๓๒.ปัญหาของมนุษย์คือไม่รู้
"รุ่งอรุณแห่งความรู้สึกตัว" โดยท่านเขมานันทะ สอนว่า "ตื่นเช้าด้วยความรู้สึกตัวและรับทราบต่อตัวชีวิตอันดำรงอยู่ เพื่อความสดชื่นในชีวิต โดยเราต้องตั้งสติให้เห็นตัวเองอยู่เสมอ รู้สึกต่อสภาพเคลื่อนไหวในอิริยาบถ นั่ง นอน ยืน เดิน หรือขยันหมั่นเพียรในการรู้สึกตัวอยู่อย่างนี้ ในไม่ช้าเราจะพบว่าปัญหาต่าง ๆ จะค่อย ๆ คลี่คลายลดความรุนแรงลง พร้อมกับเข้าใจชีวิตจิตใจดีขึ้น เพราะมีสติปัญญาในการรู้ตัว" เมื่ออ่านจบตลอดทั้งเล่มจึงสรุปได้ว่า "ปัญหาของมนุษย์เราคือไม่รู้ว่าอะไรคือปัญหา"
วันนี้งดไปออกกำลังกาย แต่เดินดูผักและรดน้ำ ให้อาหารปลา เติมน้ำในอ่างปลา อ่างบัว แทน ก้าวเดินช้า ๆ ในบ้าน
นั่งเฉย ๆ มองลมพัดใบไม้ไหว เสียงนกร้องและมีพิราบ นกเอี้ยง นกเขา นกกระจิบเริ่มบินลงมาจิกหากินที่ถนนหน้าบ้านแล้ว เพราะว่า "ที่นี่ปลอดภัยสำหรับพวกนก"
ดื่มกาแฟ เปิดเน็ต พบบันทึกใหม่ของ Rinda จูงใจให้เปิดเข้าชมก่อนอยู่แล้ว เพราะนาน ๆ Rinda จึงจะเขียนบันทึกใหม่ เพราะงานรุมเร้า ได้พบบันทึกนี้ ทำไมต้องค้นหา นับเป็นรุ่งอรุณแห่งความสุข ของวันนี้
ใกล้จะมีอายุครบรอบวันเกิดอันหมายถึงเรามีอายุยืนยาวย่างเข้ามาอีก ๑ ปี ได้แต่คิดทบทวนการขาดเหลือจากวันเวลาที่ผ่านมา เพื่อนำมาตั้งต้นเติมเต็มใหม่ให้พอดูดีขึ้นบ้างอย่าปล่อยให้แก่แล้วแก่เลยตามสังขาร คิดได้อย่างแรกต้องดูแลสุขภาพ
เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว ได้ไปติดต่อขอดูโปรแกรมการตรวจสุขภาพที่โรงพยาบาล เพราะครบรอบการตรวจสุขภาพประจำปี พยาบาลถามว่า "เป็นอะไรจึงมาตรวจคะ" ฉันตอบว่า "ไม่ได้เป็นอะไร ไม่ได้ป่วยค่ะ"
ตกลงเลือกโปรแกรมการตรวจแล้ว ฉันถูกนัดวันอังคารที่ ๑ มีนาคม ๒๕๕๔ เวลา ๗.๐๐ น. แต่มีคนที่มาทีหลังและมีอาการป่วยอีกหลายคนไม่มีคิวนัด เพราะแพทย์ผู้ชำนาญการเกี่ยวกับ ultrasound ไม่เพียงพอ ฉันจึงแจ้งขอสละสิทธิ์ให้กับผู้ป่วยเหล่านี้ เลื่อนนัดเป็นวันเสาร์ที่ ๕ มีนาคม นี้เวลาเดิม
ผู้ป่วยมีทุกวัย วัยเด็ก วัยหนุ่มสาว ถึงวัยของผู้สูงอายุ หน้าตาไม่สดชื่น ไม่เบิกบานเพราะรู้ตัวว่าป่วยหรือขาดกำลังใจ ฉันได้โอกาสพูดคุยกับผู้ป่วยท่านหนึ่ง หน้าตาหม่นหมอง บอกว่า "ไม่ทราบว่าตนเองเป็นโรคอะไร เพราะนอนไม่หลับมากว่าสิบวันแล้ว" ฉันได้ถามเกี่ยวกับศาสนาที่เธอนับถือทราบว่าเป็นชาวพุทธ เพราะจะได้ชวนสนทนาให้ถูกใจ
เราคุยกันหลายเรื่อง ฉันค่อย ๆ แตะมือและมองหน้าให้เธอได้ระบายสิ่งที่อึดอัดมานาน ซึ่งเธอบอกว่าเรื่องเหล่านี้ไม่ทราบจะเล่าให้ใครฟัง เพราะคิดว่าไม่คนสนใจจะรับฟัง และคิดว่าทุกคนมีปัญหาเหมือนกันหมดเช่นเดียวกับคนในครอบครัวของเธอ ภายหลังที่เธอรับนัดแล้ว ฉันพาเธอไปเลี้ยงข้าวและซื้อผลไม้ให้เธอไปรับประทานที่บ้านด้วย ดูเธอก็แปลกใจและงงกับการกระทำของฉันมาก แต่ฉันไม่ได้คิดอะไร เพียงแต่ไม่ต้องอยากให้ใคร ๆ มีใบหน้าที่หมองเศร้า อยากเห็นทุกคนยิ้มแย้มเบิกบานเสมอ
ก่อนจากกันเธอขอหมายเลขโทรศัพท์ของฉัน และได้โทรมาขอบคุณในเย็นวันนั้น และเช้าวันนี้เธอได้โทรศัพท์มาอีกครั้งว่า "เธอได้ยานอนหลับ ยากล่อมประสาทที่หมอให้เธอแล้ว สองวันแรกเธอทานติดต่อกัน วันต่อมาเธอไม่ทานและพยายามทำตามอย่างที่ฉันแนะนำปรากฏว่าหลับไปไม่รู้ตัว และเมื่อรู้สึกตัวก็ตื่น ไม่อ่อนเพลียเลย" อยากจะให้เธอมีอาการดีขึ้นแบบนี้เรื่อย ๆ แม้ว่าเราไม่ใช่หมอรักษาคนป่วย แต่เราพอมีประสบการณ์ในการให้ข้อคิดและกำลังใจ ก็ไม่ใช่เรื่องยากเลย
การให้หมายเลขโทรศัพท์เป็นดุลยพินิจของเรา เพราะฉันทราบว่าเธอเป็นใครอยู่ที่ไหน การแบ่งปันความรักความสุขและรู้สึกเห็นใจเพื่อนมนุษย์นับเป็นการกระทำไม่ยากเลย ไม่จำเป็นต้องเลี้ยงข้าวหรือให้ผลไม้ เหมือนที่ฉันกระทำ การกระทำเหล่านี้ฉันได้รับซึมซับที่ได้การแลกเปลี่ยนเรียนรู้ใน GotoKnow และพยายามนำมาปรับใช้กับชีวิตจริงบ้าง
ขณะที่เขียนบันทึกนี้ สังเกตว่ามีลมพัดอ่อน ๆ ผ่านช่องหน้าต่างเข้ามาเป็นระยะ ๆ ใบไม้พริ้วไหว เสียงนกร้องจิ๊บ จ๊าบ บินโฉบเกาะหลังคาบ้าง ตามเรือนเพาะชำบ้าง ส่วนแสงแดดข้างนอกแผดจ้า คงจะร้อนระอุสำหรับผู้ที่ผ่านไปมา แต่หมู่บ้านของฉันนาน ๆ จึงจะมีคนผ่านสัญจรเพราะฉันอยู่ซอยเกือบสุดท้ายของหมู่บ้าน
จึงเป็นโอกาสดีที่ฉันมีโอกาสในการดูแลจิตใจของฉันให้สงบเยือกเย็น เรียนรู้ปัญหาที่เกิดกับตนเองได้เร็วตามคำสอนข้างต้น ขอแบ่งปันความสุขให้ทุกท่านค่ะ ขอเวลาไปอ่าน "บทเพลงแห่งความรัก" ของ Leo Tolstoy ก่อนนะคะ เพราะการอ่านหนังสือก็เป็นแนวทางที่ฉันเลือกปฏิบัติให้ตนเองเป็นสุขอีกทางหนึ่ง
ความเห็น
อ่านแล้วรู้สึกสบาย ๆ จังเลยค่ะ ธรรมชาติและความเป็นจริงในชีวิตทำให้เรารู้สึกดี สบายดีจริง ๆ ขอบคุณความสุขที่แบ่งปันมา...
สวัสดีค่ะคุณ charintip yongchana
ยินดีที่ได้รู้จัก ขอขอบคุณที่มาแลกเปลี่ยนนะคะ
สิ่งเล็กน้อยที่เราเก็บเกี่ยวได้จากการแลกเปลี่ยน หากเรามีโอกาสนำไปใช้ทำให้มีคุณค่าต่อตนเองและผู้อื่นค่ะ
-สวัสดีครับ....
-แวะมาเยี่ยม/ขอบคุณสำหรับเบอร์ติดต่อกับคุณต้นกล้านะครับ...
-วันนี้ชวนยายคิมไปเที่ยวบ้านช่างสมบูรณ์ ครับ..
สวัสดีค่ะเพชรน้ำหนึ่ง
ต้นกล้าน่ารักค่ะ เป็นคนรุ่นเยาว์ที่มีประสบการณ์ทำงานสูงมากค่ะ ทำให้พี่คิมมีเพื่อนต่างวัย (น้องชาย) คนดีที่น่ารักเพิ่มขึ้นมาอีกคนแล้วค่ะ
อีกไม่นานคงได้พบน้องชายคนนี้และน้องสะใภ้นะคะ
การแบ่งปันและแสดงน้ำใจกับคนรอบข้าง เป็นอีกหนึ่งวิธีที่ช่วยให้เรามีความสุขได้
โดยไม่ต้องคาดหวังนะคะแต่....สบายใจที่ได้ทำ
มีความสุขกับการเลือกใช้ชีวิตที่เราต้องการทุกวันค่ะพี่คิมคนเก่ง
ฝันดีและคิดถึงเสมอค่ะ
เยี่ยมมากค่ะพี่คิม เป็นการช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ที่ดีค่ะ
มาให้กำลังใจ
ดิฉันก็มักมีเพื่อนร่วมงานและคนรู้จักมาระบายปัญหา/ความในใจให้ฟังอยู่เรื่อยๆ
เพราะเขาไม่รู้จะเล่าให้ใครฟังเหมือนกัน แล้วดิฉันก็จะใส่ใจฟังอย่างไม่ขัดคอ
ช่วยปลอบใจ ให้กำลังใจเขาเหล่านั้นเหมือนกัน
พี่คิมว่ามั๊ย...บุญที่ได้ช่วยบำบัดทุกข์ให้เขาเหล่านั้น คิดว่าส่งผลให้เราสงบสบายใจ
เป็นผู้ให้ได้สิ่งดีมีความสุข เหมือนได้ปลูกต้นบุญใหญ่ใบดกหนา
เป็นป่าใหญ่ร่มรื่นชื่นอุรา รักเมตตารู้จักให้น้ำใจเรา
สวัสดีค่ะ 
- การให้ เป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่กับเรา ถ้าทำด้วยความหวังไม่ใช่ความคาดหวัง
- วันหนึ่งผู้รับอาจตีค่าการกระทำของเราแปรเปลี่ยนไป แต่คุณค่าของการให้ยังเหมือนเดิม... เพียงแต่เราอาจเปลี่ยนคนให้แค่นั้นเอง
สวัสดีค่ะพี่คิม
อ่านแล้วได้ความรู้สึกที่อิ่มใจกับการแบ่งปันนะคะ..พี่คิมสุดยอดมากๆ..สามารถรับฟังทุกข์ท้อของเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน..และให้กำลังใจด้วยความบริสุทธิ์ใจซุปเปอร์คิมค่ะ..เสื้อได้รับแล้วนะคะ..สวยมากๆขอบพระคุณค่ะ..คิดถึงเสมอนะคะ..และมาบอกพี่คิมว่า..กระเเตขึ้นบันทึกใหม่แล้วนะคะ..
สวัสดีค่ะ
อ่านหนังสือแล้ว พอสรุปได้ข้อคิดก็นำมาเล่าต่อค่ะ แม้ว่าเป็นครูชอบสอนแต่เด็ก แต่ไม่ชอบสอนคนอื่นค่ะ
สำหรับส่วนตัวคิดว่าทำอะไรได้ก็ทำค่ะ ไม่คิดมาก แต่การนำมาเล่าเพื่อให้สอดคล้องกับประเด็นก็ใส่ข้อคิดไปบ้างค่ะ
สวัสดีค่ะnana งาน พสว.ศอ.8
ส่วนมากพี่คิมได้เรียนรู้ผ่านกระบวนการ SHA ค่ะ แต่โดยส่วนตัวมีทุนเดิม จึงทำให้ได้มีแนวทางเพิ่มพูนขึ้น จึงมาเล่าแบ่งปันกันค่ะ
ในสังคมมีหลากหลายที่เราจะเลือกทำ หากไม่ดูดายนะคะ
สวัสดีค่ะคุณนายวิโรจน์ พูลสุข
ขอขอบคุณค่ะ มาชื่นชมเป็นกำลังใจให้แบบกลอนไพเราะอีกแล้วนะคะ ทำให้อยากฝึกเขียนกลอนไปด้วย
การให้เป็นการลดทิฐิและลดอัตตาในตัวเองอีกด้วยนะคะ ลดกิเลสแห่งความโลภ (ครอบครอง) ของตนเองให้ลดลงค่ะ
สวัสดีค่ะkrupong
ผลที่ได้รับจากการแบ่งปัน เพียงแค่เราได้ทำในสิ่งที่เราอยากทำค่ะ คิดว่าถ้าเราเป็นเขา หรือเขาเป็นเราบ้าง เราจะเป็นอย่างไร
การที่ได้เห็นคนมีแต่รอยยิ้ม เราก็รู้สึกดีไปด้วยใช่ไหคะ หากมองไปทางไหนมีแต่คนหมองเศร้า จิตใจเราก็โศกไปด้วย
เมื่อเราได้แบ่งปันค่ะ ก็รู้สึกดีเล็กน้อยค่ะ
สวัสดีค่ะมาตายี
ลองดูหรือยังคะ ดูดีมากไหม ถ่ายภาพมาลงใน fb ให้ชมบ้างนะคะ ต่อไปชอบแบบไหนก็บอกได้นะคะ จะไปดูให้อีก
จะแวะไปอ่านเดี๋ยวนี้ค่ะ
ถึงจะอ่านบันทึกนี้ของคุณครูคิมตอนดึก
แต่ก็สัมผัสได้ถึงความเอื้ออาทร เหมือนได้ไปยืนอยู่ใกล้ๆ
ได้รับรู้ถึงความรัก ความสุขที่เผื่อแผ่ไปถึงทุกคน
สวัสดีตอนดึกค่ะ
อ่านเรื่องของครูคิมแล้วสบายใจจนไม่ง่วงแล้วค่ะ มีความสุขไปกับครูคิมด้วยค่ะ การให้กำลังใจคนที่ขาดกำลังใจเช่นที่ครูคิมทำอยู่เป็นเรื่องที่ดีมาก ได้บุญมากด้วยนะคะ...อยากมีเวลามากๆจะได้นอนอ่านหนังสือสนุกๆ ที่คิดว่าจะอ่าน คือแฮรี่พ๊อตเตอร์ เล่มสุดท้ายยังไม่ได้อ่านเลยค่ะ
สวัสดีค่ะมาตายี
ขอขอบคุณมากค่ะสำหรับพรวันเกิด วันนั้นจะไปเลี้ยงอาหารที่บ้านพักสถานสงเคาระห์เหมือนทุกปีที่ผ่านมาค่ะ
สวัสดีค่ะคุณอัมพร
พี่คิมเชื่อว่าทุกคนมีความรัก มีจิตเมตตาอยู่ในตัวทุกคนค่ะ เพียงแต่การแสดงออกต่างกันค่ะ
ขอขอบคุณในความรู้สึกที่ดีต่อกันค่ะ
สวัสดีค่ะKRUDALA
เอาใจช่วยนะคะ แฮรี่พอร์ตเตอร์เล่มสุดท้ายรออยู่ค่ะ
ชุดทไวไลท์ ไม่ได้เรื่องเลยนะคะ ดูหนังก็ยังงั้น ๆ
ขอขอบคุณค่ะสำหรับพรวันเกิด ขอเป็นกำลังใจให้น้องเช่นกันค่ะ