เรื่องของดรีม "แม่กับการโต้แย้งT_T" ตอนที่3

จากตอนที่ 1 และ2

ที่มีเนื้อหาเกี่ยวเนื่องกับความเป็นตัวเอง

 

เรามาฟังตอนที่3 กันต่อเลยนะคะ

ตั้งแต่เล็กจนโต และความผูกพันธ์แม่กับลูก

ได้รับการปลูกฝังมาแบบไหน

แต่มีสิ่งหนึ่งที่ดิฉันไม่เคยเปลี่ยน...

ไม่รู้ว่ามีนิสัยแบบนี้ได้อย่างไร

เมื่อดิฉันเติบโตขึ้นมา

ดิฉันเป็นคนที่ชอบเถียงแม่มาก

ไม่ว่าแม่จะพูด...ว่าอะไรเราก็ตาม

แม่พูดยังไม่ทันจบ ดิฉันก็ยอกย้อน เถียงแบบทันควัน

จนบางครั้งแม่ทนไม่ไหว ต้องลงไม้ลงมือ

เพี้ย!! ...(โดนตบเลย)  น้ำตาไหลพราก

น้ำตาก็ไหลกรูออกมาอย่างไม่หยุดยั้ง

เถียงตลอด จนบ้างครั้งแม่ลงมือไม่ได้

แม่ก็ร้องไห้ (เรานี่เป็นลูกไม่ดีเลย)

ชอบทำให้แม่เสียใจ

รู้ทั้งรู้ว่าไม่ดี แต่ก็เลิกเถียงไม่ได้

จนตอนนี้ ดิฉันก็กลายเป็นผู้ฟังที่ดี

ไม่ว่าเรื่องที่แม่จะว่าเรานั้นถูกหรือผิด

เราไม่ควรที่จะเถียง

เป็นผู้ฟังที่ดีก่อน

จากนั้นเราค่อยให้เหตุผลกับท่าน เมื่อท่านพูดจบ

สิ่งนี้แหละคะ จะเป็นการที่แม่กับลูก

ต่างคนต่างรับฟังเหตุผลของกันและกัน

ซึ่งตอนนี้ ดิฉันเป็นแบบนี้แล้ว

การที่เรารับฟังแม่ และแล้วรับฟังเหตุผลเรา

ไม่ใช่ฟังแล้วเงียบ แม่เราก็จะรู้ไหมว่าเพราะอะไร

มีเหตุผลอะไรทำไมถึงเป็นเช่นนี้

ปัญหาครอบครัวแม่กับลูกก็จะเกิดขึ้น

........จบตอนที่3 ........
แต่ตอนนี้แม่ของดิฉันก็ภูมิใจกับการที่เราเป็นคนดี
หนูอยากบอกว่า "รักแม่นะคะ "
สัญญานะคะว่าจะไม่ทำให้แม่เสียใจ

[ขจิต ฝอยทอง]

• ดีใจที่ไม่ทำให้แม่เสียใจครับ
• แม่มีคนเดียว แต่สิ่งอื่นหาได้ แต่แม่หาไม่ได้หรอกครับ
• ขอบใจมากครับ
  

[ichi ichi]

ผม ก็เป็นคนที่มักจะเถียงกับแม่เหมือนกัน ทุกครั้งที่ความเห็นไม่ลงรอยกันการโต้เยงก็ตามมา แต่พออ่านงานเขียนของคุณแล้วรู้สึกได้จริงๆว่าหากเราเงียบแล้วค่อยแสดงเหตุผลภายหลังจากสงบลงแล้วทุกอย่างจะคลี่คลายจริงๆ

[boy_za]

เชื่อมั้ยตั้งแต่เด็กบอยไม่เคยได้อยู่กับพ่อแม่เลยทุกวันนี้บอยอยู่กับยาย   ยายเป็นคนเลี้ยงบอยกับน้องสาวให้เติบโตมาเผชิญโลกที่กว้างใหญ่นี้    เพราะว่าพ่อบอยตาย    แม่ก็อีกอำเภอหนึ่ง มาหาเป็นบางอาทิตย์

ไม่เคยได้คุยกับแม่เลยสักครั้งอยู่คนเดียวมาตลอด  ไม่เคยได้อยู่เป็นครอบครัวแบบคนอื่นเลย     ดรีมนี้ถือว่าดีกว่าบอยเยอะเลย    อย่าท้อใจนะ

คนที่ลำบากกว่ายังมีอีกเยอะแยะ   อิอิ