การเดินทางสู่นราธิวาสอีกครั้ง

ถ้าชีวิตเราแปรเปลี่ยนจากความหวาดกลัวเป็นการเรียนรู้ เราจะพบว่าความหมายแห่งการเกิดนี้พึงทำอะไรได้บ้าง

คล้ายกับว่านี่คือความเป็นปกติของเส้นทางแห่งการงาน

การเดินทางมานราธิวาสครั้งนี้เป็นรอบที่สองของความต่อเนื่อง "การพัฒนางานประจำด้วยการทำวิจัย"... R2R ห่างจากครั้งก่อนเว้นไปหนึ่งเดือน ข้าพเจ้าได้รับทราบความก้าวหน้าผ่านเค้าโครงที่นักพัฒนางาน R2R ส่งมาให้อ่านหลายท่าน สะท้อนถึงความมุ่งมั่นและตั้งใจที่จะทำ

ก่อนหน้าที่มีข่าวของการประสบภัยของพี่น้องชาวใต้ข้าพเจ้าได้สอบถามมาก่อนหน้าว่าจะยังคงดำเนินต่อหรือพักโครงการไปก่อน ซึ่งก็ได้รับคำยืนยันจากคุณสุทัศน์ว่าสถานการณ์เรียบร้อยและดำเนินการขับเคลื่อน R2R ต่อ

เมื่อวาน ๑๙ เมษายน พ.ศ.๒๕๕๔...

ข้าพเจ้าออกเดินทางจากบ้านประมาณ ๖ โมงเช้าเพื่อไปขึ้นเครื่องที่สนามบินนานาชาติอุบลราชธานีแล้วต่อเครื่องที่ดอนเมืองมาลงที่หาดใหญ่...ครั้งนี้น้องยาและน้องเกนเป็นผู้ไปรับซึ่งก็พี่กูลเช่นเดินที่ขับรถ...

ข้าพเจ้าเผลองีบไปด้วยความอ่อนเพลียอันสืบเนื่องมาจากการเมาเครื่องที่บินผ่านทัศนวิสัยแปรปรวน...พอลืมตาเห็นระยะทางก็น่าจะประมาณอีกหนึ่งชั่วโมงก็จะถึงนราธิวาส ... สองข้างทางเริ่มคุ้นเคย

การมาบ่อยๆ ทำให้มองเห็นความเป็นปกติของที่นี่ ซึ่งสำหรับข้าพเจ้าแล้วเรียนรู้ที่จะเรียกสภาวะนี้ว่า "ธรรมชาติ" มันเป็นธรรมชาติของพื้นที่นี้ซึ่งมันเป็นไปเช่นนั้นเอง

น้องยาพาแวะ อ.ยี่งอ เพื่อซื้อข้าวยำเป็นอาหารรองรับซึ่งได้ชื่อว่าอร่อย ซึ่งก็อร่อยจริงๆ ราคาไม่แพงด้วย แถมพ่วงด้วยละแซ ซึ่งคล้ายกับขนมจีนรสชาติดีอีกหนึ่งถุง ซึ่งตอนที่แวะลงไปดูอาหารนั้น มีคนนั่งทานเกือบเต็มร้านและคนแวะซื้อกลับบ้านก็มีไม่น้อยเหมือนกัน...

ครั้งนี้...คล้ายกับการมาติดตามดูความก้าวหน้าและร้อยเรียงเรื่องราวผ่านกระบวนการชี้-ช่วยให้กับนักพัฒนางานประจำ R2R ซึ่งก็น่าจะเป็นอีกหนึ่งพื้นที่ที่มีความต่อเนื่อง...ของการขับเคลื่อน R2R

 

๑๙ เมษายน พ.ศ.๒๕๕๔

 

น้องยาและน้องเกน...

ข้าวยำรสชาติดีอร่อยด้วย...คล้ายทานข้าวคลุกกับผักสด

ละแซ...รสชาติคล้ายกับขนมจีน

 

[ใบไม้ร้องเพลง]

ขอให้ร่างกายพี่ปุ๋มแข็งแรง จิตใจสดใสเบ่งบาน เดินทางโดยสวัสดิภาพนะคะ (^_^)

[แก้ว..อุบล จ๋วงพานิช]

เดินทางปลอดภัยนะคะ