เสียงกระซิบ..จากเกลียวคลื่น
....สิ่งที่ธรรมชาติให้มา..คือ...เกิด..และตาย...และมันเป็นเพียงเสียงกระซิบจากเกลียวคลื่น....
"หล่อน" ตื่นจาก ภวังค์..เมื่อเสียงเรียกจากมือถือดังขึ้น...รับสาย..เสียงที่ดังในหูนั้นเหมือนเกลียวคลื่นที่กระซิบฝั่งยามลมสงบ..."เธอ"เอ่ยสรรพนาม....ทำให้"หล่อน"ย้อนนึกไปถึงใบหน้าของ"เธอ"ที่ได้รู้จัก..กับการผ่าตัดครั้งแล้วครั้งเล่าบนใบหน้ากับจำนวนเงินที่สูญไปแต่ละครั้ง..แต่ครั้งนี้...จำนวนเงินที่เอ่ยถึง..กับเพชรฆาตที่กำลังไล่ล่าชีวิตเธอ....จะสู้กันได้หรือไม่..(เป็นคำถามที่ไม่มีคำตอบเช่นเคย..กับความรู้สึก..)...เธอเล่าถึงหน้าที่ที่ต้องทำเตรียมไว้ให้ลูกน้อย...เมื่อวันหนึ่งอันใกล้นี้...เธออาจจะไม่ลุกขึ้นมาอีก...เธอพูดถึงความผูกพัน..ด้วยน้ำเสียงอันสงบและยอมรับ...กับ..มรณะสติที่พานพบ...การต่อสู้ที่กำลังจะสุดสิ้นไป..ดังคลื่นกระทบฝั่ง...
"หล่อน"รับฟังเสียงกระซิบของความไม่เที่บง...มันดังดุจเกลียวคลื่นที่ ดังขึ้นเพราะแรงลม..เสมือน"ความตายที่เรียกร้อง"ประสาทสัมผัสพัดพาความรู้สึกเห็นหมาดำตัวนั้นมันตายอยู่ข้างถนน...(มันจะมีความแตกต่างกันไหมนะ..ระหว่าง..คนสัตว์..รึแม้กับต้นไม้..."เงิน"จะซื้อหรือยืดเยื้อ...ได้..แม้แต่..ชีวิต...กับความตาย...กับเวลา....)
ฤามันเป็นเพียงธรรมชาติที่ให้มา....กับวันและเวลา....ที่..วนวาร.......กับมนุษยชาติรูปเหลี่ยม....ที่ไฝ่หาความเป็นธรรมในสังคมและสิ่งแวดล้อม....เสียงกระซิบขาดหายไปจากมือถือ"หล่อน"...ตื่นจากภวังค์
ความเห็น (10)
- ชีวิตกับความตายเป็นสัจธรรมที่ดำรงอยู่ทุกยุคสมัยคืนความเป็นธรรมชาติให้กับคน สัตว์ ต้นไม้
- เราอาจจะโชคดีค่ะที่มีเครื่องยับยั้งชะลอความตายในหลายรูปแบบ ในระหว่างที่ใช้เครื่องมือเหล่านั้น ก็ใช้เครื่องมือภายในของเราด้วยคือการเจริญสติไปพร้อมกัน ไม่ง่ายเลยค่ะ หากไม่ฝึกฝนมา อาการเจ็บป่วยทำให้เราเบลอจนมองไม่เห็น
- พี่นุชพูดถึงคุณยายธีบ่อย ๆ จนอยากเห็นตัวจริงมากค่ะ
- ด้วยความระลึกถึงค่ะ
มาเยี่ยมยายธีจ้ะ
อ่านแล้วทำให้ได้คิดอะไรต่อมิอะไรได้มากมาย
คนเราอาจจะยื้อความสวยงามทางภายนอกได้บ้างตามกำลังทรัพย์
แต่ไม่สามารถยื้อชีวิตเอาไว้ได้....
เพราะฉะนั้นมาเร่งยื้อความดีให้เข้ากับตัวเองให้มากที่สุดดีกว่าเนาะ
สวัสดีค่ะ
กราบคารวะคุณ..ยายธีด้วยความระลึกถึงเสมอค่ะ
ข้อเขียนของยายช่างสร้างสรรค์เเละมีจินตภาพที่สวยงามชัดเจนครับผม
สวัสดีค่ะ
อ่านบันทึีกของคุณยายธีครั้งไร ได้ยิ้มเสียทุกทีค่ะ
ไม่ทราบว่าคุณยายธีหมายถึงใคร แต่อ่านแล้วก็ชอบ...ฮา ๆ
คิดถึงมากค่ะ...โปรดทราบ ^_^
แวะเข้ามาทักทายยายธีสอนหลานๆ...
เขียนได้ดีเข้าใจง่าย...แต่ไม่ง่ายที่จะรู้สึกและทำได้อย่างนั้น...
เพราะคนโดยทั่วไปพอกพูนความหนาแน่นของกิเลสไว้มากหลาย...ปัญญา...ต้องอาศัยปัญญา...
สวัสดีค่ะคุณยายธี
ขอบคุณบันทึกดีๆที่มีให้ได้อ่านแล้วได้คิดตาม...ขอบคุุณน่ะค่ะ
ชอบบันทึกนี้ค่ะ ขอบคุณค่ะ
"ขอบพระคุณเป็นอย่างสูง..ทุกๆท่านที่ให้กำลังใจ...ยายธีเจ้าค่ะ"...คุณไม่มีรากเจ้าคะ...ยายธีก็คิดถึงคุณเช่นกัน...ชอบที่ทำให้ท่านยิ้มได้...ยิ่งรอยยิ้มนั้นเป็นยิ้มแห่งความเมตตาต่อกัน...นะเจ้าคะ....เรื่องเหล่านี้..มักจะเขียนด้วยความรู้สึก..กับพลังสมาธิ..ไม่เคยมีความคิด..นอกจากจะเป็นแรงเฉื่อย..มันจึงเฉลย...เสร็จสรรพในตัวอักษรที่ร้อยกรองกลั่นจากใจจริงที่ไม่เคลือบแฝง...และเรื่องนี้..เป็นเรื่องเศร้าที่สุดของยายธีเพราะเรื่องนี้เป็นความจริงในวัฏรชีวิต..ที่ลิขิตเองไม่ได้...เลย..ฮาไม่ออกเจ้าค่ะ....และยายธีสงสารหนูน้อยนั้นที่กำลังจะขาดแม่..เจ้าค่ะ...แลอะไรๆก็ไม่สำคัญเท่าแม่นะเจ้าคะ...ยายธีค่ะ