-ปณิธิ ภูศรีเทศ-
(ภาพปากกาและสีน้ำ:ใน ม.นเรศวร-ปณิธิ)
จะเบื่อหน่าย ไรกัน เพียงนั้นหนอ
ไม่รั้งรอ กันบ้าง หรือไฉน
พบหน้ากัน เหม็นหน้า จงทำใจ
หาหน้าใหม่ ใสกว่า อย่ารีรอ..
สวัสดีค่ะคุณปณิธิ
เราก็หนึ่งในตองอูต้องสู้ต่อ
ไม่ต้องง้อหากเขาเมินแล้วเดินหนี
วันข้างหน้าอาจเจอคนที่ดีดี
แล้วจะรู้ที่เขาหนีเรามีชัย
หน้าของเราก็เป็นอยู่เช่นนี้
คงไม่ได้ไม่ดีที่รู้สึก
เห็นแล้วอาจสำลักอยู่คักคึก
คงต้องฝึกต้องฝืนกล้ำกลืนทน (ว่าเข้านั่น)
แวะมาเยี่ยมเยือนคะ ตอบเม้นท์ที่คุณไปแวะแล้วนะคะ
http://gotoknow.org/blog/lifeandlove/367135?refresh_cache=true
มาด้วยความระลึกถึง....
เรียน...อ.ปณิธิ
ผมชอบกลอนของอาจารย์มากครับ