ความกลัว กับ การเรียนรู้

ความกลัว คือ อะไร
ความกลัว คือ สิ่งที่เราไม่กล้าเผชิญหน้ากับมัน
มันซ่อนเร้นอยู่ลึก ๆ ในจิตใจของเรา ระยะแรก ๆ ที่มนุุษย์กลัว
เป็นเรื่องของการเปลี่ยนแปลงของธรรมชาติ เช่นแผ่นดินไหว
ไฟไหม้ป่า น้ำท่วม ฯลฯ ทำใ้ห้มนุษย์สร้างระบบระเบียบ
ได้แก่ พิธีกรรมต่าง ๆ ที่เอาใจธรรมชาติ ที่มนุษย์เชื่อว่ามีเบื้องหลัง
คืออำนาจพิเศษต่าง ๆ ที่แสดงตัวตนออกมาในรูปของผี เทพเทวา
โดยการให้คุณให้โทษของอำนาจเหนือธรรมชาติ จึงนำมาสู่
การจัดระเบียบทางสังคม บางสังคมก็อ้างอิงอำนาจเหนือธรรมชาติ
เข้าสู่การจัดระเบียบโครงสร้างทางสังคม โดยให้อำนาจไว้กับผู้นำ
ผู้ถือกลไก ซึ่งจากเศษซากอารยธรรมต่าง ๆ ที่ผ่านมา แม้ว่าจะมี
การจัดระเบียบเป็นระบบอย่างมาก ไม่ว่าระบบของจีน อียิปต์ กรีก
โรมัน อะไรก็ตาม การจัดระเบียบมักจะสร้างความกลัวให้กับคน
หากผู้คนกลัวแล้ว การจัดระเบียบและควบคุมก็จะง่ายขึ้น ได้แก่
การควบคุมผ่านกลไกพิธีกรรม ให้ผู้นำมีสิทธิอำนาจในการประกอบ
พิธีกรรมต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องกับชีวิต ตลอดจนควบคุมความรู้ต่าง ๆ
ให้อยู่กับปัญญาชน และ ผู้มีความรู้ ซึ่งกำหนดโดยผู้นำ ยิ่งผู้นำ
ต้องการมีอำนาจยาวนานก็จะสร้างระบบนี้ขึ้นมา แต่จากเศษซาก
อารยธรรมนั้น สอนให้รู้ว่าอำนาจต่าง ๆ ที่ควบคุมนั้นไม่คงอยู่นาน
ตัวอย่างก็สมัยจิ๋นซีฮ่องเต้ แม้จะควบคุมจิตสำนึกของประชาชน
แต่ก็ไม่นาน จึงมีการกล่าวไว้ว่า ผู้นำก็เหมือนเรือ ประชาชนก็เหมือน
น้ำ วันหนึ่งน้ำก็คว่ำเรือได้  ในระดับของการเีรียนรู้ ความกลัวเป็น
สภาวะหนึ่งที่ไม่กล้าเผชิญอะไร  สภาวะในสมองก่อให้เกิดการตื่น
ในสภาวะของคลื่นเบต้า ทำให้เกิดการควบคุมสั่งการจากภายนอก
ได้มาก คลื่นนี้จะเห็นได้จากม๊อบ จากเครื่องขยายเสียง สภาวะนั้น
จะแสดงให้เห็นถึงความไม่ปลอดภัย เกิดโหมดของการปกป้อง ซึ่ง
จะให้สมองของส่วนสัตว์เลื้อยคลานทำงาน จิตสำนึกของการเรียนรู้
ผ่านความกลัวก็จะไม่ทำงาน  ดังนั้นความกลัวจึงมีอิทธิพลต่อการเรียนรู้
อย่างลึกซึ้ง และยิ่งมีความกลัว ปัญญาต่าง ๆ ยิ่งไม่เิกิดขึ้น เสียงภายใน
ของตนเองจึงไม่เกิดขึ้น ดังนั้นการดำรงสภาพต่าง ๆ อยู่อย่างนี้
จึงเป็นการทำลายการเรียนรู้อย่างน่าเสียดายจริง ๆ