ก็เมื่อสายลมพัดหวิววน
พายุฝนกระหน่ำดิน
น้ำใสๆก็ไหลริน ประปรายเป็นอาจินในดวงตา
ก็เมื่อสายลมโบกหนาวเหน็บ ก็เมื่อเจ็บอยู่ทุกครา
นึกๆเรื่องราวที่ผ่านมา จะชินจะชาก็ใจเรา
ก็เพียงเพราะว่าฉันเหงา เศร้าๆลึกๆเรื่อยไป
ก็เพียงเพราะว่าหัวใจ แค่เหงาก็เท่านั้นเอง
ก็แค่คนเหงาๆคนหนึ่ง คนซึ่งไม่มีความหมาย
ก็แค่เจ็บแปลบๆมิวาย เพียงเพราะว่าไม่มีใครก็แค่นั้นเอง...........
ไม่มีความเห็น