ยินบทเพลงคิมหันต์ตาวันตรู่ ย่างฤดูดอกไม้ร่วงพุ่มพวงเหงา
ราวชีวิตอนิจจาใต้ฟ้าเทา เคียงคู่เงากรรมก่อนสะท้อนเยือน
หอมกลิ่นกรรณิกาวันฟ้าหมอง ภาพเก่าฟ้องคนึงคิดถึงเพื่อน
รุ่งสางแล้วกลิ่นกรุ่นเคยคุ้นเตือน คล้ายบอกว่าอย่าลืมเลือนเพื่อนคนไกล
หยาดน้ำค้างพร่างพราวเช้าวันนี้ หวามฤดีเหลือทนจนวาบไหว
ความคิดถึงลามทาผวาใจ เกรงคนใกล้ใจแอบ..เข้าแนบครอง
แว่วเพลงมนต์คนไกลยังไพเราะ ท่วงเสนาะกินใจไม่เป็นสอง
ทุกคราฟังเพลงร่ำใจลำพอง มันเรียกร้องอยากใกล้สาวหนาวเหลือเกิน
ช.ศรีนอก
ไม่มีความเห็น