"การฟังเป็นทักษะที่ยากที่สุด" ผมมักเปิดเวทีด้วยประโยคนี้ แล้วชี้ให้เห็นต่อไปว่ายากอย่างไร โดยยกตัวอย่างและแอบสอน(คนแก่)ไปด้วยว่า ...
เงียบและฟังคนอื่นพูดได้ตลอด ถือว่ามีมารยาท แต่ต้องดูในใจเราด้วยว่าข้างในเงียบตามด้วย หรือเต็มไปด้วยคำโต้แย้ง คัดค้าน และการพิพากษาตัดสินหรือไม่ ถ้าสิ่งเหล่านั้นมีอยู่ การได้รับประโยชน์จากการฟังอย่างเต็มที่น่าจะยังหวังได้ยาก
การมีมารยาทด้วยการกดความรู้สึกอยากพูด อยากค้าน อยากเถียงเอาไว้นั้น เป็นอันตรายอย่างยิ่งต่อการฟัง หลายครั้งคำเล็กๆธรรมดาคำเดียว ที่ผู้พูดพูดออกมา กลับมีค่ามหาศาล สามารถนำมาต่อยอดไปสู่อะไรดีๆได้มากมายหากเราได้ตั้งใจฟังและได้ยินมัน
พูดก็พูดเถอะ ยิ่งเรียนเยอะๆ เรียนสูงๆ (แต่ไม่ค่อยได้ทำอะไรด้วยการปฏิบัติจริง) จะเป็นโรคร้ายนี้กันมาก รักษาไม่ง่ายครับ .. อิ อิ อิ
"เช่นนั้นแลฯ" .. ขอบคุณท่านผอ.บวรมากครับ
การฝึกคนให้ ฟังแล้วได้ยิน และ ดูแล้วเห็น ควรจะเป็นเป้าหมายสำคัญของการจัดการศึกษาด้วยใช่มั้ยครับ เพราะมันคือทักษะเพื่อการพัฒนาตนที่สำคัญยิ่ง