แม่พาผมไปเลย (5)...ประวัติแก่งคุดคู้...สายเลือด...หนังสือ

 

วันอาทิตย์ที่ 30 มกราคม 2554

 

พวกเรามาถึงบ้านคุณตาคุณยาย (ท่านเสียชีวิตไปนานแล้วครับ) ผมทรงจำที่ผมมีต่อคุณตาคุณยาย คือ ทุกเช้าในตอนเด็กปิดเทอมแล้วมาอยู่ที่นี้  เห้นท่านหอบปิ่นโต ไปวัดและสวดมนต์ทุกวันไม่เคยขาด และให้ผมสวดมนต์ก่อนนอนทุกวัน

 

พวกเราหอบแม่มานอนที่บ้านคุณน้าวาสนา พาณิชย์

คุณน้าเป็นครูครับ  เกษียณได้ประมาณปีกว่าแล้วครับ  ท่านเป็นครูที่โรงเรียนเมืองเลย โรงเรียนประถม ที่มีผลงานวิชาการมากมาย โดยเฉพาะการแต่งตำรา และการรวบรวมองค์ความรู้ท้องถิ่นจังหวัดเลย

 

ผมอดคิดไม่ได้ว่า ผมมีสายเลือดในการรักการอ่านจากคุณน้านี่หล่ะครับ อ่านหนังสือแล้วผมมีความสุข เหมือนมีเพื่อน  จนเอาความรักหนังสือมาตั้งเป้นชื่อจริงของลุกชายด้วยครับ  ผสมคำเอง

ปัณณ = หนังสือ

พัทธ์ = ผูกพัน  

 

ผมเห็นผลงานคุณน้าแล้ว อ่านเขียนหนังสือครับ ว่าจะวางแผนการเขียนเรื่อง...5 บุคคลที่ชาวภูเขียวระลึกถึง....

 

ผมว่า การเขียนหนังสือเป้นพลังอย่างหนึ่ง ข้อความที่เราเขียนออกไปอาจจะมีคนนับร้อยนับล้านอ่าน และทำให้คนเหล่านั้น เกิดแรงบันดาลใจในการค้นหาตัวตนของตนเองครับ

 

นี่คือ ผลงานที่คุณน้าปลื้มที่ทำสำเร็จ

 

ประวัติแก่งคุดคู้ ครับ

 

 

 

 

 

 

[ขจิต ฝอยทอง]

• คุณครูท่านเก่งมากเลยครับ
• ได้ทราบประวัติท้องถิ่นด้วย
• ขอบคุณมากครับ

[โสภณ เปียสนิท]

คุณครูวาดภาพเองด้วยหรือเปล่าครับ 

ดูเหมือนว่าจะมีประวัติ "จึ่งขึ่งดั้งแดง" ด้วยนะครับ เล่าหน่อย