ก่อนขึ้นเวที...ผมตื่นเต้นทุกครั้ง

เมื่อวานนี้ ผมจะกราบขอพรแม่ตั้งแต่เช้า ผมรู้สึกอุ่นใจกับคำอวยพรของแม่

ผมกราบที่เท้าแม่ และหอมแก้มแม่...สิ่งที่เป็นพลังของผมมันช่างเปี่ยมล้นจัง

จนอยากแบ่งปันความรู้ดี ๆ ให้กับคนอื่น ๆ

ผมออกเดินทางเลิกงาน ไปจังหวัดสุรินทร์

เพื่อไปนำเสนอผลงานวิจัย ของเวทีวิชาการสาธารณสุขเขต 14 ครั้งที่ 12

เหนื่อยมากครับ กว่าจะมาถึงเกือบ 4 ทุ่ม

ไปทานข้าว แล้วมาปรับสไสด์ และซ้อมในห้องของโรงแรมทองธารินทร์ จนถึงตี 2

แล้วนอนหลับใหล ตื่นขึ้นมา 6 โมงเช้า

โทรศัพท์ไปหาภรรยา และทิมดาบ ...เป็นกำลังใจสำหรับผมมากครับ

และผมลงไปทานข้าวเช้า

ผมรีบไปห้องลองสื่อ เพื่อนำสไสด์ไปลงคอมพิวเตอร์

และเดินไปที่หาโรงแรม ไปนั่งลานศาลพระภูมิ ไหว้พระ และนั่งสมาธิ

รู้สึกตื่นเต้นทุกครั้ง ถึงแม้จะขึ้นเวทีมากมายแล้ว

ตอนนี้ คิดอยู่ในใจว่า คนที่ฟังคงจะมีความสุขกับเรื่องราวที่ผมนำเสนอ

อาจารย์วิพากษ์ไม่เป็นไร ผมชอบ จะได้ความรู้อีกมุมมองใหม่

และตอนนี้ผมตื่นเต้นจัง

แม้แตะแท่นพิมพ์ทุกตัวอักษร บนเครื่องคอมพิวเตอร์ ที่ล็อบบี้แห่งนี้ครับ

วันพุธที่ 11 พฤษภาคม 2554

เขียนใน GotoKnow โดย ทิมดาบ
ใน Why Things Research, R2R ?

คำสำคัญ (Tags): #ตื่นเต้น#สมาธิ#สุรินทร์#แม่#วิชาการสาธารณสุข เขต 14

หมายเลขบันทึก: 438913เขียนเมื่อ 11 พฤษภาคม 2011 08:36 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 ธันวาคม 2012 13:43 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน