กาลเวลาไม่อาจพลัดพราก “ เตี่ย ” ไปจากความทรงจำของผม ภาพความทรงจำกลับชัดเจน และมีกลิ่นพิเศษที่หอมกรุ่นเมื่อหลับตานึกถึง...
ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานเท่าใด จนถึง ณ วินาที เตี่ยก็ไม่เคยลบเลือนไปจากใจผมเลย
หวังว่าในวันข้างหน้า ผม และทิมดาบ จะมีบันทึกเรื่องราวเดียวกัน แม้จะถูกถ่ายทอดบันทึกขับขาน แตกต่างกัน ตามกาลเวลา ในแต่ละยุค ในแต่ละสมัย
และตราบใดที่ลูกมีชีวิตอยู่ในโลกนี้ ผมก็จะมีชีวิตอยู่ในตัวลูก…
วันที่ 15 เมษายน 2554 หลังจากไปร่วมงานบวช แล้วแวะมาซื้อของเพื่อเตรียมทำบุญ หลังจากนั้น ผมได้เดินทางไปวัด 'นครบาล' เป็นวัดที่ตั้งในตลาดอำเภอภูเขียวเลยครับ ทิมดาบชอบมาที่วัดนี้มากครับ เพราะเขากับหลวงปู่รู้จักกันตั้งแต่ทิมดาบเกิดครับ
คนมาร่วมงานมากมายครับ เพราะเป็นการทำบุญสงกรานต์ด้วย ลูกหลานที่ไปทำงานก็ได้กลับมาทำบุญกับครอบครัว มีคนมากมายหลายวัย และมีชาวต่างชาติด้วยครับ
มีการทำบุญ ฟังธรรมะ ทอดผ้าป่า บริจาคทาน ถวายสังฆทาน รดน้ามนต์สิริมงคล และที่สำคัญมีการพรมน้ำสงกรานต์กับหลวงปู่ และญาติพี่น้องที่ล่วงลับไปแล้ว และผมก็ได้นำรูปภ่ายของเตี่ยมาด้วย นับเป็นครั้งแรกของชีวิตผมครับ
ผมก็เกิดมาหลายวัยวันแล้ว มาวัดก็บ่อยหน แต่ไม่เคยมาร่วมพิธีแบบนี้เลย รู้สึกประทับใจพิเศษ คือ ผมได้ทำบุญในโอกาสปีใหม่ไทย หรือวันสงกรานต์ ได้มารับธรรมะหลวงปู่ของทิมดาบ ได้เจอคนที่รู้สึกและไม่รู้สึกมากมาย และที่สำคัญ ผมได้รู้จักคนที่ล่วงลับจากภาพถ่าย และได้พรมน้ำวันสงกรานต์ให้ทุกชีวิตมีความสุข
ผมมีความสุขที่สุดในโลกครับ...
ชื่นชมวิถีคิด และชีวิต คุณ นะครับ
สวัสดียามบ่ายค่ะคุณหมออิสานที่มีความสุขที่สุดในโลก :)
เห็นภาพหนุ่มน้อยทิมดาบ ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้น แน่เลยค่ะ
สุขสันต์กับการเริ่มต้นปีใหม่แบบไทยๆ อิ่มบุญ อิ่มใจ นะคะ :)
สวัสดีค่ะ
ชื่อบันทึกมีความหมายต่อความรู้สึกที่ถ่ายทอดออกมาทั้งหมดค่ะ
ยินดีด้วยที่มีความสุขนะครับ
ขอให้สุขยิ่งๆขึ้นไปเรื่อยๆ
จนติดเพดานเลยนะครับ