ฉันฆ่าคนตาย-4
ฉันฆ่าคนตาย-4
โสภณ เปียสนิท
...........................
หลวงตามองอาการของเธอด้วยสายตาเต็มด้วยความกรุณาเห็นใจ และเข้าใจ ผลบาปกำลังกัดกร่อนภายในใจของเธออยู่เงียบๆ “เอาอย่างนี้นะโยม อาตมาจะสวดมนต์ไปเรื่อยๆ โยมตั้งใจฟังจนกว่าอาตมาจะหยุดสวดก็แล้วกันนะ” พยาบาลอุบลมีสีหน้ายินดีอย่างเห็นได้ชัด รีบพนมมือแต้ “ขอบพระคุณเจ้าค่ะ” หลวงตาเริ่มตั้งนะโมฯ บทแสดงความนอบน้อมต่อพระพุทธเจ้าในอดีต พระพุทธเจ้าในปัจจุบัน และพระพุทธเจ้าในอนาคต ต่อด้วยบท พุทธัง สะระณัง คัจฉามิฯ ขอถึงพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์เป็นที่พึ่งที่ระลึก ต่อด้วยบท อิติปิโสฯ พระพุทธคุณ ธรรมคุณ สังฆคุณ แล้ววนอยู่ที่ พระคาถาชินบัญชร ที่เธอฟังจากเครื่องบันทึกเสียงมาตั้งแต่ตอนบ่าย
เวลาค่อยๆ คืบคลานผ่านไปอย่างช้าๆ วินาที นาที หลายนาที นับชั่วโมง หลวงตาเห็นว่า จิตของเธอเริ่มสงบเย็นลงไปมากด้วยอำนาจแห่งพระรัตนตรัยจึงหยุดสวด เธอเงยหน้ามองเหมือนตั้งคำถาม หลวงตาชี้มือไปที่กรวดน้ำอุทิศส่วนกุศลวางอยู่ตรงมุมห้อง “ดูซิมีน้ำอยู่หรือไม่” เธอหยิบมาตะแคงดู “มีเจ้าค่ะ” “เอ้า กรวดน้ำอุทิศส่วนกุศลแก่เธอคนนั้นเสีย นึกหน้าเธอให้ชัด ออกชื่อให้ตรง บุญที่เธอฟังพระสวดมนต์วันนี้ ขออุทิศส่วนกุศลให้ และขออโหสิกรรมให้เราด้วย” แนะนำเสร็จแล้ว หลวงตาเริ่มสวดบท “ยถาฯ สัพพีฯ ภะวันตุสัพพะฯ” เธอปฏิบัติตามคำหลวงตาอย่างว่าง่าย
หลวงตามองเธอด้วยความห่วงใย “การฆ่าตัวตายเป็นบาปหนัก อย่าทำเลยโยม” “แล้วหนูจะทำอย่างไรต่อไปดี” “มีทางแก้ไขได้โยม ไม่ต้องห่วง ให้ตั้งใจปฏิบัติธรรมสัก 5-7 วัน แล้วอุทิศส่วนกุศลให้เธอคนนั้นเสีย” เธอมีท่าทีดีใจ “อย่างนั้นหนูขอสมัครที่วัดนี่เลย” “ที่นี่เพิ่งจะจบไปเมื่อวันก่อน แต่ให้ไปสมัครที่วัดโน่น พรุ่งนี้จะเริ่มแล้ว” เธอหยิบกระดาษปากกาจดชื่อวัด เบอร์โทรศัพท์เพื่อหาทางแก้ทุกข์ตามแบบของหลวงตา
ความเห็น (18)
- พระธรรมคือทางออกของทุกข์เสมอ สาธุ
- "การกระทำที่ระลึกขึ้นแล้วเสียใจภายหลัง" ไม่ควรทำเป็นอย่างยิ่ง
- ขอบพระคุณข้อคิดดี ๆ ค่ะ
เรียนคุณมะเดื่อครับ
เอาพระมาให้สวยงามเลยครับ พุงโตแสดงว่าอิ่มอ้วนร่ำรวย
ท่านชื่อพระสังกัจจายน์ บำเพ็ญบารมีใกล้สำเร็จเป็นพระพุทธเจ้าองค์ต่อๆไป
แต่ว่าเกิดลาพุทธภูมิ ขอเป็นแค่สาวกเพื่อจะไปนิพพานก่อน
เพราะไม่อยากรอนานเบื่อทุกข์ดังว่า
รูปร่างท่านเดิมทีท่านสวยงามมาก
ต่อมามีคนมารักท่าน หาว่าท่านสวย
แล้วรับผลกรรม กลายร่างเป็นหญิงไปทันที
ท่านทราบเรื่องเลยอธิษฐานขอให้รูปร่างไม่สวย
จึงเกิดพระรูปอ้วนมากบารมีนี่แหละครับ
"พระพินัยกรรม" ของ "พระสังฆบิดา"
- นี่แล เป็นพระวาจาที่ตรัสครั้งสุดท้ายของ พระตถาคตเจ้าแห่งเราทั้งหลาย...(มหาปรินิพพานสูตร มหา. ที.) เขียนป้ายโดย: พระอธิการโชคชัย ชยวุฒโฑ
- เจริญพร...สาธุ
สาธุ
กระผมก็ขอเพิ่งพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ณ.ปัจจุบันกาลนี้
"วัดบูรพาภิราม"
ความโดดเด่นของวัดนี้สามารถมองเห็นได้แต่ไกล เพราะที่นี่มีพระพุทธรูปองค์สูงใหญ่ตั้งอยู่ภายในวัด พระพุทธรูปองค์นี้มีนามว่า "พระพุทธรัตนมงคลมหามุนี" สร้างโดยช่างพื้นเมือง ทีแรกตั้งใจจะให้องค์พระมีความสูง 101 ศอกเหมือนชื่อจังหวัด แต่สร้างไปสร้างมาความสูงกลับเกินไปเป็น 118 ศอก ติดอันดับพระพุทธรูปที่สูงที่สุดในประเทศ และสูงเป็นอันดับ 6 ของโลก ชาวร้อยเอ็ดจึงเรียกวัดนี้ว่า "วัดพระเจ้าใหญ่"และบริเวณด้านหลังองค์พระก็บรรจุพระบรมสารีริกธาตุที่อันเชิญมาจากประเทศอินเดียให้ประชาชนได้สักการะ และใต้ฐานองค์พระเป็นที่ประดิษฐานพระพุทธรูปที่สำคัญต่างๆ
พระเจ้าใหญ่เป็นพระที่ชาวร้อยเอ็ดเคารพและเป็นสิ่งที่ยึดเหนี่ยวจิตใจของพุทธศาสนิกชนคนร้อยเอ็ดและจังหวัดใกล้เคียงค่ะ
เรียนคุณธรรมทิพย์ครับ
โดยแท้แล้วพระธรรมเป็นที่พึ่ง แก้ทุกข์ได้จริง
แต่น่าเสียดายที่คนไม่รู้
แม้ชาวพุทธก็เช่นกัน
กราบนมัสการพระคุณเจ้าขอรับ
ขอบพระคุณที่นำหลักธรรมสำคัญมาประกอบ ไว้บรรดาชาวเราได้อ่านกัน
เป็นมงคลอย่างยิ่งครับ
เรียนคุณพ.แจ่มจำรัสครับ
ถือว่าเป็นบุญอย่างยิ่งนะครับ
ที่ขอถึงพระไตรรัตน์เป็นที่พึ่ง
เรียนครูอิ๊ดครับ
ขอบคุณที่นำพระองค์สูงใหญ่มาให้ชมถึงบ้าน
ถือว่าเป็นบุญนะครับ
วันนี้ว่างนิดหน่อยใช่หรือเปล่าครับ
จึงแอบมาเล่นเน็ทได้
- ทุกสิ่งทุกอย่างขึ้นอยู่กับกายและใจนะค่ะ...
- ถ้าทำกรรมดี ใจก็จะมีสุข
- ถ้าทำกรรมชั่ว ใจก็จะเป็นทุกข์...
พรุ่งนี้ไปอบรมค่ะ
คืนนี้พอมีเวลาเล่นเน็ตแวะเยี่ยมบันทึกดีๆ
คิดถึงเพื่อนๆแต่ไม่ค่อยว่างค่ะ
เรียนคุณบุษยมาศครับ
ใจเป็นตัวเก็บการกระทำทางกายวาจาและใจของเราเอง
เก็บแล้วเอาไปปรุงเป็นสุขเป็นทุกข์
แล้วเอามากินเป็นอาหาร
เรียกว่า "เสวยอารมณ์" ครับ
- โชคดีจัง....นะคะที่ได้พบกับพุทธศาสนา.....คงได้ทางปลดทุกข์ได้
- นำภาพศิลป์จากเมืองนนท์มาฝากครู......
เรียนคุณอุ้มบุญครับ
เห็นภาพหลวงพ่อพระนอนที่นนท์ คิดถึงหลวงพ่อพระนอนวัดโพธิ์ที่ผมเคยอาศัยใต้ร่มบารมี 10 ปี ร่มเย็นนัก ชีวิตมีวันนี้ได้ เพราะหลวงพ่อแท้เทียวครับ ช่างน่าอัศจรรย์ใจจริงๆ
มาติดตามต่อค่ะ....แต่รู้สึกจะแย่นิดหน่อย ที่อ่านจากตอนสุดท้ายก่อนแล้วค่อยไปอ่านตอนแรก 555
น่าเห็นใจ 
ไปอ่านตอนจบก่อนได้
อาจารย์...ถ้าพยาบาลมีจิตใจที่สามารถฆ่าคนไข้ที่อยู่ในความรับผิดชอบดูแล สิ่งสำคัญคือขาดจรรยาบรรณของวิชาชีพพยาบาล และทำไปด้วยความโกรธเกลียดหมอที่ชอบดุด่า(หมอคงปากจัดอย่างมากๆ) เป็นการขาดสติและไม่มีเหตุผลใดๆ ดังนั้นการอุทิศส่วนกุศลไม่น่าเพียงพอที่จะลบล้างกันได้นะค่ะ...