๖๙๖.ไปเรื่อย ๆ


            เมื่อวันที่ ๑ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๔ ที่ผ่านมาฉันมีโอกาสได้เดินทางไปภาคอิสานอีกครั้งหนึ่ง  โดยไปเป็นเพื่อนคุณณัฏฐ์และคุณอ้อมที่กำลังศึกษต่อระดับปริญญาเอกที่มหาวิทยาลัยนเรศวร สาขาการบริหารการศึกษา   ในการไปพบผู้เชี่ยวชาญ ๒ ท่านคือพ่อครูบาสุทธินันท์ ปรัชญพฤทธิ์  และ ดร.ศศินันท์ พูลลาภ

             บรรยากาศการเดินทางบนถนนมิตรภาพ ทางหลวงหมายเลข ๑๒  ซึ่งเริ่มต้นที่สะพานนเรศวรพิษณุโลก ไปสิ้นสุดที่สามแยกมะลิวัลย์ อำเภอเมือง  จังหวัดขอนแก่น  ฉันคุ้นเคยกับถนนสายนี้ดี  มีความเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้น  แต่สภาพต้นไม้ใบไม้ร่วงเหลือแต่กิ่งก้านเป็นไปตามฤดูกาล

           ตลาดขายผักสดและผลไม้ได้เพิ่มขึ้น  ไร่ที่เคยรกร้างว่างเปล่า  ได้มีผู้คนมาปลูกบ้านและที่ทำกินมากขึ้นกว่าเดิม  พวกเราแวะตลาดข้างทางแห่งแรกและดั้งเดิม  มีผักสด ผลไม้  แต่ร้าอาหารมีเพียงร้านเดียว  ซึ่งฉันเคยทานครั้งหนึ่งทำให้เข็ดลาบเพราะนอกจากไม่สะอาดแล้วราคายังแพงก๋วยเตี๋ยวชามละ ๔๐ บาท  ไม่ทราบว่าปัจจุบันเป็นอย่างไร

            แต่พวกเราได้รับคำแนะนำจากแม่ค้าคนหนึ่งว่า ให้เดินทางต่อไปข้างล่างเขาลูกนี้จะมีร้านอาหารมาตั้งใหม่อยู่ข้างทางด้านซ้ายมือ  ได้พบว่าเป็นร้านอาหารแบบพื้นบ้านทั่วไป  มีส้มตำ ไก่ย่าง ลาบปลา หมู เป็ด ไก่ ต้มยำ และผัดต่าง ๆ ตามสั่ง 

           คนเดินทางที่แวะมาทานข้าวเต็มไปหมด  และเป็นคนพื้นบ้านอย่างพวกเรา ๆ ส่วนแม่ค้ามีเพียง ๒ คน  ทำอาหารไม่ทัน  แม่ค้าได้อนุญาตปรุงให้ฉันปรุงอาหารเองได้ตามสะดวกสบาย  ฉันได้ทำส้มตำ ต้มยำปลากดน้ำใส  และผัดผักรวม  ยกเว้นการล้างชาม 

          อย่างน้อยก็ได้แสดงให้แม่ค้าเห็นว่าเราปรุงอาหารโดยปราศจากผงชูรส และการรักษาความสะอาดภาชนะเครื่องใช้  เพราะแม่ค้ามอง ๆ ฉันทำอยู่เหมือนกัน  คงกลัวใส่ของเยอะและทำให้สิ้นเปลืองก็ได้

           พวกเราแวะพักค้างคืนที่บ้านคุณณัฏฐ์ที่อำเภอชุมแพ  จังหวัดขอนแก่น  รุ่งเช้าจึงออกเดินทางผ่านไปทางจังหวัดชัยภูมิ  โดยอาศัย GPRS กระดาษผ่านระบบการอ่านจากสายตา  ถึงคราวระบบรวนก็ต้องขึ้นเสียงโต้เถียงกัน  ในที่สุดพลขับคือคุณณัฏฐ์ต้องเสี่ยงไปตามความมั่นใจ  บางที่จนตรอกก็จอดให้ปากให้เป็นประโยชน์  โดยคิดได้ภายหลังว่า "ปากมิได้มีไว้กินเท่านั้น"  ต่างคนต่างปลอบใจกัน "หลงทางอาจเสียเวลาสำหรับคนบางคน แต่การหลงทางของพวกเราอาจทำให้พวกเราได้เรียนรู้โลกอีกเยอะเลย" และสรุปว่า "ไปเรื่อย ๆ" ไม่เห็นจะยุ่งยากใจ

          พบข้างทางมีซุ้มขายของจึงแวะและจอดดูพบ "ผักหวาน เห็ดขอน เห็ดบด ไข่มดแดง เม็ดกระบก และข้าวโพด" ที่น่าชื่นใจคือคนขายส่วนมากเป็นคนรุ่นหนุ่มรุ่นสาว  และทราบว่าผักหวานแลกเห็ดมาจากฟาร์ม ส่วนที่มาจากธรรมชาติต้องรอให้เป็นไปตามฤดูกาล

          น่าชื่นชมคนรุ่นหนุ่มรุ่นสาวเหล่านี้ ไม่ต้องเดินทางไปทำงานในโรงงานที่ห่างไกลบ้านและครอบครัว  ไม่ต้องไปเสียเวลาชุมนุมหรือประท้วงต่าง ๆ ไม่ต้องลงทุนแต่งกายสวยงามไปทำงานในห้างติดแอร์  แต่ร้านค้าค่อนข้างทรุดโทรม และบางร้านล่วงล้ำช่องทางสัญจรด้วย  หน่วยงานที่เกี่ยวข้องกับพื้นที่น่าจะมีการสร้างร้านค้าให้คนขายอย่างแน่นหนาถาวร ในที่ปลอดภัย  รวมทั้งมีการการส่งเสริมอาชีพแบบนี้ให้คนได้อยู่ทำมาหากินในพื้นที่  ไม่ละเลยต่อการอบรมให้แนวคิดด้านคุณธรรมจริยธรรมต่ออาชีพด้วย

          ผ่านอำเภอภูเขียว  เห็นต้นไม้ดัด ไม้แคระต้นขนาดต่าง ๆ กัน  ผู้คนระดับเศรษฐีมีเงินร่ำรวยนิยมนำไปประดับบ้าน  คิดดูแล้วรู้สึกสงสารต้นไม้เหล่านี้เพราะต้องถูกทรมานทรกรรมก่อนที่จะได้ตามใจที่คนต้องการ  อีกอย่างต้นไม้ประเภทเหล่านี้มีอายุยืนนาน  หากไม่ไปขุดมาทำเป็นการค้าแบบนี้ มันอาจเป็นที่พึ่งทางธรรมชาติให้แก่คนได้มากทีเดียว  ปกติจะถ่ายภาพไปตลอดทางแต่ถึงตรงนี้ไม่ได้ถ่ายภาพเลย

         ถึงอำเภอสตึกแล้ว  พบว่าทางเข้าบ้านพ่อครูบาสุทธินันท์ ฯ เปลี่ยนจากถนนลูกรังเป็นราดยางแล้ว  ฉันไม่ได้มาเพียงแค่ปีกว่า ๆ แต่เขาราดยางก็คงไม่เกินนี้ แต่ถนนหลายแห่งก็ชำรุดแล้ว  เท่าที่ฉันเคยติดตามการบ้านการเมืองในฐานะพลเมืองไทย ได้ทราบว่าจังหวัดบุรีรัมย์มีนักการเมืองที่เข้มแข็งมาก  ถนนชำรุดอาจเป็นเพราะงบประมาณน้อยหรือมีการใช้เพื่อเศรษฐกิจค่อนข้างสูง  พวกเราถึงสวนป่าประมาณ ๕ โมงเย็นเล็กน้อย  พบพ่อครูบา ฯ  ถือกล้องถ่ายภาพเดินมาต้อนรับพวกเรา และทักทายประโยคแรกว่า"ครูคิมดีใจด้วยนะที่ได้ลาออกจากราชการมาใช้ชีวิตด้วยตนเอง" การเดินทางไปเรื่อย ๆ ก็ถึงจุดหมายโดยปลอดภัย

ทางเข้าสวนป่า

หมายเลขบันทึก: 426726เขียนเมื่อ 17 กุมภาพันธ์ 2011 12:14 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 ธันวาคม 2012 13:36 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (16)

-สวัสดีครับยายคิม...

-เห็นไข่มดแดงแล้ว......เย็นนี้คงต้องหา...(ซื้อ)แถวตลาด....บ้างแล้วหละครับ 555

-อีสาน....ยามนี้....อุดมสมบูรณ์...น่าไปเที่ยวครับ.....

-แวะมาชวนยายคิมไปเที่ยวงานที่กำแพงเพชร ระหว่าง 18-27 นี้ครับ...

ขอบคุณเรื่องเล่าพาสุขค่ะ..เป็นการเที่ยวที่น่าสนใจมาก..

..บุญรักษาในเทศกาลมาฆะบูชานะคะ

                   ดอกบัวขาวบานยามเช้าที่บ้าน

  • สวัดีค่ะ
  • อิจฉาคนเป็นอิสระ ไม่ต้องมีอะไรผูกมัด ไม่มีเงื่อนของเวลาราชการ
  • ครูคิม แกงไข่มดแดง กับผักหวานอร่อยไหม
  • เห็นภาพแล้วอยากลองทานค่ะ

สวัสดีคะ ครูคิม

แม่ต้อยมัวแต่ไปอินเดียมาคะ  แต่ถึงเสมอนะคะ

 เห็นครูคิมทำส้มตำแล้วอยากกินจังเลยคะ  ไข่มด เห้ด ผักหวานล้วนแล้วแต่ของชอบคะ

น่าอิจฉาที่ครูคิม มีอิสระราวกับนกสีชมพู

แม่ต้อยก็คงไม่นานนี้นะคะ

สวัสดีค่ะคุณเพชรน้ำหนึ่ง

ขอให้มีความสุขกับการเลือกทานนะคะ 

วันนั้นเขาขายผักหวานโลละ ๒๕๐ บาท ส่วนไข่มดแดงโลละ ๒๐๐ ค่ะ

อาหารจากป่าราคาแพงนะคะ  คุณเพชรนำเรื่องการทำฟาร์มเหล่านี้มาให้อ่านบ้างได้ไหมคะ

ขอขอบคุณค่ะ

สวัสดีค่ะพี่ใหญ่นาง นงนาท สนธิสุวรรณ

วันนี้ตอนบ่ายเตรียมภาชนะและอาหารสำหรับถวายพระในวันพรุ่งนี้ค่ะ  มีวัดใกล้บ้าน ๓ แห่งค่ะ  สลับกันไป 

ส่วนคนก็เตรียมพร้อมเรื่องความสะอาดกาย และพร้อมที่ใจอีก จะพยายามค่ะ  ขอขอบพระคุณสำหรับพรจากพี่ใหญ่ค่ะ

ด้วยความระลึกถึงเสมอค่ะ

สวัสดีค่ะ ศน.ลำดวน

เคยทานค่ะ แกงผักหวานใส่ไข่มด

ตอนหลังพยายามจะงด  เพราะเห็นป้าคนหนึ่งสอยไข่มดขาย  ก่อนจะจากไปแกดิ้นทุรนทุรายบอกว่ามดกัด ๆ ญาติแกมาเล่าให้ฟังที่บ้านค่ะ

สำหรับที่บ้านมีผักหวานบ้านเยอะมาก  ปลูกไว้นอกบ้านค่ะ วันนี้เพื่อนบ้านเก็บไปฉาบน้ำมันค่ะ

สวัสดีค่ะแม่ต้อย

แม่ต้อยก็น่าอิจฉาค่ะ บินลัดฟ้าไปโน่นไปนี่บ่อย ๆ

อาหารป่าพื้นบ้านมีคนนิยมว่าอร่อย และราคาค่อนข้างแพงด้วยนะคะ  วันนั้นได้ทานต้มยำผักหวานค่ะ ภรรยาพ่อครูบาทำให้ทาน  ใส่แบบต้มยำทุกอย่างค่ะ

คิดถึงแม่ต้อยเสมอค่ะ

สวัสดีค่ะครูนาย

ด้วยความสงบ ร่มเย็นเสมอค่ะ  เมื่อเห็นดอกบัว

ขอให้ครูนายมีความสุขในวันมาฆบูชาด้วยนะคะ  พี่คิมจะไปทำบุญที่วัดเขาสมอแคลงค่ะ

พี่คิมมมมมมมมมมมมม

เห็นผักหวานแล้วอยากกินมั่กมาก  เอามาแกงใส่ไข่มดเข้ากั๊นเข้ากัน

หรือถ้าพี่กลัวจะเป็นแบบป้าคนขายก็แกงใส่หมูสับหรือปลาแห้งก็ได้ค่ะ  ลำขนาด..

ไข่มดเอามาเจียวไข่ได้ด้วยนะคะ

ส่วนเห็ดนั้นเดี๋ยวนี้หาซื้อได้ค่อนข้างง่ายแต่ที่เห็นในรูปทั้งอ่อนและสดๆใหม่ๆน่ากินมาก

สุขสันต์กับค่ำคืนนี้นะคะ

สวัสดีค่ะkrugui Chutima

ถ้าเป็นผักหวานป่าตามธรรมชาติคงยังไม่ถึงขนาดนี้นะคะ  อันนี้คนขายบอกพี่คิมว่าทุกอย่างมากจากฟาร์มค่ะ

วันก่อนนี้เอง  ญาติของป้าคนนั้นมาเล่าให้พี่คิมฟังเกี่ยวกับก่อนจากไปของป้าแก  ว่ามีอาชีพหาไข่มดขาย  ไม่กินอะไรเลยนอกจากน้ำพริกผักต้ม เก็บเงินไว้ได้จำนวนมากทีเดียว เพราะหาไข่มดและของป่าขายตั้งแต่อายุ ๑๐ ขวบ  เก็บเงินเรื่อยมา  ไม่ยอมซื้อหาอะไรแม้แต่บาทเดียว

บ่ายนี้เตรียมของไปทำบุญค่ะ

  • สวัสดีครับ
  • เวลาเดินทางไกลผ่านต่างบ้านต่างเมือง ผมมักตื่นตา ตื่นใจเสมอ โดยเฉพาะดูวิวข้างทาง
  • สำหรับเส้นทางที่ไม่คุ้นเคย บางครั้งต้องจอดถามทางบ้าง  เพราะเดายังไงก็ไม่เท่าคนในพื้นที่ เรียกว่าต้องใช้วิชาหอย ของท่านวอญ่านั่นเองครับ
  • ของขายข้างทาง ดูแล้วก็ได้บรรยากาศ น่าสนับสนุน ถ้าไม่แพงเกินไป โดยเฉพาะไข่มดแดง แหล่งโปรตีนของดี ถ้าสังเกตให้ดี มดแดงตัวเล็ก แต่ทำไมไข่โตนักก็ไม่รู้ สิครับ

 

สวัสดีค่ะชำนาญ เขื่อนแก้ว

ตอนหลังนี้  ได้รับบทเรียนจากการซื้อของข้างทางแล้ว ก็ต้องระมัดระวังตัวมากขึ้นนะคะ

ว่าแล้ว...เคยสงสัยเหมือนกันค่ะ

แล้วคำตอบเป็นอย่างไรโปรดเฉลยด้วยนะคะ

สวัสดีค่ะ

  •  ต้องร้องอื้อฮือ..เมื่อเห็นยอดผักหวานกับไข่มดแดงค่ะ  ชอบๆๆๆๆๆๆ        
  •  ยังมีเห็ดลมที่ครูคิมเรียกเห็ดบนหรือเห็ดขอน  งามๆทั้งนั้น...
  •  การหลงทางของครูคิมทำให้ได้รู้ได้เห็นโลกอีกเยอะ..
  •  รวมถึงได้พบของกินอร่อยๆในวันนี้ด้วยใช่ไหมคะ
  •  อยากร่วมหลงทางกับครูคิมบ้างจัง..^__^อิ..อิ..

                                   

สวัสดีค่ะKRUDALA

ขอบคุณค่ะ  หากมีโอกาสเราคงได้ไปแอ่วด้วยกันค่ะ  พี่คิมมีอิสระทั้งกายและใจอยากจะไปไหน ๆ ก็ได้ค่ะ สะดวกสบาย  สักวันก็จะมาแอ่วบ้านครูดาหลาบ้างค่ะ

ผักหวาน ไข่มดเป็นของคู่กันนะคะ  อาหารป่าราคาแพงค่ะ  เพราะคนนิยมทานกัน ปราศจากไขมันอีกด้วย

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท