวินาศถาโถมกะทันหัน
กระแทกซัดชีวิต
กระชากพรากจิตวิญญาณ
ล้างผลาญสรรพสิ่ง
ชีวิตนับแสนกว่า ๆ
ด้อยค่ากว่าอำนาจวิบัติของท่านนับล้านขุม
“สึนามิ” ...
“สึนามี” !
เทพปีศาจผู้ผุดขึ้นมาจากใต้สมุทร
ท่านเองก็เช่นกัน ด้อยกว่าพวกเรานับล้านขุม
เพราะท่านนั้นไร้ชีวิตและไร้ซึ่งจิตวิญญาณ
ปราศจากจิตสำนึก
ไม่รู้สึกรู้สาถึงวินาศที่ตนเป็นผู้ก่อ
ไม่รู้สึกรู้สาถึงความสูญเสีย
ความตาย...ความฉิบหายวายวอด!
ท่านไม่ยินดียินร้ายกับการพลัดพราก
ไม่ยินดียินร้ายในความเศร้าโศกอาดูรของพวกเรา
ถึงแม้ท่านจะทรงไว้ด้วยพลังมหาศาล
ถึงแม้กินเวลานานเกินศตวรรษ
กว่าท่านจะมาปรากฏร่างมหึมา...สง่างาม
เปี่ยมด้วยรังสีแห่งความตาย
ความฉิบหายวายวอด!
พวกเราบนผืนแผ่นดินนี้
ต่างรู้กันแล้ว...ได้เห็นชัดกันแล้ว
ชีวิตพวกเรานับหมื่นนับหมื่นเซ่นสังเวยท่านไปแล้ว
จงจากไปเถิด...จากไปโดยไม่ยินดียินร้าย
จากไปให้นานแสนนาน
ยามเวลาพ้นผ่านเกินกว่าศตวรรษ
หากท่านกลับมาปรากฏอีกครั้ง
พวกเรานับร้อยล้านชีวิต
จักรวมประกายจิตวิญญาณเป็นประทีบดวงมหึมา
ผืนพสุธาจะพลันผุดคลื่นปราการแกร่งกล้า
อันยิ่งยงกว่าคลื่นขุนเขาพลังมหาศาล
จักผลักดันให้ท่านลงไปจมนิ่ง ณ เบื้องบาดาล
อย่างไม่มีวันกลับมาผุดโผล่โอ้อวด
ผลงานอันวินาศของท่านอีกนับชั่วกัปชั่วกัลป์
--------------------
ศุภฤกษ์ รมยานนท์ อ่านบทกวีชิ้นนี้ที่ หอศิลป์เจ้าฟ้าฯ
เมื่อวันที่ 15 มกราคม 2548
กิตติศักดิ์ ตั้งเสริมเกียรติ