โลกแห่งความสุดขั้ว

ภูเขาไฟเดือด

ภูเขาไฟเป็นจุดที่หินหลอมเหลวร้อนๆ(แมกมา) ถูกปลดปล่อยออกมาสู่ผิวโลก ซึ่งหินนี้จะถูกเรียกว่า ลาวา  เราจะเห็นลาวาสีแดงร้อนจัดไหลพุ่งออกมาจากภูเขาไฟ หลังการปะทุของภูเขาไฟ ลาวาจะเย็นตัวลงกลายเป็นหินแข็ง และชั้นของหินนี้จะทำให้ภูเขาไฟสูงขึ้นไปทุกครั้งที่เกิดการปะทุ

                การปะทุที่รุนแรงที่สุดเกิดขึ้นเมื่อมีแรงกดดันใต้พื้นดิน แมกมาจะดันตัวขึ้นมาเรื่อยๆ แต่จะถูกเปลือกโลกเบื้องบนปิดกั้นเอาไว้ไม่ให้ไหลออกมาพื้นดินจะโป่งและนูนขึ้น จนกระทั่งในที่สุดแมกมาถูกปลดปล่อยออกมาในการระเบิดครั้งใหญ่ซึ่งเหตุการณ์ครั้งนี้เคยเกิดขึ้นที่ภูเขาเซนต์เฮเลนส์ ในรัฐวอชิงตัน ประเทศสหรัฐอเมริกา เมื่อปี ค.ศ.1980 ซึ่งรุนแรงมากเสียจนภูเขาครึ่งหนึ่งถูกระเบิดจนกระเด็นหายไปหมด

                การปะทุของภูเขาไฟครั้งยิ่งใหญ่ที่สุดเท่าที่เคยมีการบันทึกมาคือ การระเบิดของภูเขาไฟ ตัมโบราในประเทศอินโดนีเซีย เมื่อปี ค.ศ. 1815 การระเบิดในครั้งนี้ได้ยินไปไกลถึงเกาะสุมาตราที่อยู่ห่างออกไป 2,000 กิโลเมตร เถ้าถ่านจากการระเบิดลอยฟุ้งอยู่ในอากาศ และบดบังแสงอาทิตย์ไปทั่วทั้งโลก ทำให้เกิดสภาพอากาศหนาวเย็น และผู้คนเรียกปี ค.ศ.1816 ว่าเป็น “ปีที่ไม่มีฤดูร้อน”

                ภูเขาไฟอาจเป็นเพชฌฆาตได้  เหยื่ออาจถูกลาวาร้อนๆ เผา ก้อนหินตกลงมากระแทกใส่หายใจไม่ออกเพราะฝุ่นเถ้าร้อนๆ หรือถูกรมด้วยก๊าซพิษหลังจากการปะทุ เถ้าถ่านและน้ำฝนอาจรวมกันเป็นโคลนไหลบ่าอย่างรวดเร็วจนฝังเมืองไปทั้งเมือง ผู้คนได้รับอันตรายจากการระเบิดของภูเขาไฟเนื่องจากมีเมืองและแหล่งเกษตรกรรมเป็นจำนวนมากอยู่ใกล้ภูเขาไฟ ส่วนหนึ่งเป็นเพราะว่าเถ้าถ่านที่ภูเขาไฟพ่นออกมานั้นทำให้ผืนดินอุดมสมบูรณ์ เหมาะแก่การเพาะปลูก

                ภูเขาไฟอาจทำให้เกิดเกาะแห่งใหม่ขึ้นมาได้ ในปี ค.ศ. 1963 เขม่าควันและไอน้ำถูกพ่นขึ้นมาจากทะเลใกล้ๆ ไอซ์แลนด์ เนื่องจากเกิดภูเขาไฟระเบิดขึ้นที่ใต้ทะเล เมื่อลาวาและเถ้าถ่านทับถมพอกพูนขึ้นมาก็เกิดเป็นเกาะแห่งใหม่ขึ้น เกาะแห่งนี้ตั้งชื่อว่าเซิร์ตซีย์ มีต้นมอสส์ หญ้า และต้นไม้ใหญ่ค่อย ๆ เจริญงอกงามขึ้น แล้วก็เริ่มมีนกและแมลงเข้ามาอาศัยอยู่

 

อ้างอิงจาก หนังสือ  100 เรื่องน่ารู้เกี่ยวกับ โลกแห่งความสุดขั้ว

                                                                                                                                  แอนนา เคลย์บอร์น       ผู้เขียน

                                 ชวธีร์ รัตนดิลก ณ ภูเก็ต    แปล

[ยุทธพงษ์]

ท่านพี่ ผอ.สุดยอดมากเลยนะครับ