อยากเป็นนักกลอน

  ช่วงหยุดสงกรานต์ ประกอบกับงานโครงการต่างๆสำเร็จเสร็จสิ้นลงผมก็เลยมีเวลาเข้าแวะบ้านโน้นออกบ้านนี้ใน GotoKnow แล้วก็ไปสะดุดกับคำกลอนของหลายๆ ท่านที่ประพันธ์บทกลอนได้เก่งมากๆ ไม่ว่าจะเป็นครูอิงจันทร์ ครูปณิธิ หรือจะเป็นครูจันทน์รักษ์ และอีกหลายๆ ท่านล้วนแล้วแต่เก่ง และทึ่งมากๆ ครับ

  ผมเองจำความได้ว่าเขียนกลอนครั้งแรกตอนอายุประมาณ 13 ขวบ เห็นเพื่อนรุ่นพี่เขาแต่งกลอนจีบสาว ผมก็อยากแต่งบ้างตอนนั้นผมชอบเด็กหญิงคนหนึ่งชื่อ ศรีพรรณ ผมก็แต่งจีบโดยที่เขาไม่รู้หรอกว่าผมชอบ ลองอ่านกลอนบทแรกในชีวิตผมดูนะครับไม่รู้เป็นไงจำแม่นเลย

   แม่ศรีพรรณ  .....(คำหน้านามสกุลเขาครับ) มูล ยอดทูลหัว

ใครเป็นผัว ของคุณ มีบุญหลาย

ใครพลาดท่า ต้องร้องว่า เสียดาย

ไม่สะบาย เสียดายจัง แม่ศรีพรรณ

  เป็นไงครับฮาดีไหมครับ...อิอิ (ทำไปด้าย...) หลังจากนั้นผมก็จำได้ว่าตอนอายุ 15 ปีผมแต่งเพลงจากแรงกดดันตามประสาเด็กๆ ที่มาอยู่ในเมือง แล้วถูกล้อบ้านเกิด....(เนื้อเพลง) มันเจ็บมันแสบหัวใจเสียจริง เขาด่าว่าเราทุกสิ่ง มันไม่จริงอย่างเขาเอื้อนเอ่ย เขาว่าเมืองฝางมันแสนจะเชย ถูกเขาต้มเสียจนเปื่อย ยังไม่เคยช้ำใจไหนเท่า....อีสาวเมืองฝางน้ำตาไหลนอง เพราะความช้ำใจที่ต้อง....แล้วก็อะไรต่ออีกจนจบเพลง อ่านแล้วแทนที่จะหายเจ็บ แต่กลับเจ็บกว่าเดิมอีกครับ  หลังจากนั้นจำความได้อีกว่าตอนเรียนอยู่ ม.ศ.4 ผมอยู่ห้อง2  มีเด็กหนุ่มห้อง5 เขียนกลอนมาจีบสาวห้องผม แล้วพวกเธอก็รีบเอามาให้ผมโต้กลอนสด โอ้โฮ...เครียดเลยครับ แต่ไม่ทำก็ไม่ได้เสียชื่อหมดก็เลยทำเป็นใจดีสู้เสือเขียนโต้ไป เนื้อหาที่หนุ่มเขาเขียนมาทำนองตัดพ้อว่าสาวห้อง2 หลายใจอะไรทำนองนั้นผมเขียนตอบไปใช้เวลาประมาณไม่น่าจะถึง 2 นาทีเขียนไปว่า

 พอได้อ่าน สารฝาก จากห้องห้า

ดวงอุรา ร้อนรน ดั่งมนต์สิง

ถูกประนาม หยามว่ามัก รักไม่จริง

คำทุกสิ่ง เป็นมุสา ใช่ว่าลวง...

  กรี๊ดกันลั่นเลยครับ....เสียดายที่ผมเป็นคนไม่จดบันทึก หรือบันทึกไว้ก็ไม่เคยเก็บหายหมดเกลี้ยง จำได้แค่สองบทเท่านี้แหละ ....ผมมีปัญหาว่าการใช้คำของผมมันไม่เป็นภาษากวีเหมือนหลายท่านที่นำมาใช้ ทำให้อ่านแล้วมันซาบซึ้งกินใจเหลือเกิน ก็เลยไปได้ไม่ถึงไหนแล้วก็เลิกลาไปมาจนถึงวันนี้เกือบสามสิบปี ไฟลุกขึ้นมาอีกครั้งก็ตอนมารู้จักกับ GotoKnow นีแหละครับ ผมดีใจที่มีครูดี กวีศิลป์หลายท่านผมต้องขอฝากตัวเป็นลูกศิษย์แต่ละท่านแน่นอนครับ.....

[ลำดวน]

• สวัสดีค่ะ
• ตอนเรียนมัธยมลำดวนเคยพยายามที่จะเขียนกลอนค่ะ
• อ่านที่คุณเล่ามาจึงขำๆ เหมือนกัน
• เป็นพวกที่ชอบ แต่ใช้ภาษาได้ไม่งดงาม จึงไม่ได้ฝึกต่อ
• แต่ยังชอบอ่านกลอนเหมือนเดิม
• เป็นกำลังใจให้นะคะ

[จันทน์รักษ์]

สวัสดีค่ะ

ชื่อบันทึกจูงใจให้มาติดตามอ่านค่ะ  ขอขอบคุณที่เคยไปให้กำลังใจจันทน์รักษ์  ขออภัยด้วยนะคะ  มิได้รับราชการค่ะ  เป็นแม่บ้านทำงานบ้านมากมายทุกอย่างค่ะ 

ขอขอบคุณที่ได้รับการชื่นชม  แต่จันทน์รักษ์เป็นคนเดินช้ามาก ยังอยู่ในระดับต้องพัฒนาค่ะ

การเขียนกลอนน่าจะขึ้นอยู่กับความศรัทธามาก่อน  และการฝึกบ่อย ๆ การอ่านมาก ๆ กระมังคะ  อ่านแล้วถ้าเป็นครูก็ให้คะแนนค่ะ  เพราะมีความพยายามมาก ขอขอบคุณอีกครั้งค่ะ

[โสภณ เปียสนิท]

มาเยี่ยมคนอยากเป็นนักกลอนครับ

[หนุ่มเอม]

ขอบคุณอ.ลำดวนครับ

ที่เข้ามาให้กำลังใจ นอกจากภาษาผมไม่งดงามแล้ว ยังแต่งแบบไม่มีหลักด้วยครับ แต่งแบบไปตายเอาดาบหน้า คือคิดไปเรื่อยๆ จบตรงไหนก็ลงตรงนั้นเลย..อิอิ

[หนุ่มเอม]

อาจารย์โสภณครับ

ขอบคุณสำหรับคำอวยพรปีใหม่ไทย ที่จังหวัดกาญจนบุรีจะเล่นสงกรานต์ทุกวันที่ 17 เมษายนครับ เห็นพยากรณ์อากาศบอกว่าจะมีฝนทั่วภาคกลางไม่รู้ว่าปีนี้จะจืดสนิทหรือเปล่า...ที่จะเปียกมะลอกมะแลกกลัวจะเปียกฝนมากกว่า อิอิ...

[หนุ่มเอม]

ครูจันทน์รักษ์ครับ

มิได้เข้า ใจผิด คิดเป็นอื่น

แต่เพราะชื่น ชมศรัทธา ภาษาเขียน

จึงเรียกครู ผู้เก่งกาจ ปราชญ์การเรียน

ขอพากเีพียร เลียนอย่าง ทางของครู

[ปณิธิ ภูศรีเทศ]

• ขอเป็นกำลังใจและจะตามมาอ่านงานอีกครับ
• ปณิธิ ภูศรีเทศ

[หนุ่มเอม]

ขอบคุณมากครับอาจารย์ ปณิธิ ผมก็จะตามศึกษาเรียนรู้กับอาจารย์เช่นกันครับ...