เพียงเพื่อกำลังใจในยามเบื่อหน่าย....แด่อ.จันทวรรณค่ะ
ได้อ่านบันทึกล่าสุดของอ.จันทวรรณแล้วสัมผัสได้ถึงความอึดอัดใจ จึงอยากจะส่งบทกลอน "เพียงเพื่อกำลังใจ...."บทนี้มาให้ รวมทั้งมอบแด่ทุกๆท่านที่กำลังจำเป็นต้องทำสิ่งที่รู้สึกว่าไม่จำเป็นอยู่นะคะ
เพียงเพื่อกำลังใจในยามเบื่อหน่าย
ชีวิตที่สดชื่นแจ่มใส
ก้าวเดินไปด้วยการเรียนรู้
สันโดษอยู่ด้วยการแสวงหาเชื่อในตนเอง
เราสามารถตัดสินใจเสียใหม่ได้
เราสามารถทำอะไรที่เราชอบได้อีกหลายอย่างเชื่อในตนเอง
เราทำได้ดีกว่าที่เราคิด ถ้าเราสร้างสรรค์
เราทำได้มากกว่าที่เราทำ ถ้าเราจริงจังกว่าเดิมเชื่อในตนเอง
เราไม่ได้เกิดมาเพื่อซ้ำซากอยู่กับสิ่งใดสิ่งหนึ่ง
เราไม่ใช่เกิดมาเพื่อจะอยู่กับสิ่งที่เราไม่ชอบเชื่อในตนเอง
เรายังไม่สายเกินไปที่จะเลือกถนนสายใหม่
เรายังไม่สายเกินไปที่จะเริ่มต้นใหม่อีกครั้งเชื่อในตนเอง
เราจะพบกับสิ่งที่ดีที่สุดถ้าเราร่าเริงสดใส
เราจะพบกับสิ่งที่ดีที่สุดถ้าเรากล้าเปลี่ยนแปลงเราจะไม่เบื่อหน่าย
ถ้าเราลองแข่งขันกับตัวของเราเอง
ถ้าเราลองแข่งขันกับเวลาโดยมีเราเป็นผู้ตัดสินเราจะไม่เบื่อหน่าย
ถ้าเราลองทำสิ่งที่บ้าๆแต่น่ารักดูบ้าง
ถ้าเราลองทำในสิ่งที่ท้าทายความสามารถของเราเราจะไม่เบื่อหน่าย
ถ้าเราหาเวลาให้กับสิ่งที่เราชอบมากขึ้น
ถ้าเราหาโอกาสให้กับการเดินทางไกลบ้างเราจะไม่เบื่อหน่าย
ถ้าเราจะลองทำอะไรสักอย่างเพื่อคนที่เรารัก
ถ้าเราจะลองทำอะไรสักอย่างเพื่อคนที่น่าช่วยเหลือเราจะไม่เบื่อหน่าย
ถ้าเราขจัดความเฉื่อยชา เคยชิน ทิ้งไปเสียบ้าง
ถ้าเราจริงจังกับความฝัน และอุดมการณ์ของเราเราให้กำลังใจตนเองได้
ด้วยการจ้างวานตนเองให้เอาชนะอุปสรรค
แล้วให้รางวัลพิเศษเมื่อเราเอาชนะมันได้เราให้กำลังใจตนเองได้
ด้วยการเผชิญหน้ากับความเบื่อหน่าย
แล้วตรวจสอบหาสาเหตุที่แท้จริงของมันเราให้กำลังใจตนเองได้
ด้วยการแลกเปลี่ยนประสบการณ์กับคนที่เรารัก
แล้วนำมาประยุกต์ใช้ให้เหมาะสมกับตนเองเราให้กำลังใจตนเองได้
ด้วยการพิจารณาทบทวนถึงความหวังของเรา
แล้วเริ่มลงมือทำอะไรอย่างจริงจังเพื่อให้มันสำเร็จเราให้กำลังใจตนเองได้
ด้วยการพิจารณาในเรื่องเวลาและโอกาสของชีวิต
แล้วฝึกฝนตนเองให้เป็นผู้คอยที่สร้างสรรค์แต่เยือกเย็น
ขอขอบคุณ "วรกมล" ที่มอบบทกลอนดีๆนี้ไว้ในโลกวรรณกรรมด้วยนะคะ
ความเห็น (4)
อ่านแล้วโดนใจมากเลยค่ะคุณโอ๋ ขอบคุณนะคะที่นำสิ่งดี ๆ มาแบ่งปันกัน อ่านแล้วมีกำลังใจในการทำอะไรหลาย ๆ อย่างเพิ่มมากขึ้นค่ะ (อยู่ในช่วงกำลังท้อแท้พอดีเลยค่ะ)
- ขอเป็นกำลังใจให้อาจารย์ ดร.จันทวรรณ และอาจารย์ธวัชชัย รวมถึงทีมงานทุกคนนะคะ :)
- ดิฉันรู้สึกดีมากนะคะที่อาจารย์สื่อสารเรื่องวิธีใช้ และให้คำอธิบายอย่างดี เห็นได้ชัดเจนว่าใส่ใจ user อย่างยิ่ง เสมอมา
- ดิฉันมีความรู้ในระบบนี้ไม่พอที่จะจินตนาการไปถึงว่าเบื้องหลังการถ่ายทำนั้น ท่านต้องเหน็ดเหนื่อยกันเพียงไหน
- ดิฉันเป็นผู้ใช้ระบบที่แทบไม่ต้องทำอะไรเลยนอกจากกดและพิมพ์ แต่รู้แน่ๆอย่างหนึ่งคือ ดิฉันเข้าใจอย่างยิ่งว่า การทำงานที่ต้อง "ทำความเข้าใจ" ความต้องการ ของคนหมู่มากนั้นเหนื่อยชะมัด (และบางทีก็อาจเสียกำลังใจไปประมาณหนึ่งด้วย)
- และถึงจุดๆหนึ่งเราอาจจะถามตัวเองว่า "ทำไมต้องเป็นเรา" (....สมัยสาวๆ เวอร์ชั่นของดิฉันมีเอฟเฟ็กต์แงๆๆ ประกอบด้วยอ่ะค่ะ แต่ไม่เคยให้เด็กๆเห็น.. :) )
- ด้วยว่าโลก GotoKnow นั้น กว้างใหญ่นัก ดิฉันจึงอาจเข้ามาช้าไปบ้าง หรือเข้ามาเงียบๆโดยไม่ได้สื่อสารบ้าง แต่เชื่ออย่างยิ่งว่ามีสมาชิกจำนวนมาก เข้าใจ :) และไม่เรียกร้องสิ่งใด นอกจากรู้สึกขอบพระคุณทุกครั้ง ที่อาจารย์ทั้งสองท่าน(รวมถึงทีมงาน) ที่กรุณาเป็นภาระให้เรามีโอกาสได้ใช้ช่องทางการสื่อสารที่มีค่านี้ สื่อสารกับบุคคลอื่น ในชุมชนที่อาจารย์ช่วยกันสร้างขึ้น และประคับประคองให้คงอยู่ได้จนถึงทุกวันนี้
- ขอบพระคุณคุณโอ๋ด้วยนะคะ ที่สื่อสารแสดงความขอบคุณและแสดงความรู้สึกต่างๆอย่างจริงใจ ตรงไปตรงมา และเปิดเผยอย่างสุภาพชน ดิฉันจึงได้อาศัยพื้นที่ร่วมสื่อสารด้วยค่ะ